Stellar Blade

De Zuid-Koreaanse ontwikkelaar Shift Up, voornamelijk bekend van hun mobiele games, betreedt de consolemarkt met hun allereerste titel, Stellar Blade. Dit is hun eerste poging tot een consolegame, en het project dat oorspronkelijk bekend stond als ‘Project EVE’, lijkt een belangrijke Playstation 5 exclusive te gaan worden voor Sony. Op het moment van spreken lijkt 2024 een heel wat minder jaar te worden qua grote toppers voor Playstation dus Stellar Blade komt precies op het juiste moment. Het feit dat er vooraf een demo werd uitgebracht waarbij spelers ongeveer een uur van het verhaal konden spelen laat zien dat Shift Up vertrouwen heeft in hun nieuwste game, en dat lijkt zeer terecht te zijn.

Halfnaakt en gevaarlijk

Stellar Blade speelt zich af in op een verwoeste planeet aarde waarin een buitenaards ras, de Naytiba, de planeet heeft overgenomen. Dit dwingt de mensheid om te vluchten naar een kolonie in de ruimte en ondergronds plannen te smeden voor het heroveren van hun geliefde planeet. Het verhaal begint zodra de kolonie een team van genetisch gemanipuleerde soldaten terug naar de aarde stuurt om uit te zoeken wat er nou precies gebeurd is en te vechten tegen deze aliens. Deze setting en gameplay kan je herkennen van games zoals NieR: Automata, maar dan wel met een eigen gezicht.

Als speler kruip je in de huid van Eve, ook wel Angel genoemd onder de overlevers op onze planeet. Zij wordt bijgestaan door een drone waar ze contact mee heeft met twee hulpjes, Lily en Adam. Eve is dus zo’n soldaat en wat direct opvalt is dat Shift Up niet bang is om flink wat huid te laten zien van de vrouwen in Stellar Blade. Ten eerste lijken bijna alle vrouwen qua perfecte lichamen genetisch gemanipuleerd te zijn, met ellenlange benen, een volle kont en een voorgevel waar je niet omheen kan. Komt er ook nog bij dat alles ook behoorlijk wiebelt tijdens het rennen of het beklimmen van een ladder. Er gingen na de demo ook al vrij snel filmpjes rond van dit soort praktijken. Om het helemaal af te maken bestaan bijna alle pakjes van Eve uit zo weinig stof dat er altijd wel genoeg huid te zien is. De ontwikkelaar in Zuid Korea heeft duidelijk een ideaalbeeld voor vrouwen en laat dat graag zien. Dat Shift Up hier focus op legt is an sich niet zo erg natuurlijk, maar wanneer Eve halfnaakt in een konijnenpakje rondloopt begint het soms wel ongemakkelijk te worden. In de huidige tijd is het ook wel een klein risico, want het laat vrouwen op een manier zien waar tegenwoordig juist behoorlijk streng tegen opgetreden wordt.

Ontwijken en blokken

Maar de grootste focus ligt gelukkig op de gameplay, en dat zit grotendeels helemaal goed. De combat van Stellar Blade is een combinatie van snelle, vloeiende gevechten waar er duidelijk is gekeken naar enkele ander games. Zoals gezegd een vleugje NieR maar ook krijg je Horizon, God of War en Dark Souls vibes tijdens het spelen. Eve heeft beschikking over een soort laserzwaard welke ze bijzonder uit het haar haalt zodra je begint met slaan. Wat verderop in het spel krijg je de beschikking over een afstandswapen met verschillende schietmodi en speciale aanvallen. Vooral deze speciale aanvallen stelen de show en dien je tactisch in te zetten. De gevechten leggen vooral de nadruk op het perfect ontwijken of blokken van een aanval, om dan vervolgens jouw eigen aanvallen uit te voeren. Door het raken van een tegenstander of ontwijken en blokken van aanvallen vullen de meters zich van deze speciale aanvallen. Het is dus van groot belang dat je dit goed uitvoert. Bijna elke vijand is een uitdaging dus verwacht geen gevechten met tientallen verschillende tegenstanders tegelijk. Je hebt wel wat kleinere tegenstanders die met een paar slagen dood zijn maar verreweg de meeste kosten meer moeite.

Deze sterkere tegenstanders hebben zelf ook drie meters, namelijk een levensbalk, een shieldbalk en een balans balk. Bij elke perfecte blok gaat er een stukje van de balans balk af, zodra deze helemaal leeg is krijg je de mogelijkheid op een sterke aanval. Vooral bij de bossfights is dit een gouden tip, maar deze hebben uiteraard wel een aanzienlijke balans balk. De bossfights verdienen overigens ook nog een aparte vermelding, want deze kunnen behoorlijk uitdagend zijn. Net zoals Dark Souls zal je de aanvallen en bewegingen van de bazen moeten leren, vooral later in het spel. Vrij regelmatig zal je opnieuw moeten beginnen omdat je iets teveel fouten heb gemaakt in het ontwijken of blokken. Bij een paar bazen begon de irritatie toe te slaan (‘ik blok toch?!’) maar zodra je een paar pogingen later de baas neer hebt is de vreugde des te groter.

Gaandeweg zal je ook meer ervaringspunten en materialen krijgen waar je Eve mee kan gaan upgraden. Met de ervaringspunten kan je skills vrijspelen en beter maken. Focus je je vooral op het ontwijken en blokken van aanvallen, of juist het beter maken van je eigen aanvallen? Je krijgt de vrijheid om Eve zo aan te passen wat het beste past bij jouw speelstijl. Kom je toch een boss tegen waar je niet verder komt en een aanpassing wil maken in je skills, dan kan je gemakkelijk bij een shop je skills resetten. De materialen die je door de levels heen vindt zijn om je uitrusting te upgraden. Je hebt gearslots, een slot om je exosuit te kiezen en slots waar je cosmetische pakjes zijn te vinden. Elke exospine heeft de mogelijkheid om twee keer te upgraden waardoor je wat extra’s krijgt. Zo heb je bijvoorbeeld een exospine waarmee je makkelijk een perfecte dodge kan maken, maar na een upgrade is het ook makkelijker om een perfecte blok te maken. Heel diepgaand is het gear systeem van Stellar Blade niet, maar wel voldoende om het op je eigen stijl aan te passen.

Met de combat en het upgraden en aanpassen van Eve zit het dus allemaal wel goed, maar de missiedesign is helaas een stuk minder. Je hebt één hoofdverhaal wat zich afspeelt in de verschillende regionen. Elke regio is een kleine open wereld waar ook een hoop zijmissies beschikbaar zijn. Maar heel creatief zijn deze niet. In 9 van de 10 gevallen ben je een item of een persoon aan het zoeken, om vervolgen weer terug te keren bij de persoon die de quest heeft gegeven. Heel af en toe zit er een kleine verrassing tussen maar dat gebeurt helaas niet vaak. Het is daarentegen wel erg leuk om flink op onderzoek te gaan in de verschillende regionen. Overal zitten wel kistjes, lore of andere handig zaken verstopt. Al snel merkte ik dat ik niet door wilde gaan met het hoofdverhaal voordat ik elk hoekje had uitgekamd. De verschillende regionen zien er stuk voor stuk ook prachtig uit, en zijn ook erg verschillend van elkaar. Van een totaal vernietigde stad tot grote woestijnen, geen enkele regio ziet er hetzelfde uit. Dit geldt overigens ook voor de tegenstanders. Hoe verder je komt hoe meer soorten tegenstanders je tegenkomt. Het levelontwerp bevat verder ook elementen die bekend zijn van Soulslike games, zoals kampen waar spelers kunnen uitrusten, wat leidt tot het respawnen van vijanden.

Geen ijzersterk verhaal

Het verhaal zelf is ook niet het meest spannende van Stellar Blade. Verwacht in ieder geval geen episch verhaal zoals in Horizon Zero Dawn. Door het verhaal heen zal je wat enkele ‘twists’ tegenkomen maar veel indruk maken die ook weer niet. Het helpt dan ook niet mee dat de voice-acting ook niet bijster sterk is. De zinnen van Eve zijn over het algemeen nog wel voldoende maar je zal vaak met rollende ogen naar een gesprek kijken omdat het niet overtuigend gebracht wordt. Komt er ook bij dat de animaties ook niet aansluiten op de toon van de zin. Soms zie je een personage een groot gebaar maken maar wordt de zin zo monotoon gezegd dat het er soms eerder komisch uit ziet dan wat anders. Hier lijkt wat mis te gaan met een Oosterse stijl game en Westerse ingesproken zinnen. Is dat erg? Niet echt, want Stellar Blade moet het vooral hebben van de combat. Dat het verhaal een minder punt is zien we deze keer maar door de vingers.

De graphics van Stellar Blade zijn dan wel weer een groot pluspunt, en dan heb ik het niet alleen over de resolutie en textures. Het is overigens ook wel eens fijn dat een game zonder problemen soepel draait, zonder noemenswaardige bugs. Met deze zaken zit het gelukkig meer dan snor, maar vooral de ontwerpen van de tegenstanders (met name de bosses) en de wereld zijn fenomenaal. Je ziet overduidelijk dat er veel tijd en liefde is gestoken om van de wereld en zijn inwoners iets speciaals te maken. De Naytiba zien er allemaal ranzig uit, maar ook de robots stelen de show. Een soort mortar op pootjes, of een soort Generaal Grievous, bekend van Star Wars, zien er allemaal piekfijn uit. Heel regelmatig betrap je jezelf erop dat je even aan het genieten bent van de omgeving, en dat is natuurlijk een goed teken. De atmosfeer wordt verder versterkt door de soundtrack, die, net zoals in NieR: Automata, een depressieve toon neerzet die perfect past bij de verlaten omgeving van de game. Tijdens een bossfight krijg je gelukkig wel een stevige soundtrack erbij.

Met Stellar Blade meldt Shift Up zich tussen een stevig rijtje exclusives van de Playstation 5, en doet dat naar behoren. Met uitdagende gevechten, waar vooral de bossfights de show stelen, en een fantastische wereld weet hun eerste consolegame indruk te maken. En hoewel de zijmissies behoorlijk wat creativiteit missen, weet de hoofdmissie wel je aandacht genoeg vast te houden. Stellar Blade heeft alles in zich om een hit te worden, maar mag nog niet in één adem genoemd worden met de allergrootste Playstation exclusives. De Zuid Koreaanse ontwikkelaar heeft al gehint op een vervolg en zodra ze de mindere punten daar weten aan te pakken zal het niet lang duren totdat Stellar Blade wél tot de belangrijkste games voor Playstation gaat behoren.