Een nieuwe setting voor Borderlands
Borderlands is inmiddels volledig geïntegreerd in het co-op multiplayer genre. Het spel had een lange doorlooptijd qua ontwikkeling maar toen eenmaal gelanceerd, kwamen er veel uitbreidingen en vooral ook veel opvolgers. Tiny Tina’s Wonderlands is zo’n nieuw vervolg. Velen zullen wellicht niet weten dat het een totale Borderlands-kloon betreft, maar het spel probeert zich wel wat meer te onderscheiden. Of dat gelukt is, mochten wij beleven de afgelopen dagen!
Als je bekend bent met Borderlands, dan ken je ongetwijfeld ook Tiny Tina. Tiny Tina is je gestoorde gids in een buitengewoon tabletop-rijk waar regels zelden van toepassing zijn en waarin ridders als skeletten verkleed zijn. Verken een uitgestrekte wereld vol statige steden, donkere bossen, onheilspellende kastelen en meer, die allemaal verbonden zijn in een gigantische Overworld. Deze Overworld is nieuw in het spel. De Overworld is een tabletop-achtige spelwereld waarin je van bovenaf in een kleine spelwereld kunt lopen. Als je echter door hoog gras loopt, kun je zomaar tegen vijanden oplopen, en ook diverse struikelblokken doen zich voor die je moet zien te overwinnen. Zo moet je bijvoorbeeld bruggen vrijspelen waardoor je naar een volgend gebied kunt gaan. De Overworld vormt zeg maar het portaal naar de verschillende gebieden waarin je kunt spelen en daarin kun je weer willekeurig fast-travelen. Daarnaast zijn er kampen waarin je korte waves moet zien te overleven om zo het gebied te clearen van alle vijanden. Het is een leuk, nieuw element aan de standaard gameplay, waarmee extra variatie wordt gecreëerd. Ook de setting is totaal anders dan we gewend zijn. Het betreft veelal kleurrijke werelden met daarbij een Medieval-setting, met kastelen, ridders en grasrijke landschappen met bergen en vele wateren. Maar je hebt ook onderwaterwerelden met piraterij en vergane schepen in een blauwe wateren. Het kon mij persoonlijk zeer bekoren, en ook de vijanden zijn lekker veelzijdig, met bijvoorbeeld skeletten die op ridders lijken en krabben en haaien die op land aanspoelen om je aan te vallen. Hoewel het spel een verhaal kent, zul je er niet heel veel van meekijken. Conversaties zijn veelal redelijk saai en weinig diepgaand. Daarnaast sluiten de missies maar moeilijk aan elkaar aan, waardoor je niet echt de interesse zult hebben om het te gaan volgen.
Multiclasses
Net zoals we kennen van Borderlands, zijn de classes ook in dit spel een hoofdelement. Het gaat om 6 classes die aanwezig zijn, elk met z’n eigen specialiteiten en een maatje aan je zijde die mee zal vechten of je zal reviven waar nodig en mogelijk. Het gaat om classes als de Stabbomancer, de Brr-Zerker, Spellshot en de Clawbringer, maar ook de Graveborn en Spore Warden maken hun intrede. Bijzonder aan deze game echter is dat er ook een multiclass-systeem aanwezig is, waardoor je later in de game nog extra classes kunt gaan kiezen en dus krachten kunt gaan combineren. Met de skill-trees kun je dus ook meerdere classes optimaliseren door extra skills aan te kopen. Het spel brengt ook spellcasting, in principe de secundaire aanval die je in de standaard games kunt gebruiken. Ditmaal geen turret, maar magische vuurballen bijvoorbeeld welke een cooldown hebben en geregeld ingezet kunnen worden. Door het gebruik van multiclasses kun je 2 aanvallen binden aan je triggers, waarmee je dus dubbele krachten kunt gebruiken. Verder heb je ook een melee-wapen die je kunt upgraden en vervangen, en is er naast de skill-tree nu ook een upgrade-systeem voor de Hero stats. Hier kun je elk level dat je upgrade weer een punt verdelen aan een speciale eigenschap van je character. Bij het samenstellen van je character in het begin van de game verdeel je ook meerdere punten aan je Hero stats. Deze stats zijn bijvoorbeeld ‘Strength’, ‘Dexterity’ en ‘Constitution’. Dat klinkt allemaal vrij diepgaand, maar komt simpelweg voor op bijvoorbeeld health, critical damage kans en cooldown periodes voor je spells. Daarmee probeert men een soort van lichte RPG-uitbreiding toe te voegen, vergelijkbaar met een Fallout 3 of Elder Scrolls. Men doet dit waarschijnlijk doordat het spel ook een setting heeft vergelijkbaar met de genoemde titels van Bethesda. Natuurlijk kunnen persoonlijkheidseigenschappen hierin niet ontbreken. Hetzelfde geldt voor het adjusten van je character. Tot in alle detail kun je tattoos en gezichtseigenschappen naar wens aanpassen.
De gameplay staat al jaren als een huis, maar technisch gaat de franchise niet zozeer meer vooruit. Grafisch valt dat vooral te zien. Zo zie je dat van dichtbij alles er prima uit ziet, maar de depth-view is net wat minder gedetailleerd. Gras bijvoorbeeld is op een paar meter afstand erg wazig en datzelfde geldt voor grind of stenen tegels. De cel-shaded strakke lijnen worden dan ook gecombineerd met veel wazige blurry textures. De wapens zijn natuurlijk wel weer zo straks als dat we die kennen, met natuurlijk ook weer duizenden of zelfs miljoenen combinaties die mogelijk zijn. Ook de user interface kon wel wat beter. Het klassieke Medieval-thema is grappig, maar oogt wel een beetje slordig en bewust of onbewust chaotisch. Daarnaast kent het spel laadtijden die net wat langer duren dan we gewend zijn op de PS5. De SSD zorgt ervoor dat gamewerelden binnen enkele seconden geladen zijn, maar toch duurt het zo nu en dan tegen de 10 seconden voordat je weer in-game aan de slag kunt of in de Overworld zult arriveren. Bij het schieten merk je de lichte weerstand van de adaptive triggers en de feedback, maar echt geweldig geïmplementeerd is het niet. Het grootste minpunt wat mij betreft, al jaren in Borderlands, maar ook vooral in deze game, is de constante wave aan vijanden die op je af komen. Het houdt maar niet op, en bij het terug keren naar een bepaald stuk van de map, zul je weer getrakteerd worden op een respawn aan vijanden. Het maakt dat het soms wel erg eenzijdig aanvoelt. Iets minder vijanden en een iets betere balans ala Fallout 3 had wat mij betreft een wat betere keuze geweest, maar ik snap dat het vooral co-op leuk is om flink wat weerstand te hebben en flink wat ammo te verbrassen.
Het valt te prijzen dat Gearbox wat meer variatie heeft proberen te brengen met Tiny Tina’s Wonderlands. Het character dat af en toe te zien is in wat cinematics ziet er lekker vrolijk uit, net als de nieuwe setting met leuke kastelen, gekleurde Unicorns en ridderskeletten. Daarnaast zijn de toegevoegde RPG-elementen een welkome verrassing, net als de Overworld top-down gameplay waarin je van wereld naar wereld navigeert. De repetitie in de drukke gameplay wordt daarmee wat meer afgewisseld, al blijft deze nog altijd flink aanwezig. Dat het spel cross-play is, split-screen en online gespeeld kan worden is zeker een leuke bijkomstigheid, en met de nodige content (zo’n dikke 20 uur om het spel zonder side-missies uit te spelen) zul je zeker niet bestolen worden met dit spel. Ben je nieuw en ken je de Borderlands-franchise niet? Dan is dit zeker wel één van de leukste games in de reeks, al mag je wellicht niet direct zeggen dat dit een Borderlands-sequel is. Als men de variatie in de gameplay wat meer weet te verbeteren, dan kan dit wel eens ‘de RPG-shooter’ van dit millennium worden. Maar daarvoor moet men het concept wel iets serieuzer gaan nemen…
