De standaard is neergezet
Vorig jaar, toen Far Cry 5 uit kwam, waren we erg onder de indruk van de nieuwste game in de franchise. Het spel vond een perfecte balans tussen een casual shooter en RPG-shooter. Het spel kreeg dan ook een dikke 9 op onze site. Nu, nog maar een jaar later, komt men al met een sequel, namelijk Far Cry: New Dawn. Het spel vormt een vervolg op het verhaal van Far Cry 5. Men heeft de nodige wijzigingen aangebracht in de game, maar of dat de franchise ten goede is gekomen?
Zeventien jaren na de wereldwijde nucleaire ramp komt de speler in een onherkenbare wereld terecht. De pracht van Hope County, Montana keert echter weer terug. De wildgroei van roze bloemen is dan ook kenmerkend aan de nieuwe spelwereld. Na de chaos komt het stille leven rustig weer terug, tot de overlevenden te maken krijgen met een nieuw kwaad, namelijk The Twins, Mickey en Lou. Het zijn de vrouwelijke leiders van de Highwaymen bende. De tweelingzussen zijn opgegroeid zonder zich ooit aan de wetten te hebben gehouden. Het is aan de speler op met zijn basis en groepsgenoten orde in Hope County te scheppen.
Verhaal speelt bescheiden rol
Hoewel het verhaal dus redelijk hetzelfde lijkt als in Far Cry 5, zul je merken dat het verhaal geen echt rode draad in de game vormt. Dat is namelijk flinterdun met de komst van Far Cry: New Dawn. Verschil is echter wel dat je niet te maken hebt met 3 eindbazen, waarna je de echte eindbaas zult tegenkomen. Daarnaast is de spelwereld niet opgedeeld in 3 gebieden, maar is het simpelweg 1 spelwereld. Deze spelwereld is op z’n zacht gezegd een stuk kleiner dan die in Far Cry 5. Na enkele uren spelen heb je dan ook een groot deel wel al verkend. Belangrijke kenmerken in deze game zijn dat je nu begint in een soort van basis. Hierin heb je allerlei centra voor wapens, training, health en voertuigen welke je 3 niveau’s kunt upgraden. Dit kun je doen met ethanol. Door ethanol fabrieken te veroveren, ook wel outposts genoemd, kun je deze grondstof verzamelen. Outposts kun je ditmaal meerdere keren veroveren, waarbij er meerdere niveaus zijn van verovering. Maar je kunt er ook voor kiezen om de buitenposten voor jezelf te behouden, maar dan leveren ze geen ethanol meer op, tenzij je vrachtwagens van de tegenstander onderschept en naar je outpost toe rijdt.
Naast de standaard shooter-elementen bevat de game verrassend genoeg minder RPG-elementen dan voorheen. Je kunt niet meer echt levelen en XP verdienen, maar je hebt nu voortaan 3 niveaus en een Elite niveau die belangrijk zijn. Zowel jij als tegenstanders hebben hiermee te maken. Verder is er vooral veel geschrapt in de game om het wat meer toegankelijk te maken. Je kunt resources verzamelen als gear, ductape en printplaten waar je voertuigen, wapens en meer kunt maken, maar echt veel diepgang komt hier niet bij kijken. Door je voertuigencentrum te upgraden kun je ook voertuigen van een hoger niveau bouwen wat allemaal erg voor zich spreekt. Verder heb je ook weer een companion die je kunt toewijzen. Zo heb je Pastor Jerome waar ik mee op pad ben geweest, maar je hebt ook een hond genaamd Timber of een zwijn genaamd Horatio. Deze companions kunnen ook weer levelen wanneer ze wat vijanden neerknallen. Daar tegenover staat dat je een stuk minder skill upgrades hebt die je kunt kiezen wanneer je uitdagingen voltooit. Ook het aantal missies is echt veel meer beperkt dan voorheen. Zo zijn er slechts 22 hoofdmissies. Naast de standaard main quest en de optionele missies heb je nu de expedities. Deze brengen je naar een speciaal, nieuw gebied waar je een bepaalde missie moet uitvoeren. Dit kan bijvoorbeeld het ophalen van een package op een schip zijn. Daarna word je geëvacueerd met een heli, waarvoor je eerst iedereen van je af moet zien te houden. Deze expedities vormen een belangrijk component in de game. Verder moet je ook specialists zien te bevrijden die zich overal door de map heen bevinden. Dit kunnen ook companions zijn die je vervolgens kunt recruiten als teamlid. Naast dat heb je ook nog de treasure hunts, vergelijkbaar met die in Far Cry 5, waarbij je extra resources kunt verzamelen. De game is daarnaast volledig in co-op te spelen, net als in Far Cry 5 het al mogelijk was om samen online te spelen. Naast het feit dat er minder abilities zijn om te upgraden en minder companions aanwezig zijn er ook andere features weg gehaald. Zo is de Arcade mode er niet meer, is er geen multiplayer, zijn er minder wapens die je kunt vervaardigen en upgraden en is er minder content aanwezig in de game. Daarmee voelt het spel een beetje uitgekleed aan. Wat mij betreft doet het de game niet goed, aangezien hierdoor de diepgang meer ontbreekt, en Far Cry meer een arcade shooter begint te worden. Het level-systeem dat bestaat uit 3 levels en een elite level is leuk bedacht, maar maakt het allemaal wel oppervlakkig, vooral omdat het overal voor wordt gebruikt; Van je companion level, tot aan de missie- en voertuigen level tot aan je basis level aan toe.
Veel roze
Hoewel de wereld wat meer post apocalyptisch zou moeten ogen, is de wereld alweer vrij veel hersteld van de nucleaire inslag. De felgekleurde, roze bloemen verspreiden zich nadrukkelijk over de wereld van New Dawn en je ziet hier en daar nog wel wat omgevingen met straling waar je beter niet kunt komen. Echter voelt de wereld een beetje saai aan eigenlijk. Alles oogt redelijk hetzelfde met bossen en wat meer open gebieden en wateren waar je doorheen kunt zwemmen of over heen kunt varen, maar echt speciale, opmerkelijke verschillen kun je amper opmerken. Daarnaast kom je weer een legio aan vijanden tegen die je hier en daar zullen irriteren maar die je ook simpelweg voorbij kunt rijden wanneer je even geen zin hebt in een fire-fight. Grafisch is het spel redelijk wisselvallig. Soms lijkt het zelfs slordiger en afgeraffeld eruit te zien ten opzichte van Far Cry 5. De scherpte mist hier en daar wel redelijk, waardoor het spel minder hoogstaand oogt dan zijn voorganger, mede doordat de standaard natuurlijk ook steeds hoger komt te liggen. Verder is het spel erg eenzijdig qua omgevingen, maar ook wat betreft character models. Alleen bepaalde NPC’s zien er natuurlijk anders uit, maar tegenstanders zijn constant hetzelfde uitgebeeld. Verder heb je als eigen karakter ook totaal geen persoonlijkheid. Je praat nooit, iets wat in de eerdere games overigens ook al het geval was. Qua audio heb je hier en daar wel wat leuke, bekende soundtracks die voorbij komen. Ook de geweren, waaronder de assault rifles, klinken goed in de oren en hebben een lekker inslag.
Far Cry: New Dawn is weliswaar een stand-alone sequel op Far Cry 5, maar voelt meer aan als een expansion op het eerdere verhaal. Het is jammer dat diverse RPG-elementen uit de game zijn gehaald en dat de spelwereld een stuk kleiner is geworden, hoewel de expedities nieuwe omgevingen brengen en je hier en daar een andere omgeving induikt.. Daardoor voelt het spel eigenlijk een klein beetje aan als een redelijk kaal geplukte game met wat kleine, nieuwe, vervangende toevoegingen die weinig diepgang brengen. Far Cry: New Dawn is daarmee dan ook niet helemaal de game waarop we hadden gehoopt, al speelt hij alsnog erg lekker weg. De snelle Call of Duty-achtige gameplay zorgt ervoor dat je door de missies heen ramt en de zeer lichte RPG-elementen die er zijn maken het weer een klein beetje meer Borderlands, wat een leuke combinatie is en past bij Far Cry. Toch lijkt deze nieuwe game redelijk gerusht te zijn om maar zo snel mogelijk uit te komen, en dat is jammer. Al met al, als je houdt van Far Cry, en deeltje 5 erg leuk vond, dan zal deze game je ook best bevallen. Echter zal de nasmaak na het geweldige Far Cry 5 je iets bitter in de mond smaken als je ze naast elkaar neerlegt.
