Een combinatie van een first-person shooter met magie, van een nieuwe studio met ex-medewerkers van onder andere Call of Duty en één van de eerste games die gebruik maakt van de nieuwe Unreal Engine 5, dat klinkt als een gouden combinatie. Uitgever Electronic Arts is ook op zoek naar een nieuwe IP wat een groot succes moet worden. Ontwikkelaar Ascendent Studios kreeg het vertrouwen van EA en ging aan de slag met Immortals of Aveum. De trailers zagen er in ieder geval al zeer spectaculair uit en we konden ook niet wachten om de Playstation 5 aan te slingeren en de magie zijn werk te laten doen.
Call of Magie
In Immortals of Aveum speel je als de personage Jak, een jongen van de straat die vooral zijn geld verdient aan het stelen van andere mensen. Hij is opgegroeid in de stad Seren, in het rijk Lucium, en trekt vooral op met één van zijn beste vrienden Luna, waarmee hij ook samen de mensen beroofd van hun geld. Luna is echter van plan om het leger in te gaan van Lucium om in de Everwar te vechten, een langlopende oorlog tussen twee facties van magiërs. Vrij snel wordt Seren aangevallen door Rasharn en ben je plots zelf onderdeel van de Everwar. Vanaf dat moment begint jouw avontuur pas echt en kom je erachter dat je toch niet zomaar een gewone magiër bent.
Op een bepaald moment wordt duidelijk dat Jak speciale krachten heeft die vrij uniek zijn voor een magiër. De meeste magiërs kunnen één stroom magie meester worden, maar Jak heeft de kracht om alle drie de stromingen magie te gebruiken. Hierdoor is Jak uitermate krachtig en uiteraard zeer interessant voor het leger van Lucium. Al snel word je opgemerkt door de generaal van het leger en word je klaargestoomd als een Immortal, een soort elite soldaat van het leger. Na een aantal tests ben je uiteindelijk gepromoveerd naar Immortal en kan de jacht op Rasharn beginnen.
Deze tests zijn eigenlijk een korte tutorial voor de speler. Stukje bij beetje krijg je meer spells tot je beschikking en leer je hoe de game precies in elkaar zit. Er zijn dus drie stromingen van magie, handig uitgebeeld in verschillende kleuren: Groen, rood en blauw. Er zijn dan wel geen wapens in deze game maar de drie soorten magie werken wel zoals je gewend bent in bijvoorbeeld Call of Duty. Groene magie kan je vergelijken met een machine gun, hiermee schiet je in een hoog tempo grote aantallen magie op je tegenstanders. De rode magie is eigenlijk gewoon een shotgun, hoge schade op een korte afstand, en de blauw magie is juist heel gericht. Dit kan je het beste vergelijken met een sniper.
Omdat er geen verschillende wapens zijn moest de ontwikkelaar wel iets verzinnen om de variatie er een beetje in te houden. Dit doen ze door middel van Sigils, een soort armbanden, met de verschillende kleuren. Deze Sigils vallen onder je gear en kan je vervangen of upgraden. Een voorbeeld: je blauwe magie is op het begin nog een soort straal die je afvuurt, maar op een gegeven moment had ik een nieuwe Sigil waarbij je van de blauw magie een speer kon maken en deze richting de vijand kon gooien. Een slimme manier om de soorten magie dezelfde functie te laten behouden, maar wel steeds op een andere manier. De combat zit wel prima in elkaar en het blijft lekker om bosjes vijanden neer te maaien. Met behulp van de DualSense controller voelt het aan alsof spells echt flinke schade doen en knalt het gewoon lekker weg, precies wat we mogen verwachten van oud ontwikkelaars van Call of Duty.
Immortals draait ook om loot en het upgraden van jouw gear. Aangezien je alleen de armen ziet van Jak heeft Ascendent Studios ervoor gekozen om alleen gear toe te voegen die je op je hand ziet. Dus je kan armbanden, ringen en gadgets vinden en maken. Vooral het maken van je eigen gear is belangrijk. Door de levels heen zal je goud en essences vinden waarmee je nieuwe dingen kunt maken bij een Forge. Heel af en toe zal je uit een kist ook een Sigilof ring vinden, maar je moet het vooral van het maken hebben. Waarom de ontwikkelaar hier de nadruk heeft opgelegd is niet helemaal duidelijk, want het zelf vinden van dat soort zaken is vele malen leuker dan het maken. Buiten de armbanden is het krijgen van betere gear overigens weinig spannend. Je zal voornamelijk zien dat je aanvallen een bepaald percentage meer schade doen, maar meer dan dat ook niet. Een gemiste kans.
Buiten de Sigils krijg je dus ook de beschikking over een zeer handig schild en nog twee gadgets, denk hierbij aan een lasso om je tegenstanders naar je toe te trekken en een apparaat om spellcasters te onderbreken. Immortals of Aveum is een first person shooter maar er zitten ook wat RPG elementen in. Door het verkrijgen van ervaringspunten kan je je specialiseren in de drie soorten magie. Vind je het fijn om vooral de groene magie te gebruiken, dan is het handig om zoveel mogelijk punten te steken in de groene skilltree. Al snel had ik een paar punten geïnvesteerd waarbij mijn schild enorm veel leven teruggaf en ik amper meer dood kon gaan. Het is leuk dat je je kan specialiseren maar de balans lijkt soms een beetje afwezig te zijn, wat jammer is.
Mist diepgang
Ook jammer is het vervolg van het verhaal en de personages van Immortals of Aveum. De introductie was alleraardigst waardoor je eigenlijk meteen wel benieuwd bent hoe het verhaal zich verder gaat ontvouwen. Al snel blijkt dit gewoon oppervlakkig te blijven en nooit de diepte in te gaan, al probeert het spel dit wel. Dit had misschien wel gewerkt als Jak en de andere personages niet zo extreem irritant waren geweest. Maar de personages zijn constant veel te bijdehand en te blij voor het verhaal, het past gewoon niet bij elkaar. Jak is constant grapjes aan het maken die bijna nooit echt leuk zijn en dat is hetzelfde met andere personages. Alleen de generaal Kirkan is enigszins van een acceptabel niveau, en lijkt het allemaal een stuk serieuzer te nemen. Jak is een typische tiener die zichzelf behoorlijk overschat en daardoor vaak in de problemen komt. Hoe verder het verhaal zich ontwikkelt hoe meer je het gevoel krijgt naar een film als Twilight te kijken. Het duurde niet lang voordat ik met rollende ogen naar de dialogen aan het luisteren was en compleet de interesse verloor in alle motivaties van Jak en de oorlog. Het verhaal vliegt ook alle kanten op en gooit je dood met allerlei onbekende termen die niet goed uitgelegd worden. Dit maakt het ook erg lastig om alles goed te volgen en mee te leven met de personages.
Immortals is één van de eerste echt grote games die gebruik maakt van de nieuwe Unreal 5 Engine en de verwachtingen waren dan ook hoog wat voor prachtigs op het scherm getoverd zou worden. De game ziet er absoluut niet slecht uit maar op de Playstation 5 valt het toch wel iets tegen. In tegenstelling tot veel andere games zijn er geen verschillende grafische modi om uit te kiezen, maar kiest de ontwikkelaar ervoor om voorkeur te geven aan 60fps. Dit is natuurlijk alleen maar te prijzen maar dit is ten koste gegaan van de resolutie, zo lijkt het. Om de 60fps te bereiken lijkt de game op 1080p te draaien met een upscale naar 4k, wat ervoor zorgt dat er een soort van waas over het beeld ligt. Wat extra pijnlijk is, is dat de 60fps ook lang niet op alle momenten gehaald wordt. Vooral op de momenten waarbij een hoop magie over het scherm vliegt en het aantal tegenstanders toeneemt dan merk je meteen dat de game onder de 60fps duikt. Wat optimalisaties waren zeker gewenst geweest om de ervaring een stuk prettiger te maken.
De omgevingen en gezichten van de personages zien er overigens wel goed uit. Van de stad tot aan een groot bos, alles ziet er gedetailleerd uit en er zit meer dan genoeg variatie in. En hoewel de personages qua dialoog tenenkrommend zijn, de emoties zijn goed van de gezichten af te lezen.
Heeft potentie
Hoewel de combat prima in elkaar zit en door de Sigils genoeg variatie heeft, is de gameplay daarentegen minder gevarieerd. Immortals is een hele lineaire shooter waarbij je af toe een beetje kan afwijken om een kistje te vinden. Dit is in principe niet heel erg, want Call of Duty heeft dat ook maar de missies variëren daar wel genoeg om het leuk te houden. Je bent hier eigenlijk alleen maar levels aan het doorlopen en zoveel mogelijk vijanden neer aan het maaien. Op een gegeven moment kom je een baas tegen die wat sterker is met wat speciale moves. En deze gameplay loopt herhaalt zich in de ongeveer 15 uur dat je dit spel kan uitspelen. De enkele challenges waarbij je jumping puzzels doet of vijanden moet doden geven niet de variatie die de game nodig heeft.
Wat overblijft is een erg lineaire game met een oppervlakkig verhaal en irritante personages. Gelukkig is de combat leuk genoeg om het hele verhaal interessant te blijven maar voor de rest is het allemaal net niet. Buiten de Sigils is de loot niet interessant met alleen het verhogen van wat percentages. De graphics zijn prima maar van een spel die de Unreal 5 Engine gebruikt mag je een hoop meer verwachten. Het is te prijzen dat de ontwikkelaar voor minimaal 60fps is gegaan, want dan komt een first person shooter ook het best tot zijn recht, alleen hebben ze hier wel een hoop beeldkwaliteit voor moeten inleveren om dat te halen op de Playstation 5. Hoewel de review misschien wat negatief overkomt is er zeker plezier te beleven met Immortals of Aveum. Maar de potentie was gewoon enorm en het is jammer dat lang niet elk aspect zo goed uit de verf komt als de chaotisch combat. Hopelijk komt Ascendant Studios snel met een aantal patches om de beeldkwaliteit en framerate te optimaliseren, dat zou al een stuk schelen. De potentie van deze nieuwe IP is er in ieder geval wel, hopelijk zien we de ontwikkelaar met een eventuele uitbreiding of opvolger een grote stap naar voren maken om écht te knallen.
