De wereld der games is grauw, de koude witte wereld in Skyrim, het donkere toekomst beeld van Modern Warfare en het gevaarlijke verleden van Assassin’s Creed Revelations. Ondanks dat al deze toppers voor me liggen is er één vrolijk helder lichtpuntje dit najaar. Rayman: Origins keert terug naar de stijl en humor van het eerste deel en laat zien wat er mogelijk is met de huidige technologie en de gameplay van vroeger. Een game die voor veel mensen uit het niets zal komen, maar wat is dit toch een heerlijke 2D platformer, kleurrijk en humoristisch met spectaculaire strakke spring en sla actie die we gewend zijn van een Rayman. Wie zijn HD televisie tot leven wilt brengen is bij Rayman: Origins bij het juiste adres.
Snurken is gevaarlijk
Rayman is altijd een serie geweest waarbij grappen hilarische gebeurtenissen centraal staan. Dit is natuurlijk goed te zien aan het uitstapje dat Rayman maakte naar de Rabbids games. Helaas voor Rayman wisten de konijnen de aandacht volledig naar zich toe te trekken en was al snel vergeten dat het een Rayman titel was. Met Origins hebben we eindelijk weer te maken met een game die volledig om Rayman draait, met hulp van zijn vrienden natuurlijk. Het groepje vrienden snurken zo hard terwijl ze liggen te maffen in de snurkboom dat de chagrijnige onderbuurvrouw de zogenaamde Darktoons op de wereld loslaat. Onze helden moeten de rotzooi die ze zelf hebben veroorzaakt opruimen. Rayman, de stuntelige blauwe Globox en twee Teensies zullen de verschillende gebieden in de Glade of Dreams moeten opruimen van de Darktoons, enorme eindbazen verslaan en genoeg Electoons verzamelen om extra pakjes te unlocken en nieuwe gebieden vrij te spelen. Het begint als een standaard spring en ontwijk platformer, maar langzamerhand verkrijg je nieuwe krachten, waarmee de game steeds interessanter wordt en moeilijker…
Voordat we de gameplay behandelen, is het belangrijk om de grafische pracht en praal van deze game te bespreken. De gehele game is 2D met handgetekende omgevingen en superstrakke animaties. De stijl van vormgeving is zo vrolijk en kleurrijk gedaan dat dit voor mij één van de mooiste, zo niet de mooiste game van het jaar is. Alles gebeurt in High Definition en in 60 fps, voor de mensen die niet weten hoe dit eruit ziet. Simpel gezegd, enorm vloeiend, heel scherp en heel mooi. De vormgeving is heel slim gedaan en het regelmatige gebruik van alles heeft gezichtjes uit het eerste deel keert weer terug. Stekels hebben gezichtjes, platformen hebben gezichtjes, de Electoons zijn zelfs gezichtjes met armpjes en benen. Hiermee wordt er een wereld gecreëerd met een hele eigen richting. Daarnaast zijn de omgevingen enorm divers. Zo zul je van bossen naar winter, indianen, wind, vuur, vulkaan en water levels sprinten met elk hun eigen gameplay elementen. De muziek speelt hier ook een geweldige rol. Bij het vulkaan level klinkt een Mexicaanse medley en bij het water level wordt er door de vissen rustig het hele lied bij elkaar gegorgeld. Ik moet niet snel lachen om een game, maar het gebeurde meerdere malen dat ik dubbel lag om de muziek en de vormgeving van deze game.
Uitdagend op een leuke manier
Rayman: Origins heeft gedacht aan elke soort speler en creëert hiermee een ervaring die voor jong en oud interessant is. Elk level heeft meerdere doelen. De eerste keer dat je er doorheen gaat is je doel om de andere kant te halen, maar ook om een bepaald aantal Lums te verzamelen om Electoons vrij te spelen. Er zijn twee extra Electoons die je kan verdienen met het verzamelen van de Lums. Maar in elk level zijn ook twee deuren verstopt waar je een klein level kan spelen om Electoons te bevrijden uit een kooi. Hiermee wordt de speler die graag alles ontdekt beloond. De speler die alles wilt verzamelen met de Lums. Maar als je hem één keer uitgespeeld heb, kun je het level nog een keer spelen om nu de snelste tijd neer te zetten. Hiermee is er voor elke type speler die nou langzaam of snel, alles wilt ontdekken of niet, iets te vinden in deze titel. De game is aan het begin gemiddeld moeilijk, maar naarmate je verder komt, wordt de game zeker uitdagend. Met 60 levels, tien eindbazen en extra skins voor de personages is er genoeg te vinden in deze game.
Elke wereld geeft jou een nieuwe kracht. Je begint namelijk alleen met de mogelijkheid om te springen. Maar langzamerhand zal het mogelijk zijn om te slaan, te zweven, te zwemmen en op muren te klimmen. Dit geeft weer de mogelijkheid om met deze krachten voorgaande levels te herspelen om te kijken of je nieuwe plekjes kunt bereiken. De flow van de levels is heerlijk. Er zitten regelmatig kleine glijbaantjes of gladde stukjes in om een flow te creëren. Deze flow wordt pas echt duidelijk in de schat levels waar jij moet rennen, omdat de boel achter je instort. Eén fout en het is gedaan. Ook de levels waar je op een vlieg een sidescrolling shooter moet spelen zorgen voor de nodige afwisseling, zonder het hoge tempo te verliezen. Dan hebben we het nog niet gehad over de mogelijkheid gehad om de game met zijn vieren te spelen. Dit maakt de game wat hectisch en zelfs moeilijker, omdat je elkaar heel goed moet aanvoelen. Elkaar per ongeluk slaan of in een afgrond beuken gebeurt met regelmaat. Maar het maakt de game zoveel leuker, al is het maar om elkaar dwars te zitten.
Geef mij maar meer
Rayman: Origins laat zien dat een nostalgisch genre niet gedateerd eruit hoeft te zien of aan te voelen. De besturing is strak, technisch zit de game goed in elkaar en grafisch gezien is het een pareltje. Er gaan al snel meer dan tien uur in deze game zitten als je alles wilt unlocken en spelen. De werelden zijn verschillend en er is genoeg te ontdekken. Het is een vrolijk boeltje bij elkaar en dat is weer eens iets anders dan al dat grauwe geweld dit najaar. Een game die mij wist te verrassen en mij nu al laat hopen op nog een Rayman die verder gaat op deze manier. Hilarisch en kleurrijk.
