Geen concessies
Een computer RPG (CRPG) over zetten naar een console. Jaren geleden leek dat praktisch onmogelijk. Het aantal knoppen op een controller is niet genoeg en de userinterface kan veel te vol raken met informatie. Alleen al de gedachte zorgde voor een stortvloed aan kritische gedachtes bij PC-gamers. De afgelopen jaren is gelukkig het tegendeel bewezen. Divinity: Original Sin Enhanced Edition, Torment: Tides of Numenera en Pillars of Eternity zijn stuk voor stuk goede tot zeer goede voorbeelden van hoe het wel kan. Niet vreemd dus dat het Belgische Larian Studios het nogmaals doet met Divinity: Original Sin 2 Definitive Edition. Een monumentale taak, want op de PC behoorde deze game tot het topsegment van het klassieke genre. Net zoals met deel één bewijst Larian Studios het echter nogmaals dat het genre prima werkt op een console. Ook al zijn er nog een aantal ruwe kantjes om weg te werken.
In het kort speelt Divinity: Original Sin 2 zich honderden jaren af na het origineel. Het is echter niet nodig om het eerste deel gespeeld te hebben. Het verhaal focust zich op een zestal personages met “Source” krachten. Dit zijn krachten die ervoor kunnen zorgen dat demonen aanvallen. Logischerwijs is niet iedereen daar blij mee. De personages met deze krachten worden gevangengenomen en verbannen naar een soort Alcatraz ver van de “gewone” bevolking af. Vanaf daar is het een kwestie van ontsnappen en erachter komen wat de Source exact is en wat je ermee kan doen.
Voor de PC-gamers betekend de Definitive Edition een gratis patch met een gigantische berg aan updates, verbeteringen en toevoegingen. Een aantal hiervan zijn performance verbeteringen, een compleet nieuw (en veel beter) uiterlijk van de journal, volledige scherm interfaces, een veel beter inventory systeem dat het makkelijker maakt om te managen met meerdere karakters, verschillende skills zijn opnieuw gebalanceerd, er is flink meer gesproken dialoog toegevoegd, meer gevechten, veel meer opties in de arena mode en er is een nieuwe makkelijkere moeilijkheidsgraad geïntroduceerd, zodat iedereen die het spel wilt spelen voor het verhaal ook een kans maakt. Veel van deze aanpassingen merk je pas aan het einde van het spel waar alle plotlijnen bij elkaar komen. Er zijn daarentegen ook kleine verbeteringen eerder in de game die vooral opgemerkt zullen worden als je de game al meerdere malen hebt gespeeld. Dit zijn vooral balans zaken en dialogen die iets anders verlopen. Al-om-al ook voor de PC-gamers is er meer dan genoeg toegevoegd om de Definitive Edition een keer op te starten.
Met twee handen aan de controller
De Definitive Edition is tevens de eerste keer dat console gamers de game kunnen spelen. De vele toetsenbordknoppen en muisklikken zitten vooral verstopt onder de schouderknoppen. Met name L2 en R2. R2 opent een rond menu met alle belangrijke opties zoals je uitrusting, inventory, journal, vaardigheden en de status van je karakters. De L2 knop gebruik je dan weer om van personage te switchen. Gezien de algemene verbeteringen van het inventory systeem is het uitwisselen van potions en andere items met een controller prima te doen. Alle acties die je kan uitvoeren zitten onder een enkele knop (vierkantje.) In het begin is dit nog redelijk onwennig ten opzichte van muis en toetsenbord, maar na een aantal uur spelen wordt het al snel een gewoonte. Uiteraard is een controller nooit zo accuraat als een muis en is het vooral in het veld zo nu en dan nogal lastig om juist net datgene te selecteren wat je wilt. Uit haast kan het daardoor nog wel eens voorkomen dat je een verkeerd item per ongeluk steelt waardoor een compleet dorp boos op je wordt. Door een knop in te houden verschijnt er een zoekgebied om je heen en worden alle interactieve items gekozen waardoor dit enigszins op te lossen is. Deze methode werkt over het algemeen uitstekend. Ware het niet dat je karakter daardoor van het ene punt naar het andere blijft lopen. Vooral in drukke gebieden wil dat nog met enige regelmaat gebeuren.
Velen kennen de hotbar in RPG’s wel. Dat smalle balkje onderin je scherm waar je vaardigheden en items op kan plaatsen. Vaak wordt deze op console games nogal een puinhoop, omdat je hem in principe constant moet onderhouden. Dat is bij deze game helaas niet anders. Met een redelijk tempo verzamel je potions en andere bruikbare items die direct op je hotbar worden geplaatst. Dit wordt ongeordend gedaan waardoor het op den duur nogal lastig wordt om net die potion te vinden die je nodig hebt. Voor dit onderhoud geldt in theorie hetzelfde als alle andere acties. Met één knop open je je hotbar en met een ander vervang je iets. Deze zijn dan weer verdeeld over een aantal categorieën waardoor je je nooit een ongeluk zoekt naar hetgeen wat je nodig hebt. Eerlijk is eerlijk, de hele interface werkt beter op de PC. Vooral als je vijanden met meerdere buffs en debuffs gaan strooien. Het is met de muis net wat makkelijker om uit te vinden wat een bepaalde buff precies doet en het werkt allemaal net iets sneller. Desalniettemin is de monsterlijke taak om al deze informatie te vertalen naar een controller voor het overgrote deel goed gelukt. Het enige waar ik persoonlijk niet direct een fan van ben is hoe bepaalde informatie tijdens multiplayer sessies wordt weergegeven. Tijdens splitscreen wordt de hotbar en alle andere informatie dubbel weergegeven waardoor het nogal overweldigend is. Het is niet onmogelijk om het allemaal uit elkaar te halen, maar op een kleinerscherm kan ik me voorstellen dat het net iets teveel wordt. Voor de duidelijkheid, online multiplayer heeft daar uiteraard helemaal geen last van.
For Divinity
Divinity: Original Sin 2 is uiteindelijk een voorbeeld voor hoe isometrische RPG’s deze tijd uitgevoerd dienen te worden. Het is geen terugkeer naar verloren tijden, maar eerder een evolutie van het genre. Overal is over nagedacht en iedere quest heeft meerdere manieren van aanpak. Het gevecht aangaan is nooit de enige optie. Quest items stelen is bijvoorbeeld al één van de vele manieren hoe je zonder een gevecht aan te gaan een quest succesvol ten einde kan brengen. Mocht je een sleutel voor een deur niet kunnen vinden dan lockpick je hem. Indien het dan toch uitkomt op een conflict waarbij je het gevecht aan moet gaan dan wordt dat turnbased gedaan. Gevechten vinden plaats op de locatie waar je je vijanden tegenkomt en per beurt kan je een aantal action points (AP) besteden. Iedere skill die je gebruikt is waardevol en het is vooral belangrijk om te combineren. Niet alleen met je eigen skills, maar ook met de omgeving. Praktisch alles heeft namelijk effect op elkaar en kan in je voordeel of nadeel werken. Vuur is zoiets wat regelmatig gebruikt wordt. Hier kan je je op voorbereiden door heel veel te spenderen aan items om vuur mee te doven of je gebruikt het juist om je vijanden mee aan te vallen, omdat jouw resistentie voor vuur behoorlijk hoog is. Archers en mages krijgen dan weer bonussen als ze van een hogere positie aanvallen en rogues weer als ze backstabben. Dit zijn allemaal zaken waar je in je strategie rekening mee dient te houden.
Het spel klapt zo ongeveer uit elkaar van de keuzes. Bij wijzen van spreken kunnen perfectionisten al uren bezig zijn met het kiezen / maken van een karakter, omdat een gebalanceerd team uitermate belangrijk is. Het dient wel gemeld te worden dat dit spel je hand absoluut niet vasthoudt. Er is weliswaar een korte tutorial, maar deze beslaat bij lange na niet alle systemen en mogelijkheden. Opnieuw beginnen na een aantal uur spelen om toch dat andere personage te proberen zal dan ook geen uitzondering zijn.
Divinity: Original Sin 2 is tegelijk één van de beste en meest complexe RPG’s die momenteel verkrijgbaar is. Met zes personages, die allemaal hun eigen verhaal hebben, een ongelooflijk aantal mogelijkheden om quests te voltooien en pak-en-beet 60-80 uur aan een verhaallijn, heb je een spel die je tot aan het einde van het jaar kan spelen. Ik ben persoonlijk een klein aantal bugs tegen gekomen zoals het niet meer kunnen selecteren van een item of meerdere items niet meer tegelijk kunnen selecteren. Deze zijn daarentegen niet gamebreaking en een reload loste dat weer op. De traagheid van het genre moet je echter wel liggen, want het kan soms uren duren voordat je weer een gevecht tegen komt. Maakt je dat niet uit of je bent simpelweg opzoek naar een nieuwe CRPG? Zoek dan niet verder.
