Klassiekertje
Af en toe komen er van die klassiekers naar de console waarvan je denkt; Okay, die had ik nog niet gespeeld. Zo’n klassieker was bijvoorbeeld Grim Fandango, die ik vroeger wel 10 minuutjes had gespeeld maar toen al snel aan de kant legde voor Half-Life dat rond dezelfde periode uit kwam. Dit zijn perfecte tijden om deze games eens te beleven en te bekijken vanuit een nieuw perspectief. Zo’n andere game is Mount & Blade: Warband. Dit spel kwam al in 2010 uit en is een stand-alone expansion op Mount & Blade dat in 2008 uit kwam. Het spel kende een grote fanbase en kreeg zelfs veel mods op de PC. Nu heeft men besloten het spel naar de console over te zetten, maar of dat zo’n goed idee is geweest?
Tja, dat is de grote vraag natuurlijk, en die is lastig te beantwoorden. De echte fans zijn namelijk op de PC te vinden en niet op de console. Mount & Blade: Warband is namelijk ook niet zo’n game waar je even instapt. Het spel kent een uitermate hoog instapniveau waardoor je vele uren moet steken in de gameplay van het spel. De gameplay lijkt echter op het eerste gezicht zeer eenvoudig. Je begint met het maken van een character, waarbij je diverse skills toekent aan je persoon, waaronder intelligence, one handed skills en Archer skills. Vervolgens kies je jouw achtergrond wat ook de basis vormt van het verhaal, wat overigens daarna ook direct volledig vervaagd gedurende het begin van het spel. Je missie is om rond te zwermen door de grootse omgeving om vervolgens kastelen en dorpen in te nemen. Dorpjes kun je looten en beroven, en je komt ook tijdens je tocht tal van groepen tegen bestaande uit kleine of juist grote legers. Door zelf mensen aan je groep toe te voegen kun je de eigen groep uitbreiden en steeds grotere gevechten aan. Maar je groep vergt ook onderhoud en verzorging. Zo kun je leden upgraden naar bepaalde classen, maar hebben ze wel voedsel en andere resources nodig. Zo niet, dan verandert hun moraal en verlaten ze al snel je groep zodat je eenzaam overblijft. Daarnaast kosten ze ook geld, waardoor je gedwongen wordt om missies te voltooien in het spel. Dit kan het bezorgen van een brief zijn, het vergaren van hooi of het executeren van een bepaalde persoon. De missies zijn rechttoe rechtaan, en vormen allemaal aparte quests. Er is dus geen main quest aanwezig in het spel. Je main quest is namelijk simpel; Doe wat je wilt en bouw je eigen leger uit tot een zo groot mogelijke groep en plunder alles wat je tegenkomt.
Op het eerste gezicht lijkt het simpel
De basismechaniek lijkt simpel te zijn, aangezien je vrijwel geen uitgebreide menu’s hebt. De inventory bestaat simpelweg uit opties als ‘equip’, ‘delete’ en ‘verplaats’ en dat was het ook wel. Het quest menu is nog simpeler en ook het team-menu kent weinig opties. De diepgang zit ‘m echter in de gameplay en je manier van spelen. Je kunt namelijk ver gaan in het veroveren van gebieden, aangezien alle variabelen ervoor zorgen dat elk dorp welk ruzie of vrede heeft met andere dorpen. In de omgeving plundert iedereen elkaar en gebeurt er altijd wel weer wat, waardoor het best tactisch kan worden wat je beslist. Vrede bewaren met iedereen is dan ook onmogelijk en geld moet nu eenmaal binnenstromen elke week om overal aan te kunnen voldoen, waardoor aanvallen een must is. Ook kun je ver gaan bij het onderhandelen en zoeken naar de beste prijzen voor producten om niet te veel te betalen. Het spel bestaat uit conversaties die je kunt doen en je kunt zelfs trouwen met een vrouw als je dat wilt. De conversaties zijn erg eenvoudig en kunnen uitgebreid zijn, maar komen vrijwel altijd neer op dezelfde vragen. Qua gameplay is het spel redelijk vergelijkbaar met Sid Meier’s Pirates, waarbij je ook vanuit een topview rondvaart en vervolgens de actie induikt wanneer je een boot entert. Dat is hier exact hetzelfde. Daarnaast kent het spel het tactische vernuft van bijvoorbeeld Wasteland en is het deels ook turn-based (het spel pauzeert elke keer wanneer je gelopen hebt en de wereld staat dan stil tot je weer beweegt).
Bij de momenten van aanvallen kom je in een third person view terecht waarin je met zwaard, schild, bijl of archer/speren te werk kunt gaan. Je ziet al je manschappen dan pas echt aan het werk en je rent met z’n allen af op de tegenstander. Deze kun je vervolgens afslachten en dat lijkt heel simplistisch te werken. Toch is timing hierbij van groot belang en vooral als archer zul je in het begin moeite hebben met het mikken van de pijlen op de juiste plek. Na de overwinning kun je mensen van de opponent eventueel gijzelen of aan laten sluiten bij jouw team, maar je kunt ook alles simpelweg innemen qua resources. Omdat de wereld variabel is kunnen mensen die je zoekt in quests overal zijn. Meestal heb je wel een laatste punt waar ze zijn gelokaliseerd, maar dit kan alweer veranderd zijn omdat ze op pad zijn, of omdat ze bijvoorbeeld zelfs gevangen genomen zijn. Dit maakt het spel redelijk interessant, maar toch ook wel weer tergend langzaam en soms moeilijk te bevatten. In het begin lijkt het spel namelijk betrekkelijk eenvoudig, maar door de onzichtbare lagen van tactiek moet je echt even door de zure appel heen bijten om achter de kracht van Mount & Blade te komen. En ik ben het met iedereen eens die dit niks vindt; Dat is een flinke lijdensweg.
Lelijkste game ooit?
En het zit de game al niet helemaal mee, want grafisch en qua audio is dit een game die nog niet eens meekan met games van 15 jaren geleden. Half-Life en Quake III Arena zijn in vergelijking met dit spel nog imponerend te noemen. Het ontbreekt de game volledig aan detail, alles oogt alsof er een grote blur-filter overheen is gegooid en polylines zijn rechttoe rechtaan. Object-repeating is daarnaast ook van toepassing waardoor alles er constant hetzelfde uitziet. En over character facial animations hoeven we het al helemaal niet te hebben. Alles oogt zo ongedetailleerd lelijk, dat je bijna medelijden krijgt met je TV-scherm. Daarnaast zijn de menu interfaces nog slechter dan dit alles. Alles oogt zo lomp en log, en zo overbodig onoverzichtelijk. Zo staan quests (notes in het spel genoemd) onder elkaar maar lopen ze gewoon achter elkaar door waardoor het lastig te zien is of de zinnen nu bij elkaar horen of niet en werkt ook het navigeren door de inventory niet zoals je zou willen. De overviews zien er gewoon niet uit en hadden zonder al te veel moeite wel wat beter design mogen krijgen. Het ontbrak de developer blijkbaar aan wat creativiteit op dat gebied. Daarnaast is de soundtrack ook gruwelijk irritant na een tijdje door de constante herhaling, maar deze kun je gelukkig wat zachter zetten of zelfs uitschakelen. De geluidseffecten stammen daarnaast ook uit de jaren 80, met klassieke monotone effecten.
En dan is er nog de multiplayer, iets wat een plus had moeten zijn voor deze game maar op de console overbodig lijkt. Het is me gelukt om één deathmatch server op te starten waarbij je simpelweg in third person elkaar gaat afslachten in teamverband. Daarnaast ben ik in geen enkele andere server terecht gekomen, waarmee de populariteit online nog beperkt lijkt te zijn. Of dit echter zal groeien valt te betwijfelen gezien de userbase van het spel die ongetwijfeld niet zo hoog zal zijn als op de PC. Je zult het dan ook vooral met de singleplayer moeten doen, die wanneer je het leuk vindt, wel voor honderden uren speelplezier kan zorgen. Toch is het onacceptabel hoe het spel kwalitatief in elkaar steekt. In 2010 was dit misschien nog acceptabel op de PC, maar het lijkt er zelfs op dat de game er op de console nog slechter uit ziet op zo’n groot scherm. Zelfs veel oudere games als Pirates hebben een betere user interface en betere audiovisuele kwaliteit dan dit spel, waarmee het spel totaal leunt op haar diepgaande gameplay. Maar ook hieraan valt nog een en ander op te merken, waaronder het waardeloze conversatiesysteem (dat niet registreert/onthoudt wat je al hebt gezegd middels bv. transparantie van de tekst), het ontbreken van een verhaal en het ouderwets aanvoelende combat systeem (waarbij visueel en impact totaal niet synchroon lopen). Daarnaast ontbreken de mods die op de PC zo gewild waren en daarop ook verschenen. Het concept daarentegen is wel leuk. Het idee van alleenheerser worden en je groep uitbreiden en constant weer gebieden in te nemen spreekt zeker aan. Het is voor mij dan ook erg lastig dit spel goed te praten, aangezien het simpelweg 5 jaren geleden al had moeten verschijnen. Ben je echter een uitermate grote fan van deze franchise, kun je door het hoge instapniveau heen prikken en maakt het je weinig uit dat het spel kwalitatief op het gebied van audio, graphics en physics uitermate veel te kort schiet, dan is dit voor 2 tientjes qua uren die je erin kunt steken zeker het geld wel waard. Al zullen deze fans ongetwijfeld de PC-versie in hun bezit hebben.
