RPS
Het woord RPS heeft een geheel nieuwe betekenis gekregen sinds een game genaamd Fallout 3 op de markt verscheen. Het Role Playing Shooter genre is daarmee eigenlijk ook daadwerkelijk pas begonnen want de game van Bethesda liet zien wat voor potentie singleplayer games nog altijd kunnen hebben. Nadat 2K Games aankondigde dat er gewerkt werd aan Borderlands, wat alweer dateert van 2007, was iedereen direct enthousiast. De ontwikkelaar, Gearbox Software, en 2K beloofde een realistische shooter, met een innoverende gameplay. Inmiddels is er een hoop veranderd uiteraard, maar is het enthousiasme nog altijd niet getemperd. Het spel lijkt zich zelfs staande te kunnen houden tussen al dat geweld dat deze maand is verschenen, en wat nog komen zal
Om direct een misvatting weg te nemen wil ik benadrukken dat ik Borderlands niet volledig zal vergelijken met de perfectie die Fallout 3 benaderde. Echter moet gezegd worden dat het spel veel weg heeft van Bethesda’s unieke game. Dit valt vooral te merken aan de omgevingen, waarin je volledig vrij kunt rondlopen. In Borderlands is het echter niet allemaal hetzelfde. Zo is er eigenlijk geen verhaallijn, maar draait het simpelweg om het uitvoeren van opdrachten van vrienden die je tegen zult komen tijdens je avontuur. De quests zijn veelal uitdagend, maar helaas wel erg simplistisch, wat ervoor kan zorgen dat eentonigheid een rol van betekenis kan spelen. In het begin van het spel wordt je direct geconfronteerd met enkele mini-missies, waarna je ook buiten de standaard beginregio zult treden. Uiteindelijk zul je steeds beter worden, en meer gebruik moeten maken van strategische RPG-elementen, want daar zit Borderlands vol mee.
RPG-elementen zijn er tegenwoordig in allerlei geuren en kleuren, soorten en maten, maar vaak zijn de basisprincipes hetzelfde: Een level-systeem, gekoppeld aan een XP-systeem, en veel customize mogelijkheden die een persoonlijkere twist geven aan een character, wapen of inventory. In Borderlands gaat de ontwikkelaar echter een stap verder. Wat namelijk direct opvalt is het grootse aantal mogelijkheden wat betreft het aanschaffen van wapens, het upgraden ervan, en het aanschaffen van ammo. Je kunt een bepaald aantal wapens met je meedragen, maar ook verkopen, aanschaffen, of verbeteren. Wat dat betreft is Borderlands dan ook zijn tijd voor, en het dynamische wapensysteem, waarmee de ontwikkelaar pronkte op de GamesCom, werpt zeker zijn vruchten af. Ook het level-systeem, dat vooral in het begin uitermate snel omhoog lijkt te denderen naar level 10, voegt zeker iets toe, en maakt het vergelijken met opponenten, die ook voorzien zijn van een LVL, een stuk gemakkelijker. Echter zul je vooral in het begin inzien dat het nog niet allemaal zo gemakkelijk zal gaan. Schade en accuraatheid zijn nog enkele aspecten waaraan je gaandeweg het spel zult moeten werken, en die weerhouden je er ook vaak van om direct enkele eindbazen te verslaan in enkele quests. De toevoeging van speciale eindbazen is zeker een plus, en maakt dat het spel enkele uniekere begrippen nastreeft dan Fallout 3, en dat is natuurlijk nooit verkeerd.
Respawnende tegenstanders
Echter zijn er natuurlijk ook minpunten aan een game zoals deze, zoals je die bijna altijd wel hebt bij Role Playing Shooters. Zo irriteerde mij vooral het automatische respawn-systeem, wat ervoor zorgt dat opponenten constant weer terug komen in bepaalde omgevingen, waardoor je constant weer dezelfde irriterende beesten of mensen neer moet zien te knallen. Die extra moeite die je geregeld dan ook moet steken in het afraggen van terugkomende creatures, zorgt ervoor dat verveling, en ongeduld wel eens kan opspelen. Daarnaast zijn de quests ook lang niet altijd even uitdagend genoeg. Het komt vrijwel altijd op hetzelfde neer. Het afschieten van iets of iemand, of het oppikken van wat materialen vormt meestal de basismissie, die misschien weer onderverdeeld is in wat kleinere even zo standaard missies. Wat dat betreft helpt ook het verhaal niet mee aan een echte avonturenervaring, want ook die is flinterdun, en dat is zeer teleurstellend, vooral als je een game maakt in dit genre, wat eigenlijk wel veel waarde hecht aan een goed plot.
Maar dat wil zeker niet zeggen dat Borderlands een onbehoorlijke game is, want de ontwikkelaar heeft zeker een en ander wel zeer goed voor elkaar gekregen. Zo ziet het spel er grafisch geweldig uit, en heb ik zeer veel begrip voor de overstap naar de cel-shaded grafische stijl. Het spel lijkt hiermee niet op onbedoelde namaak van Fallout 3, en is daarnaast ook nog eens erg uniek in dit genre. De gewaagde overstap is dan ook zeker een succes gebleken wat mij betreft. Daarnaast werkt ook de gameplay over het algemeen uitstekend. Je hebt genoeg vrijheid in de gebieden die het spel je te bieden heeft, al is het jammer dat niet alles zich beperkt tot 1 groot gebied, in plaats van het onderverdelen van kleinere gebieden via portals. Daarnaast is ook het combat-systeem uitstekend, met daarbij het geld-, de inventory- en upgrade-details, die tot in de puntjes uitgewerkt zijn. Deel punten uit aan bepaalde ability upgrades, en maak gebruik van turrets die je overal en altijd neer kunt zetten nadat ze zijn opgeladen en je ondersteuning bieden in tijden van chaos en knalwerk. Het is te veel om op te noemen, maar Borderlands is een bom van features die op je scherm ontploft, en soms zelfs ervoor kan zorgen dat je door de bomen het bos niet meer kunt zien. Echter zul je gaandeweg het spel alle kneepjes van het vak wel geleerd krijgen middels het gebruik ervan. Ook wanneer je dood gaat krijg je nog de kans alsnog te overleven door vijanden kapot te knallen, waarna je ontsnapt aan een respawn naar een vorig checkpoint, wat vrij inventief is. Tevens zijn ook de soundtracks lekker sfeervol, en deze passen dan ook goed bij de ambiance van Borderlands. Ook de geluiden van de constant weer verschillende guns mag er zeker zijn, en slaat in als een moker.
Knallen doe je niet alleen
Borderlands is zeker geen game waar je zomaar even induikt, maar biedt wel een uitermate goedwerkend systeem. De gebruikersinterfaces zijn erg duidelijk en stijlvol, en ook de map werkt zeer functioneel, en wijst je ingame de weg, maar kan ook met het gebruikersmenu aangeroepen worden. De quests zijn over het algemeen meestal overduidelijk, en zijn vooral goed benaderbaar, waardoor je niet minuten lang hoeft te lopen zonder ook maar iets leuks te beleven. De constant spawnende enemies zorgen echter wel voor het nodige, veelal onplezierige tijdverdrijf voor je bij je quest-target bent aangekomen, zoals ik al eerder benadrukte. De mogelijkheid om online met maximaal 4 spelers aan de gang te gaan, of zelfs via LAN of split-screen met 2 spelers te spelen maakt het een geheel nieuwe ervaring. De droprate is een stuk hoger, maar de tegenstanders komen met meerdere om de hoek rennen, en dat maakt het wel een coöperatieve strijd tegen het kwaad, en dat is ongetwijfeld leuk en interactiever.
Na jaren wachten heeft Gearbox ons gebracht waar we deels op hebben gehoopt: Een uitstekende RPS met innoverende features, een groots wapensysteem dat dynamisch wapens kan genereren, en een unieke stijl die grafisch ver voor z’n tijd is. Echter zijn er wat haken en ogen genoemd in de review, waardoor het spel geen perfectie weet te benaderen. De genoemde kritiekpunten zijn wat mij betreft dan ook zwaar genoeg om het spel een tweetal puntjes in mindering te geven. Borderlands zal ongetwijfeld veel plezier en de nodige uren gameplay bezorgen, maar helaas zorgen de minpunten toch voor enig bederf, en vooral verslaving. En dat laatst is nu net iets dat een RPS vaak juist zo geweldig kan maken.
