Ik heb nul verstand van dansen. Veel meer dan mijn hand in de lucht steken, een beetje brullen en een Snollebollekes dans doen kan ik niet. Wat ik nog net weet is dat de tango een intieme dans is voor twee personen waarbij één meestal de leiding neemt. Deze game zal vast ergens zijn naam te danken hebben aan deze immens populaire dans. Net zoals de tango speel je deze game namelijk altijd met zijn tweeën. In je eentje de tango doen is namelijk nogal vreemd.
Het lijkt geen toeval te zijn. Co-op spellen zijn sinds een paar jaar weer bezig met een behoorlijke opmars. A Way Out en It Takes Two kennen we ondertussen waarschijnlijk allemaal wel. Minder bekend zijn de We Were Here games. Dit zijn games die nog het meeste weg hebben van een digitale escape room. Operation Tango valt daar tevens onder, maar gaat nog net een klein beetje verder.
This message will self-destruct in several seconds
In de essentie is het een puzzelspel. Eén speelt met een hacker genaamd…..hacker. De ander speelt met een field agent genaamd…..agent. Je ziet elkaar op wat camerabeelden na eigenlijk nooit. Communicatie is de sleutel en dat geeft de game dan ook meteen aan. Starten met een AI gecontroleerde partner? Vergeet het maar. Te verlegen en je wilt de microfoon niet gebruiken? Dat gaat hem niet worden. Er zal samengewerkt dienen te worden. Waarbij de hacker met een specifieke interface deuren opent, e-mails bekijkt, persoonsgegevens doorspit, aangeeft waar de agent naartoe dient te gaan en allerlei andere zaken waar de cast van Mission Impossible jaloers op kan worden. Om in de Mission Impossible sfeer te blijven, de agent is Ethan Hunt. Rennen over het veld, computers aanzetten (zodat de hacker deze kan hacken), lasers ontwijken, etc. Terwijl de hacker iedere keer de weg wijst. De gameplay hangt dus behoorlijk af van gezamenlijk afstemmen.
Om even een voorbeeld te geven, in één van de missies vliegen er twee drones door meerdere ruimtes. De hacker ziet de route van de drones. Wat volgt is een spelletje hints: “Ik zie zes ruimtes in een soort L-vorm. Eén drone vliegt van de ene ruimte aan de linkerkant naar de rechterkant. Ga links door de deur, dan rechts, ren dan rechtdoor en volgens mij ben je er dan.” Paar keer vloeken, een keertje voor de lol trollen door een deur dicht te smijten en de agent staat eindelijk voor een computer om een virus te uploaden. Het overgrote deel van de puzzels behouden deze interessante wisseling van acties. Al zijn er natuurlijk ook een aantal die een beetje aanvullen als filler of simpelweg saai zijn. Zo start een missie zwak door je direct de opdracht te geven om tientallen mensen te hacken. Dat doe je dan door een viercijferige code te gokken. Beetje zoals Lingo, maar dan zonder een groene bal. Deze opdracht werkte oprecht demotiverend. Voor beide karakters was dit namelijk meer bezigheidstherapie dan lekker samen een puzzelspel spelen.
De game is relatief kort waardoor deze momenten gelukkig niet lang zullen vervelen. Al breken ze wel een klein beetje de flow van het geheel, doordat ze nooit echt uitdagend worden. De oplossing is nooit echt moeilijk te bedenken. Het is juist de tijdrovende weg ernaartoe. Het voelt dan natuurlijk wel goed als het uiteindelijk gelukt is. Wat behoorlijk positief is, is dat de gameplay van beide personages zo verschillend is dat je de game zonder problemen twee keer zou kunnen spelen. Met maar zes missies is hij helaas niet erg lang. Codes en kleuren worden nog aangepast bij een volgende playthrough. De oplossingen weet je dan echter wel waardoor de game niet alleen redelijk kort is. De replaywaarde ligt tevens redelijk laag.
Groovy Baby
Buiten de gameplay onderscheidt Operation Tango zich voornamelijk door de grafische stijl. Het is natuurlijk een spionnensetting met een klein randje Miami Vice. Flitsende kleuren, funky soundtrack (wel met wat weinig variatie) en simpele bewegende tussenfilmpjes met veel overdreven explosies. Het budget laat het niet toe om volledig los te gaan, maar het doet zijn best om een unieke sfeer neer te zetten. Een wat serieuzere Austin Powers zou ik het haast willen noemen. De humor van Austin Powers zit er dan weer niet in. Het dient er wel bij gezegd te worden dat dit vooral de missies van agent betreft. Als de hacker zit je toch grotendeels naar een scherm te staren met een flinke berg aan (realistische) computer jargon.
Er zijn helaas wel wat bugs te vinden en de taken van de hacker met een controller doen is bijna onmogelijk. Eén van de bugs die ikzelf ben tegengekomen is dat het spel om de één of andere reden mijn resolutie niet pakte. De 4K resolutie die ik gebruikte zorgde ervoor dat de zijkanten van het scherm werden afgesneden en de enige resolutie tussen 4K en 1080p vulde niet het hele scherm. Na een keer opstarten was het gelukkig wel weer gefikst. De eerste keer was het nogal vervelend, doordat belangrijke knoppen buiten het scherm vielen. We hadden dus geen enkele mogelijkheid om verder te gaan. Gek genoeg had ik dit enkel met de hacker.
Operation Tango is een kort maar krachtige co-op game die vooral erg leuk is als je een goede partner hebt die het ook waardeert als je een keer voor de lol misschiet. Elkaar trollen hoort er een beetje bij. Eén iemand hoeft de game maar te kopen, want de game ondersteunt een friend pass. Wat dit inhoudt is dat één persoon de game koopt, het spel opstart en vervolgens iemand anders uitnodigt. Diegene die wordt uitgenodigd installeert de cliënt en puzzelen maar. Dat maakt de toch wat redelijk hoge prijs een stuk verdraagbaarder. Tja, it takes two to tango en dat doet de game goed.
Kan best een leuk spel zijn.
Ga deze alleen voor de co op spelen.Lijk me wel even leuk.
Heb ‘m gespeeld en hij is erg uniek moet ik zeggen! Leuk concept.