MachineGames, het nieuwe ID Software
Tijden veranderen, ook voor ontwikkelaars en game franchises. MachineGames, tegenwoordig veelvuldig ontwikkelaar van Wolfenstein en DOOM, is nu een beetje het ID Software van vroeger geworden. MachineGames is dan ook goed in het maken van snelle, lompe shooters. Niet gek dus dat Bethesda de ontwikkelaar weer heeft gevraagd om een nieuwe Wolfenstein game te maken. Arkane Studios, bekend van Prey en Dishonored, helpt de studio wederom om een perfecte game af te leveren. Maar hebben we in deze tijd nog wel zoveel behoefte aan Wolfenstein?
Wolfenstein: Youngblood brengt de tweelingdochters Jess en Soph naar Parijs, waar het Duitse Reich nog altijd de macht heeft. Hun vader BJ Blaz kowicz is op mysterieuze wijze verdwenen waardoor de wereld is aangewezen op zijn 2 dochters. Gelukkig heeft BJ hen net zo brutaal opgevoed als dat hij qua karakter is, en dat zorgt dus voor heel wat gewelddadige actie. De Nazi’s zetten echter al hun technologisch geschut in, waardoor het niet makkelijk zal zijn om de stad te bevrijden.
Samen, offline en online
Nieuw in deze Wolfenstein game is ongetwijfeld de mogelijkheid om voor het eerst co-op te gaan spelen. Je kunt dus zowel offline als online samen met je zus aan de gang om hoofdmissies en zij-missies te voltooien. In het spel heb je ook speciale krachten, zoals bijvoorbeeld de ability om tijdelijk onzichtbaar te zijn, of de mogelijkheid om na een bepaalde oplaadtijd jezelf en je zus te voorzien van extra health of armor. Deze krachten kunnen gewisseld worden, door extra powers aan te kopen. Zo kun je ervoor kiezen dat jullie beide tijdelijk extra damage creëren, maar zo zijn er ook tal van andere abilities die je kunt kopen met coins. Met deze coins, die je hier en daar kunt vinden maar ook verdient met het voltooien van missies, kun je ook je wapens verbeteren. Zo kun je dempers, grip en onder andere magazijnen modificeren, wat weer impact heeft op de accuracy, damage, DPS, handling en magazijn-capaciteit. Wapens zijn er in de vorm van das (machine)pistole, Blitzgewehr, Kugelgewehr, Laserkraftwerk, maar er zijn ook belachelijk dikke wapens die je later in de game krijgt wanneer je genoeg level-up bent gegaan. Bij het levelen krijg je ook ability points waarmee je weer skills kunt verbeteren. Breid je health of ammo uit, of verhoog de sisterly pep-skill, waarmee je jezelf en je zus kunt voorzien van extra (tijdelijke) verbeteringen. Als jij of je zus dood gaan, kun je elkaar weer reviven, en zelfs als beide dood gaan, dan kun je weer gereïncarneerd worden. Echter, wanneer ook die verloren zijn gegaan, zul je moeten leven met het feit dat je hele gebieden opnieuw zult moeten leeg knallen.
Parijs is namelijk verdeeld in meerdere gebieden, waar je met de metro heen kunt transporteren. Naar je thuisbasis kun je altijd weer terug transporteren, ook midden in een missie. Echter, wanneer je weer terug komt in een gebied, dan zul je zien dat alle vijanden weer terug zijn, een beetje ala Borderlands dus. Vijanden levelen verder ook met je mee, waardoor je lang niet altijd zomaar overal door heen kunt raggen, en dat maakt de game wel eens erg repetitief. Na een tijdje heb je het wel een beetje gehad met dat constant neerraggen van dezelfde vijanden, en dat is het grootste nadeel van de game. Offline werkt de game overigens, naast online, ook prima. Je zus, wie je zelf ook bent, fungeert als prima backup, en schiet ook lekker mee. Je kunt zelfs vijanden taggen die voorrang hebben. Zo moet de ene vijand eerder kapot dan de ander omdat die een grotere bedreiging kan vormen voor je. Daarnaast moet je ook nog eens rekening houden met vijanden en hun armor. De ene vijand is namelijk gevoeliger voor shotgun kogels en een andere vijand weer gevoeliger voor een ander type kogel. Het type kogel zie je per geweer staan. Nadat een vijand z’n pantser is verloren, is het vrij eenvoudig deze vervolgens om te leggen. Verder zijn er natuurlijk ook de eindbazen, en die zijn pittig. Het is veel dubbel-jumpen, knallen en vervolgens oppikken van health en armor om deze te verslaan. Maar zodra ze de Nazi-hel in zijn geschoten, is de bevrediging des te groter. Vooral de Raid-missies zijn erg uitdagend te noemen. Over missies gesproken; Je krijgt in je hoofdkwartier (Catacombs, verwacht daar overigens niet te veel van) zowel hoofd- als zij-missies van NPC’s. Deze missies variëren van het vermoorden van een top-Nazi, tot het zoeken van een briefcase.
Snel, lomp, bruut!
Qua gameplay zit Wolfenstein: Youngblood prima in elkaar. De gameplay is uiterst snel en loopt soepel. Het is even wennen aan de moeilijkheidsgraad, want die kan best hoog aanvoelen, maar al snel krijg je onder de knie hoe je je extra abilities in kunt zetten in de strijd, en dan is het prima wegschieten. De prima gameplay gaat gepaard met verder prima graphics. De Nazi-vlaggen, hakenkruizen en foto’s van Adolf Hitler vliegen je om de oren, en soms lijken omgevingen wel redelijk veel op elkaar, maar toch blijft het spel aardig variëren qua ambiance. De character-models zijn dan weer wat minder gevarieerd, maar dat kan verhaaltechnisch wel verantwoord worden door de kloon- en technologische-vaardigheden van de Nazi’s in de game. De wapens hebben verder niet echt een bombastisch geluid, waarmee het vooral vergelijkbaar lijkt met het geklapper in games als Call of Duty.
Naast veel positiviteit zijn er ook nog wel wat andere puntjes van kritiek. Zo bevatten de beide zussen weinig persoonlijkheid ten opzicht van BJ Blazkowicz. De humor, zoals het dansen in een lift, is vaak aardig flauw en slaat wat mij betreft weinig aan. Ook qua karakter zijn ze niet echt uniek, zoals BJ Blazkowicz dat wel altijd is geweest met z’n vette uitspraken. Wat dat betreft slaat men dan ook een beetje de plank mis. Verder kun je het spel in stealth spelen, iets wat praktisch al snel onmogelijk wordt, en vaak het geduld erg op de proef stelt in de game. Het onzichtbaar worden en één voor één vijanden uitschakelen is mogelijk, maar biedt vaak weinig perspectief gezien de tijd die het kost, en de hoeveelheid vijanden die je tegenkomt. Ze stealth voorbij rennen is een beter alternatief.
Het feit dat Wolfenstein: Youngblood nu co-op is, en veel meer vrijheid biedt in de omgevingen dan voorheen, betekent niet direct een voordeel. Online is het een uitdaging om iemand te vinden die dezelfde missies wil spelen als jou, maar het is wel goed dat de AI zich lokaal aanpast per spelersniveau. Een online tegenstander kan dus een hoger niveau hebben dan jou terwijl je in dezelfde sessie zit. Het co-op gedeelte gaat echter wel ten kosten van het verhaal, wat de lineaire games uit het verleden beter aan wisten te pakken. Toch is Wolfenstein: Youngblood een vermakelijke game die inclusief side-missies dik 25 uren in beslag zal nemen. Verder draait het spel als een zonnetje, met een lekkere gameplay. Repetitief maken de omgevingen het, die constant weer gevuld worden na verloop van tijd met nieuwe vijanden, of weer helemaal vol geraken wanneer je er terugkeert. Dat is direct ook één van de weinige punten, alhoewel het soms ook wel irritant kan zijn, dat er geen save-points aanwezig zijn wanneer je dood gaat met je zus. Tevens gaat de game offline gewoon verder, en kun je de game niet pauzeren, iets wat wel een beetje raar is. Echter is Wolfenstein: Youngblood zijn geld zeker waard qua content, en weet MachineGames het weer voor elkaar te krijgen om de franchise goed voort te zetten. Let’s kill some damn Nazi’s!
