Katmonster wordt eindelijk los gelaten
Tijdens de Gamescom van 2023 kwamen we even langs bij onze Nederlandse vrienden van Iceberg Interactive. Ik heb altijd wel een voorkeur voor developers en uitgevers die uit ons eigen kikkerlandje komen, want ook voor hen is het soms flink bikkelen en zoeken naar innovatieve concepten en games. Iceberg Interactive weet wel vaker games met karakter uit te geven, en dat was ook Monster Run: Downfall. We kregen het spel te zien op de beurs behind-closed-doors en dat beviel ons destijds wel. Het spel is inmiddels alweer bijna twee jaar verder (!) en inmiddels is het spel eindelijk klaar voor lancering na vele beta-en allerlei alpha-testings. Nu is het spel op de Epic Game Store verkrijgbaar en wij konden alvast aan de gang met de Steam-versie.
Monster Run is een donkere fantasy beat’em up roguelite waar je speelt als een vuurspuwende monsterkat. Hij ontwaakt na honderd jaren uit zijn langdurige slaap en besluit op oorlogspad te gaan om zijn krachten over de mens heen te gooien. Hebberig dat Monsterkat is, bezoekt hij kastelen, bossen en allerlei andere locaties waarin de mens haar voetafdruk al lang heeft nagelaten. Het is aan jou om hier wat aan te doen en het menselijk ras te doen uitsterven. In maarliefst dertig missies en eenentwintig locaties kun je aan de gang!
In deze game kun je in principe horizontaal en verticaal bewegen. Je gaat van links naar rechts en verslaat alle vijanden die je tegenkomt. Dit kan in close combat, maar kan ook met speciale abilities die je mana kosten. Ook heb je stamina, waarmee je kunt rennen bijvoorbeeld. Met je beest kun je slashen, bijten en smacken, maar je kunt dus ook speciale abilities gebruiken, waaronder het gooien van vuurballen of een wapenregen lanceren. Als het je allemaal te veel wordt, dan kun je ontsnappen uit het level en word je progressie opgeslagen, althans de XP die je behaald hebt. Deze kun je vervolgens weer inzetten voor upgrades, waaronder meer armor, health en verbetering van abilities die ik eerder al besprak. Zo word je sterker along the way. Je gaat dus ook geregeld dood, en dat is helemaal niet erg, want je hebt meerdere levens in deze roguelite-game, waarmee je dus levels behaalt, maar dus ook dood kunt gaan en weer opnieuw kunt beginnen met een nieuw leven. Doel is om het einde van het level te bereiken en praktisch bijna iedereen te doden die op je pad komt, al moet het stampvoetend. Veel lastiger is het niet, zou je denken…
Waar deze game door onderuit gaat mogen duidelijk zijn
Lastiger zijn wel de controls, want het was even wennen; De toetsen J, K, L, E, U, C, V, het zijn niet de meest gangbare toetsen in een game en een controller kan dan ook handiger zijn wat dat betreft. Het switchen van magic bijvoorbeeld, het werkt omslachtig, en ook het gebruik van E, naast de J, K en L, het is allemaal niet praktisch. Hetzelfde geldt voor de user interface, die chaos alom uitstraalt en dat maakt het er niet makkelijker op. Bindings die over elkaar heen gaan, menu’s die elkaar opvolgen, wanneer is het nu ESC en wanneer nu P om uit het menu te komen? Het ziet er allemaal daarnaast ook erg slordig uit. Het is soms zelfs zo druk in de HUD/UI, dat er iconen over elkaar heen staan, en dat had wat mij betreft niet gehoeven als het allemaal iets simpeler gehouden was. Ook reageren de controls soms niet zoals het moet. De Shift response is niet goed, waardoor je soms niet weg kunt rennen en ook combinaties van toetsen reageren soms niet, en dat met een keyboard van Razer van boven de 300 Euro’s. Daar kan het toch niet aan liggen zou je zeggen? Vooral als je ook nog eens nagaat dat je combo’s kunt uitvoeren bij het bijten (JKK), dan werkt deze gameplay alleen maar averechts en dus tegen. Daar komt nog eens bij dat de moeilijkheidsgraad van dit spel best wel hoog ligt, wat het allemaal dus des te ‘uitdagender’ maakt. De gameplay voelt ook redelijk houterig, wat het ook een beetje traag en log lijkt te maken. Verder evolueren missies zich, waardoor ze in feite per walkthrough die je herstart weer moeilijker worden. Dat terwijl upgrades die je behaalt niet meegenomen worden. Na een tijdje kom je erachter dat het beter zal werken om soms tegenstanders te stippen en gewoon onderaan het scherm voorbij gebieden te rennen. Daarnaast werkt het om tactischer om te gaan met vijanden in plaats van je zomaar in waves met vijanden te storten. Vijanden lokken werkt dan ook beter, al moet je ook vaak zo snel mogelijk de uitgangen slopen waar vijanden uit blijven spawnen. Dit vergt dus allemaal wat meer geduld.
In de World Map kun je kiezen welke levels je als eerste uitspeelt, en sommige levels bevatten zelfs niet eens content, zoals een level waarin je kunt relaxen of trainen en vervolgens kunt doorgaan naar het volgende. Als een bepaald level nog te hoog gegrepen is kun je ervoor kiezen om een ander level eerst uit te spelen, welke variëren van het bestormen van een kasteel tot het doorstaan van een moeras vol vijanden. De variatie hierin is wel aardig, al blijft de gameplay natuurlijk constant hetzelfde wegspelen en een beetje van hetzelfde. Vooral door de lastige controls varieert de gameplay ook moeilijker, aangezien het switchen van speciale krachten te omslachtig werkt in de soms chaotische gameplay. De upgrades zorgen voor enige verbetering natuurlijk, daar waar het alles iets makkelijker maakt, maar de hoge instap per level zorgt ervoor dat je soms flink door moet bijten en je zelfs soms eens moet terug zien te trekken. Echter zorgt dat ervoor dat je health helaas niet echt terug komt waardoor de dood je eigenlijk alsnog te wachten staat bij het enteren van een ander level of hetzelfde level. Het zijn soms van die balans-dingetjes die misschien wat beter hadden gekund en het spel toegankelijker zouden maken. Het spel kent een enkele game mode en is alleen singleplayer te spelen. Er is wel een Immortal mode waarin je kunt saven en een 9-lives mode, waarin je simpelweg een bepaalde hoeveelheid levens krijgt. De Immortal Mode maakt saven mogelijk, maar biedt zo weinig levens, dat je eigenlijk nog veel sneller dood bent in deze modus.
Monster Run ziet er met zijn getekende stijl verder prima uit, maar dat wordt een beetje teniet gedaan door de erg matige UI van de game. In potentie is deze game namelijk een pareltje en kon het best wel eens uitstekend uitpakken, mits alles goed uitgewerkt was. Het spel is weliswaar een flinke uitdaging en wordt eigenlijk per run alleen nog maar moeilijker aangezien je je skills niet meeneemt, maar dat heeft vooral ook met diens tekortkomingen te maken, waaronder dus de controls, het weinige overzicht in het begin door de UI en de logge gameplay. Het roguelite-element is niet zozeer aanwezig, maar straft je vooral als al je levens dus op zijn. Die straf is best wel hard, want de game wordt er niet makkelijker op, al kun je de mission evolution weer resetten naar zijn originele status. Het liefst had ik gezien dat je oneindig door kon gaan of dat je upgrades meegenomen zouden worden in een volgende run, want als je op een gegeven moment erg ver gevorderd bent door de levels heen, en je moet weer opnieuw beginnen, dan is de motivatie ver te zoeken. Toch kent het spel iets verslavends, en dat zorgt er toch weer voor dat je heel wat uurtjes erin gaat steken, en dat prijst de ontwikkelaar van deze game door een goed concept neer te zetten. Helaas laat de uitwerking te wensen over en voelt het spel als niet geheel afgewerkt aan, en dat is erg jammer en had de score veel hoger uit kunnen laten komen.
