3 weken voordat ie in (Amerika) de winkel verschijnt, en één week nadat bekend is gemaakt dat de “Gold” status bereikt is, had ik de eer om Fable: The Lost Chapters (FtLC) te mogen spelen. Ik was benieuwd, heb er veel over gehoord.
Het introfilmpje van het spel is al indrukwekkend en veelbelovend. De soundtrack zit er gelijk lekker in, en geeft een goed sfeertje aan het spel. Het laden gaat ook lekker vlot, en al snel zit ik het filmpje te bekijken waarmee het spel begint, en het een en ander uitgelegd wordt.
Je begint als een jong knulletje, die wat dingen moet doen om geld te verdienen, omdat ie zo suf is geweest geen cadeautje te kopen voor zijn zusje. Opdrachten zoals een teddybeer terug vinden, een schuur bewaken, noem maar op.
Fable: The Lost Chapters is een zogenaamde RPG. Elke beslissing die je neemt heeft invloed op de rest van het spel. Goed of slecht, er tussen in, alles wat je wil kan. In het begin stellen die keuzes niet veel voor. Als knulletje krijg je de opdracht van een vrouw, om haar man terug te vinden. Eenmaal gevonden merk je dat hij vreemd is gegaan met een andere vrouw. Aan jou de keuze: niets zeggen en de lieve vrede bewaren, of het doorvertellen, en onrust stoken.
Nadat je een aantal van deze opdrachten hebt gedaan, wordt je dorp aangevallen, en jij bent de enige overlevende. Een figuur die luistert naar de naam “Maze”neemt je mee naar het “Hero Guild”, waar je in je tienerjaren terecht komt. Hier leer je jezelf verdedigen en met (kleine) wapens omgaan. Als je daar genoeg van hebt, en je hebt enkele examens afgenomen, kun je naar je volgende levensfase. Hier leer je met grotere wapens omgaan, en uiteindelijk moet je je eindexamen doen. Eenmaal dit examen gehaald en kun je de weide wereld in. De Hero Guild zal altijd je basis blijven. Nieuwe opdrachten zijn hier te vinden.
De opdrachten zijn redelijk standaard, maar wel leuk om te spelen. Je mag zelf weten wat je gaat doen, dus als je even in het nabijgelegen dorpje (of je “Teleport” je zelf naar de andere kant van het land) wat wilt drinken, een beetje wil gokken, leuke dames versieren, of als je van de “evil-side” bent, wat wilt stelen, is dat geen probleem.
Het spel speelt lekker vlot , en de meeste levels zijn in één keer te halen. Gelukkig is het, als het je niet in één keer lukt, een tweede keer net zo leuk. Voordeel is zowiezo dat je de filmpjes over kan slaan. Dit versnelt de gameplay toch zeker. Een nadeel van het spel is, is dat je op sommige plekken elke keer weer een handvol schurken of wespen af moet slachten. En elke keer als je het dat deel opnieuw laad, staan ze er weer, zelfs als je nog geen tien seconden aan de andere kant van de poort bent geweest.
Ook de lengte van het spel was in mijn ogen te kort. Ik had het hele spel, inclusief een groot aantal side-quests- binnen een kleine 15 uur uitgespeeld. Maar goed, lekker is maar een vinger lang, zoals ze altijd zeggen. Het spel zal voor elke speler een andere beleving zijn, omdat het zich aanpast naar de keuzes die je in de loop van het spel maakt. Ook de replay waarde ligt redelijk hoog, omdat je de tweede keer bijvoorbeeld het tegenovergestelde kan spelen van wat je de eerste keer was (goed of slecht).
