Saints Row IV

thumbnail

De Saints Row serie begon als een minder serieuze versie van Grand Theft Auto en het derde deel, Saints Row the Third, leek hier het hoogtepunt van te zijn. Saints Row the Third richtte zich volledig op het rare, grappige en vreemde, met een enkele referentie hier en daar, met een enorme loshangende boel als resultaat. Met het vierde deel wordt de lijn naar het gekke op een positieve manier doorgetrokken zonder te veranderen in een mengelmoes. Niet alles pakt uit zoals de makers zouden willen, maar de game weet een glimlach op je gezicht te toveren van start tot eind.

Van held naar president tot Matrix praktijken

Het eerste uurtje van de game weet je goed vast te pakken, want er wordt een hoop hilariteit op je scherm getoverd. Je begint met een infiltratie van een legerkamp en hier worden dan voornamelijk de karakters en besturing uiteengezet. Maar als ‘Saint’ moet je na 10 minuten de wereld redden van een enorme kernraket en dit levert jou vervolgens het presidentschap op om daarna vijf jaar later aangevallen te worden door aliens. Het leven in Saints Row is niet saai! Maar voordat jij je vaderland moet verdedigen van de komende invasie, zul je eerst een karakter in elkaar moeten zetten en de mogelijkheden zijn hier net zoals bij het voorgaande deel extreem uitgebreid. Naast de honderden kapsels, decoraties, outfits en lichaamsvormen kunnen we ook de stem veranderen (vrouwen stem bij een man of andersom is zelfs mogelijk) en de persoonlijkheid met “taunts” met disco moves tot diverse andere referenties naar muziek, film en game cultuur. Als je vervolgens tevreden bent met je creatieve creatie (geen nood je kunt het altijd weer aanpassen) komen we erachter dat de wereld wordt aangevallen door een lading buitenaardse wezens met als leider meneer Zinyak. Na een explosieve aanval worden je vrienden gevangen genomen door de Zin en uiteindelijk jij zelf ook. Zinyak plaatst je in een virtuele wereld a la Matrix waar jij langzamerhand in een held met een combinatie van superkrachten zult veranderen om zo te kunnen ontsnappen uit deze virtuele gevangenis. Saints Row IV zit dan ook barstensvol met referenties naar verschillende games en gamer cultuur. Hoe meer jij de verschillende referenties opmerkt, hoe leuker het spel wordt. Om enkele voorbeelden te noemen denk dan aan referenties naar of lenen van Elvis, Street Fighter, de Matrix, Space Invaders, Thundercats, Mass Effect, Prototype, inFamous, Metal Gear Solid, Tron en nog veel meer.

Dit vierde deel was oorspronkelijk ontstaan als een grote DLC pakket en een paar elementen van deze keuze zijn nog steeds aanwezig. Zo wordt er met de gameplay verder geborduurd op alles wat we al konden uit het derde deel en hebben de makers er drie keer zoveel mogelijkheden aan toegevoegd. Het speelt zich af in dezelfde stad die er weer totaal anders uitziet door de virtuele invloeden. De acht verschillende soorten superkrachten, die je steeds verder kunt uitbreiden, is de toevoeging met de grootste impact op de gameplay. De game geeft je alle mogelijkheden om je zo krachtig mogelijk te laten voelen op de manier die jij wilt. De diversiteit aan wapens, die trouwens ook upgradebaar en visueel aanpasbaar zijn, zorgen ervoor dat er genoeg af te knallen valt. De superkrachten zorgen ervoor dat je naast autorijden in een grote diversiteit aan auto’s ook kunt vliegen of met enorme snelheid kunt rennen. De diverse “mini-games” die tijdens de singleplayer langs komen, zorgen voor variatie en breken het schieten en grote hordes vijanden meppen.

Teveel vrijheid maakt sommige onderdelen overbodig

Maar door deze grote vrijheid maken de makers het voor zichzelf helaas erg moeilijk. Wanneer jij eenmaal met hoge snelheid kunt rennen, dan worden de voertuigen overbodig. De gekke mini-games en grappen, die de eerste keer erg nieuw en vermakelijk zijn, zijn de tweede keer meer van hetzelfde. Hoe je normaal een Saints Row game zou spelen wordt hier compleet overboord gegooid en daar moet jij je bewust van zijn om zo het meeste uit de game te halen. Maar als jij eenmaal vliegend, over gebouwen heen lopend met een knal paarse bazooka een target omlegt en vervolgens sprintend met de lichtsnelheid naar de volgende missie rent dan voelt dit toch wel erg goed. Dit weet de sleur te doorbreken die soms ontstaat door de herhalende opdrachten.

Maar het grootste minpunt aan Saints Row IV zijn toch wel de visuals. De game ziet er grafisch exact hetzelfde uit als het derde deel en die was al niet geweldig mooi twee jaar geleden. Dit wilt niet zeggen dat het er niet uitziet, maar hier had veel meer bereikt kunnen worden. Saints Row IV is een game waar heel veel content te vinden is, waardoor de game eigenlijk te groot is om elk element individueel te behandelen. Het hoofdverhaal waar je al snel meer dan 12 uur in steekt zit vol met dwaze grappen en rare situaties. Als je alle sidequests wilt volbrengen kun je daar al meteen drie keer zoveel tijd voor vrij maken. De sidequests leveren het noodzakelijke geld op om je spullen te upgraden, waardoor het loont om tijd te steken in deze missies. De game kun je zelfs in co-op online met een vriend doorlopen, wat eigenlijk alleen maar in meer chaos resulteert. Het is leuk dat het erin zit, maar de game is toch echt bedoelt als een singleplayer ervaring. De muziek en de voice-acting is ook erg sterk in deze game. Tijdens het hoofdverhaal zijn de keuzes voor de muziek apart te noemen en is er een grote blik aan bekende stemmen opengetrokken om de karakters van een stem te voorzien.

Saints Row IV is hiermee een beter deel geworden dan zijn voorganger. De game weet alle chaos en grappen beter bij elkaar te houden en creëert hiermee een geheel wat eigenlijk games in het geheel belachelijk maakt. Er is veel diversiteit, hoewel sommige onderdelen weer wel heel vaak voorbijkomen. De speler staat hier centraal en bepaalt daarmee ook hoe leuk hij het voor zich zelf maakt. Ben je te braaf, dan maak je het voor jezelf alleen maar moeilijk. Grafisch is de game helaas al ingehaald, maar de muziek en voice-acting weet hier een deel van goed te maken. Blijf weg van deze game als de humor je niet aanspreekt, maar past het in je straatje dan zul je de game met een glimlach doorlopen.


  • Auteur: Christiaan Ribbens | Genre: Action Adventure | Release: 02-09-2013 | Uitgever: Deep Silver | Ontwikkelaar: Volition
    Graphics: 5.0 | Geluid: 8.0 | Gameplay: 8.5 | Besturing: 7.5 | Replay: 8.0
    8.0
    + Maakt games, films en muziek belachelijk
    + Over de top gameplay en actie
    + Veel diversiteit en superkrachten
    - Grafisch niet de mooiste
    - Sommige missies komen te vaak voorbij
    - Sommige gameplay elementen worden overbodig

    0 0 stemmen
    Artikelbeoordeling
    Abonneer
    Abonneren op
    guest
    Vul je email-adres in. Dit veld is niet verplicht voor het plaatsen van een reactie.
    Vul hier een naam of nickname naar keuze in. Hiermee kun je zonder registratie reageren op Evilgamerz.

    0 Reacties
    Inline feedback
    Bekijk alle reacties

    Naar boven
    0
    Klik hier om anoniem of als lid te reagerenx