Het is zover!
Het is eindelijk zover. Fallout 4 is uitgekomen na lang wachten en vele hoop elk jaar weer omtrent een aankondiging van een nieuw deel is het nu tijd om de controller weer op te pakken en weer vele uren aan de slag te gaan met deze epische shooter RPG. Met Fallout 3 werd de toon gezet om een compleet nieuwe richting op te gaan met de franchise en met deel 4 lijkt men deze stuurgang voort te zetten. Gaat men echter op dezelfde voet verder? Of kunnen we ook nu weer een compleet verrassende game verwachten?
Fallout 4 vindt 200 jaren na een oorlog die gevoerd wordt voor resources plaats. Deze oorlog eindigt in een nucleaire explosie in 2077, waarmee een post-apocalyptische wereld ontstaat. Je bent in Boston, Massachusetts, onder de grond, en het is weer tijd om je gezicht te laten zien aan de wereld. In Vault 111 heb je verscholen gezeten en je hebt met eigen ogen gezien hoe je vrouw neergeschoten wordt en je zoon Shaun uit de familie gerukt wordt. Je doel? Het vinden van Shaun en overleven in de duistere wereld van Fallout. Duister is het echter al lang niet meer. Fallout 4 zet namelijk een andere toon dan Fallout 3. Niet meer die altijd duistere vaults waar je de helft van de tijd in bivakkeert. Niet meer die grauwe, donkergroene, grijze en bruine vlaktes met hier en daar wat boompjes, nee. De zon straalt veelal aan de horizon en dat zorgt voor een wat kleurrijkere wereld. Maar daar later meer over…
Ben je nog wel speciaal?
Voor de spelers die niet bekend zijn met Fallout; Fallout 4 is een shooter met geroemde RPG-elementen die vaak als zeer bijzonder worden gezien. De franchise kent al vanaf het begin geweldige elementen die invloed hebben op de gameplay en veel vragen van de speler. Zo kun je onder andere gebruik maken van een V.A.T.S.-systeem, waarmee je de tijd flink kunt vertragen en opponenten per lichaamsdeel hits kunt toebrengen, gebaseerd op een hit chance percentage. Daarnaast is er het beroemde S.P.E.C.I.A.L.-element. Dit staat voor Strength, Perception, Endurance, Charisma, Intelligence, Agility en Luck. Met Strength kun je onder andere meer dragen, met Charisma ben je beter in de gesprekken, met Intelligence beter in het denkwerk en computers en met Endurance houd je alles net wat langer vol en ben je beter bestand tegen de invloeden van buitenaf. Het zijn slechts enkele voorbeelden van de vele kenmerken die elke eigenschap met zich meebrengt. In de game krijg je weer heel wat missies die je kunt spelen en je kunt ook wat vrienden en vijanden maken, waaronder de Brotherhood of Steel, de Raiders en de Minutemen. Welke je schaart onder je vrienden en vijanden, dat bepaal jij.
Fallout 4 is vooral voor de fans, al kunnen new guys het spel natuurlijk ook gaan spelen als ze Borderlands bijvoorbeeld ook interessant vonden, of juist als te simplistisch ervaren. Echter heeft men ten opzichte van Fallout 3 wel een en ander omgegooid bij Bethesda. En helaas zitten daar ook wat negatieve kanten aan. Het is nu namelijk niet meer zo dat je skill levels hebt op het gebied van bijvoorbeeld computer science, lockpicking en speech. Alles is radicaal verplaatst naar perks, die dan wel weer uitgebreid zijn geworden. Daarnaast is het grootste negatieve punt van kritiek nog wel dat de S.P.E.C.I.A.L. karakteristieken die je in het begin vastlegt, ook niet meer zo van prominent belang zijn. Het heeft namelijk amper nog toegevoegde waarde, dat terwijl het in Fallout 3 juist zo speciaal aanvoelde. Je kunt namelijk elke keer dat je level-up gaat, ook je perk-punt uitbesteden aan het verbeteren van je S.P.E.C.I.A.L. eigenschappen. Daarmee kun je dus relatief snel deze eigenschappen naar een hoog niveau tillen, wat daarmee de charme van je beginkeuzes dus volledig verwoest. In Fallout 3 kon je deze eigenschappen ook wel upgraden, maar dat ging in totaal andere mate dan in deze game het geval is. Daarmee heeft men wat mij betreft een aardige fout gemaakt door alles maar te weerleggen naar perks. Het maakt de RPG-elementen relatief eenvoudig.
Wat men wel flink uitgebreid heeft, zijn de mogelijkheden om te bouwen. Je kunt namelijk settlements opbouwen, in totaal 13 in de game. Dit zijn een soort van kleine dorpen, welke je kunt inrichten naar eigen smaak. Door diverse resources te verzamelen kun je huizen, waterpompen, voedselproducties en zelfs markten openen, waarmee je dus een soort van levendige alliantie smeedt in de wereld. Je kunt ze zelfs aanmoedigen om je hier en daar uit de brand te helpen. Daarnaast kun je ook uitgebreider craften en mods op je wapens aanbrengen. Tevens zijn er zelfs power armor units beschikbaar waarmee je dus beter beschermd bent tegen vijanden van buitenaf. Maar je power armor is niet onbeperkt bruikbaar, waarmee je dus ook standaard armor tot je beschikking moet hebben als backup. Het assignen van wapens is daarnaast ook makkelijker. Op je D-pad kun je meerdere wapens assignen, en zelfs meerdere wapens op 1 D-pad button plaatsen. Door meerdere keren naar bijvoorbeeld links te klikken, browse je in feite ook door je wapens heen. Door de focus meer te leggen op het bouwen, in plaats op de RPG-elementen, is Fallout 4 een wat minder boeiende game geworden wat mij betreft. Je moet maar net houden van die balans vinden in je wapens, het constant in je inventory zoeken naar beter spul en het constant zoeken naar resources om alles verder te verbeteren. Het constant aangaan van de strijd om zo je skills te verbeteren trok mij persoonlijk meer aan.
Minder creativiteit in quests
Daarnaast zijn ook de quests wat minder aantrekkelijk geworden. Begrijp mij niet verkeerd, maar de missies zijn nog altijd geweldig, echter voelen ze een stuk minder creatief aan dan in Fallout 3 het geval was. Het gaat hierbij vooral om de side quests, die in deel 3 echt per item een ervaring opleverde. Ditmaal is het echter allemaal niet meer zo boeiend. Je pakt een quest en voert het uit. Het gelul erom heen boeit niet meer zoveel, mede door het gewijzigde conversatiesysteem, waarbij je geen skills meer nodig hebt, maar simpelweg perks en wat geluk. In kleuren (geel en rood bv.) wordt aangegeven wat de kans op slagen is, iets wat het praten ook wat saaier maakt. Het constant gebruiken van de X-button is vrijwel altijd een veilige keuze, en de rest zou het wat spannender moeten maken (sarcasme of tegenstribbelen meestal). Verder is de computer science en het lockpicken niet aangepast. Het lockpicken gaat nog altijd puur op het gevoel en de trilling van je controller en bij computers hacken moet je het juiste woord uit een lange reeks karakters zien te vinden, waarbij je enkele pogingen krijgt om de juiste combinatie van karakters te vinden. Hierbij krijg je weer bij elke mislukte poging te zien hoeveel karakters van het gekozen woord voorkomen in het juist te kiezen woord. Op zich prima dat men hier aan vast is blijven hangen, al had men misschien wel iets meer creativiteit kunnen gebruiken om het iets verrassender te maken. Kijk hierbij bijvoorbeeld naar Deus Ex en de veranderingen die men daar steeds weer invoert in elke game op het gebied van hacken. Leuk is daarnaast dat de bobbleheads ook weer hier en daar te vinden zijn in de wereld van Fallout 4.
Qua gameplay zelf heeft men nog enkele lichte tweaks doorgevoerd. Het spelen voelt lekkerder, het rennen gaat iets vlotter, de bugs zijn wat minder dan voorheen en er zijn wat lichte toevoegingen waaronder de critical hit die je kunt gebruiken om tegenstanders direct aan flarden te schieten middels V.A.T.S.. De gameplay is overall dus wel verbeterd, al voelt het nog altijd wat lichtelijk stroefjes aan hier en daar. Hoogtepunt is nog altijd de ambiance van de game. De sfeervolle wereld maakt dat er altijd en overal wel wat te zien of te beleven is. Beesten zijn agressiever en komen sneller op je afgesprongen en ook Ghauls zijn sneller met aanvallen, wat je oplettend houdt. High en low level tegenstanders lopen door elkaar heen, waardoor je daarnaast niet zomaar elke basis binnen kunt vallen. Je zult dan ook in het begin al missies toegekend krijgen die bijvoorbeeld pas op level 20 of hoger aan te raden vallen om uit te voeren. Je neemt vrijwel de gehele game een companion met je mee, die ook weer een soort van eigen perk met zich meebrengen. Bij het ene karakter krijg je 20% meer damage op bepaalde momenten, en bij weer een ander karakter kun je extra hit points krijgen. Daarnaast kun je met enkele karakters ook een relatie opbouwen, wat kan resulteren in een liefdesverhaal. Verder is ook het health-systeem aangepast. Op basis van je radiation-level krimpt ook je healthbar, wat op zich goed is en de speler meer inzicht geeft in het belang van het gebruik van RadAway.
Geweldige soundtrack behouden
De welbekende soundtrack is natuurlijk ook weer aanwezig, en deze is als vanouds weer geweldig. Bij het openen van het main menu voel je weer die vibe die je kreeg in eerdere delen en het is goed dat men deze heeft behouden. Grafisch is het spel wel een upgrade op de nieuwe console, al is de framerate hier en daar wat tegenvallend. Echt haperen zal het nooit doen, al voel je wel dat je systeem het zo nu en dan zwaar te verduren krijgt. De engine is nog altijd dezelfde en voelt wel wat achterhaald aan. Het kleurenpallet dat daarnaast is uitgebreid met wat lichtere kleuren is daarnaast ook wel welkom. Die grauwe sfeer was prima, maar het mocht misschien wel iets minder triest dan het geval was, en dat is in dit deel aangepast. Qua vijanden is alles vrijwel hetzelfde gebleven. De character models lijken amper aangepast en uitgebreid te zijn, waarmee het een schril contrast vormt in vergelijking met deel 3. De laadtijden zijn daarnaast weer vrij fors, wat op zich niet geheel onlogisch is gezien de grote spelwereld, maar bij elk gebouwtje moet je weer wachten en als je er vervolgens uit gaat, moet je weer gaan wachten. Dat kan frustrerend worden wanneer je veel fast-travelt en op diverse momenten snel meerdere gebouwen in wilt of moet gaan. Daarnaast neemt de game een forse hap uit de hoeveelheid ruimte op je harde schijf, waardoor dus veel data van je HDD wordt gelezen in plaats van af de disc, hoewel dat uiteraard alleen maar de performance ten goede komt wanneer je een snellere HDD in je console propt.
Hier en daar is Fallout 4 getweakt, verbeterd, uitgebreider, maar helaas ook kaal geschoren. De voordelen staan wat mij betreft lijnrecht tegenover de nadelen, en vooral die laatste wegen wat zwaarder mee. Het verwijderen van de skills percentages, het vrijwel overbodig maken van de S.P.E.C.I.A.L. karakteristieken en dat juist vervangen door perks, doet mij meer denken aan een Call of Duty-achtige denkwijze dan aan Fallout. De main quests en de alliance quests lopen daarnaast lijnrecht door elkaar heen en de side quests zijn verder wat minder boeiend geworden, mede door de aanpassingen van het conversatiesysteem. Wel licht verbeterd zijn de graphics, het V.A.T.S.-systeem, je companion en het craft-systeem. Het bouwen van dorpen moet je maar net liggen en laat ik daarmee in het midden, al heeft het zeker geen negatieve invloed op het spel. Fallout 4 is daarmee geen grote stap voorwaarts, maar misschien zelfs eerder een stapje achteruit in vergelijking met diens voorganger. Echter blijft het nog altijd een geweldige game met een sublieme, sfeervolle spelwereld, die veel leven uitstraalt en ook bomvol content, quests en zelfs mini-missies zit. Zeggen dat het spel dan ook een complete achteruitgang is, zou veel te zwaar gestraft zijn. Toch is het jammer dat Bethesda bepaalde keuzes gemaakt heeft, die bij de een goed zullen vallen en bij de ander in het verkeerde keelgat zullen schieten. In ieder geval is de verslavende factor nog altijd aanwezig, en alleen al dat aspect maakt al genoeg duidelijk over wat voor kwaliteiten Fallout 4 nog altijd beschikt.
