Deathloop

Van exclusief naar een ander exclusief…

Na de overname van Microsoft van Bethesda en haar moederbedrijf Zenimax is het wel gedaan met Fallout’s en Elder Scrolls games voor de PlayStation, laat staan exclusives. Maar net voordat die deal plaatsvond had Sony al Deathloop vastgelegd voor de PlayStation 5. Deze game kon dus niet zomaar multiplatform gemaakt of geannuleerd worden. Deathloop komt dus gewoon uit, na enig uitstel hier en daar, en in een tijd waarin het geweld al aardig is losgebarsten qua releases. Veel mensen hebben een beetje een vaag idee van wat Deathloop nu precies is. Is het een XIII-game? Is het een echte Dishonored-game? Of wat is het eigenlijk? Ook wij kwamen er eindelijk achter nu we het spel eindelijk in handen hebben!

Het concept van Deathloop is altijd al vrij ‘vaag’ geweest. Je moet de game echt gevolgd hebben om het te begrijpen, anders is dit een game waar je vooral in het begin weinig van zult snappen. We proberen het even zo duidelijk mogelijk te brengen, maar zelfs wij vonden het concept af en toe vrij ‘onduidelijk’. Deathloop is een first person shooter. Spelers spelen als Colt, die vastzit in een ‘timeloop’, ook wel een soort van Deathloop. Hij begint op het mysterieuze eiland Blackreef, waar hij aangespoeld lijkt te zijn. Echter beleeft Colt elke dag opnieuw, zelfs als hij dood gaat, juist als hij dood gaat! Hij heeft echter ‘n kans. Zo moet hij namelijk de timeloop zien te doorbreken door informatie te achterhalen en 8 doelwitten te doden, ook wel de Visionaries. Je moet missies binnen ‘n dag zien op te lossen voordat de volgende dag begint. Echter zullen tegenstanders ervoor zorgen dat je de loop niet door komt door het tegen je op te nemen, net als de Visionaries en Julianna. Laatstgenoemde is een tweede hoofdpersonage in de game en zij is razendsnel, en vooral ook zeer agressief en moordlustig. Zij opent de jacht en kan willekeurig in de map opduiken. Colt mag in totaal 2 maal dood gaan, voordat de timeloop weer wordt herstart. Als de cyclus opnieuw start, zullen tegenstanders opnieuw in de levels verschijnen, verlies je de progressie en moet je het opnieuw proberen. Het concept is apart, en lijkt ‘n beetje roguelike te zijn, al kon ik het best wel waarderen. Je raakt namelijk niet alles kwijt in de game, waaronder wapens en de missies die je hebt behaald. Wanneer je namelijk een (optionele) missie voltooit, kun je direct weer naar de exit gaan, om vervolgens deze progressie op te slaan. In het begin zal alles erg makkelijk zijn, maar naar mate je verder komt, kun je zelf je missies uitkiezen, en dat zijn pittige infiltraties en moorden die je moet plegen.

Ontdekken en overleven…

Wat opvalt is dat je gedurende nieuwe missies ook meer ontdekt van de maps. Er zijn namelijk vier maps beschikbaar in de game, en dat lijkt zeer schaars. Dat is het eigenlijk ook wel, en vooral in het begin lijkt het alsof je constant hetzelfde aan het spelen bent. Echter verplaatsen tegenstanders zich door de map heen, en ontdek je steeds nieuwe gedeeltes van de map, waardoor nieuwe werelden zich lijken te openen. De gameplay is zeer stealthy gericht, waarbij je al snel merkt dat de AI niet al te snugger is ingericht. Executies kunnen soms 3 meter van een andere opponent plaatsvinden, zonder dat ze ook maar iets merken. Ga je echter flink los en zet je je gun flink open, dan merk je al snel dat alarmen getriggerd worden en vele tegenstanders op je af komen. Vooral na ‘n uur of 4 spelen zul je merken dat je dan vrij kansloos bent. Wanneer je de missies zelf kunt kiezen, zul je zien dat ze vrij pittig worden om te behalen. Elke timeloop in Deathloop is een kans om te leren van je fouten en jezelf aan te passen. Ga je dood, dan word je een klein stukje terug op de map gespawned, soms zelfs midden tussen de tegenstanders. Natuurlijk zijn er wapens die je kunnen helpen gedurende het spel. Zo is er de Hackamajig, waarmee je apparaten kunt hacken en bijvoorbeeld deuren kunt openen. Ook kun je Eternalists afleiden waardoor je ze stealthy kunt afslachten met je kapmes. De executies zijn lekker bruut en bloederig, maar worden nooit heel gedetailleerd in beeld gebracht. De LIMP-10 is verder een standaard submachinegun die je in het begin al snel zult krijgen. De Rapier is wat dat betreft wat handiger in gebruik en schiet wat brutere kogels af. Het is een soort van shotgun die vooral van dichtbij zeer effectief z’n werk doet. De Fourpounder is daarnaast een explosief wapen, dat een leuk alternatief is voor de granaten die je ook nog kunt gebruiken in de game. Wapens kun je uitrusten met Tribunes, welke je gedurende het spelen van de game kunt verzamelen. Dit zijn lichte verbeteringen net als de Slabs, welke weer buitengewone krachten geven, zoals de optie om kleine stukken te transporteren met Shift, zoals over kleine ravijnen. Maar je hebt ook de Karnesis-slab, waarmee je tegenstanders kunt weg gooien. De Trinkets voor wapens brengen bijvoorbeeld uitgebreidere magazijnen en meer damage, maar al snel krijg je ook Trinkets waarmee je een dubble-jump kunt doen of je gezondheid kunt verhogen.

Concept legt zich lastig uit en maps zijn te beperkt

Dit alles wordt uitgelegd met veel tekstballonnen, wat mij betreft een beetje te veel, waardoor men de indruk wekt dat het allemaal vrij complex en onnodig ingewikkeld in elkaar steekt, en dat is ook wel een beetje. Soms ben je echt aan het kijken hoe het nu ook alweer zit, waar je de missies nu precies selecteert, en wat je nu precies moet met alle informatie die naar je toe wordt gegooid. In het begin word alles voor je gedaan en heb je maar 1 optie om ergens te klikken, maar later ben je vrij om alles zelf te kiezen en om loadouts samen te stellen. Het assignen van de Trinkels gaat op zich nog wel redelijk makkelijk, maar soms is het toewijzen van de wapens aan je gear ook wat onduidelijk door de user interface die gebruikt wordt. Dit wordt onder andere veroorzaakt door de mogelijkheid om Slabs en Trinkets over te brengen van de ene timeloop naar de andere. Dit kan met Residuum, waarmee je wapens kunt opofferen of juist meenemen. De grondstof kun je ingame ook verkrijgen door Visionaries te vermoorden en op te zuigen. Het maakt dat het spel best wel lichte RPG-elementen kent, maar die wat omslachtig naar je toe geworpen worden met veel tutorials die saai worden uitgelegd. Hetzelfde geldt ‘n beetje voor de controls, welke in het begin wat wennen zijn; Zo moet je met R1 je machete pakken en mensen afslachten, en kun je met de D-pad weer een tweede wapen activeren en gebruiken met de tweede L-trigger. Het selecteren van gadgets gaat dan weer via een andere D-pad knop, waardoor het even zoeken is, al went het wel redelijk snel gelukkig.

Dit alles kan gespeeld worden in 3 modes, te beginnen singleplayer. In deze modus word je simpelweg aangevallen door Julianna, welke door de AI wordt aangestuurd. Je kunt hierin rustig je gang gaan, zonder dat de gameplay verstoord wordt door online spelers, want voor dat laatste is de Online mode bedoeld. Andere spelers kunnen hierin Julianna besturen en jouw game verstoren door jouw timeloop te verpesten en je te doden. Ook is er een Friends Only Mode, waarin je enkel met vrienden kunt spelen die vervolgens je sessie kunnen beïnvloeden als zijnde Julianna, maar natuurlijk kan jij ook die bestormer zijn. Het voelt echter wel allemaal vrij karig aan, vooral als je merkt dat je constant dezelfde maps aan het spelen bent. Hoofddoel is het verzamelen van paarse of zelfs gouden wapens, maar de meesten zullen blauw of grijs zijn. Vervolgens ga je aan de haal hiermee om de Visionaries te killen, waaronder Aleksis, Egor en Charlie, waarbij laatstgenoemde misschien nog wel het makkelijkst te verslaan is. Dit alles doe je verdeeld over de 4 maps, te weten Complex, Updaam, Karl’s Bay en Fristad Rock. Deze gebieden kunnen op 4 tijdstippen bezocht worden, ‘s morgens, tussen de middag, ‘s middags en ‘s avonds. Missies zijn erop ingesteld om alleen op een bepaald moment gespeeld te worden, waarbij het aantal vijanden dat aanwezig is varieert per moment van de dag. In de avond is het het drukst. De tijd kun je zelf vooruit spoelen indien gewenst. Wel zijn de maps na ‘n tijdje vrij verzadigd. Ze zijn wat mij betreft te statisch en soms zelfs te klein om echt groots aan te voelen en interessant te blijven. Wel leiden meerdere wegen naar Rome, en dat maakt het dan wel weer interessant. Je kunt bijvoorbeeld gebouwen binnen gaan, en vervolgens weer uit een raam klimmen, of je kunt om gebieden heenlopen via rotsen die een niveau lager gelokaliseerd zijn. Na een tijdje terug te komen naar een zelfde map wordt echter al snel vrij saai en eenzijdig. Je hebt het na een paar uurtjes wel redelijk gezien, waardoor je eigenlijk wat minder motivatie hebt om een bepaalde missie te spelen, omdat je toch al redelijk weet wat er gaat komen in de maps. Leuk zijn de puzzels die je zo nu en dan moet zien op te lossen, door codes te vinden waarmee je bijvoorbeeld deuren kunt openen. Maar echt heel boeiend blijven de maps helaas niet. Vooral het herspelen van de missies, terwijl je al een heel eind bent gekomen, kan soms vrij frustrerend zijn.

Speelt lekker weg, met ‘n framedrop hier en daar

We kennen van Arkane Studios inmiddels wel de typerend lekkere gameplay die men vaak weet te brengen naar hun games. De gameplay in Deathloop is zeer snel, maar kan ook wat trager zijn wanneer je zelf de tijd neemt voor het assassinaten van tegenstanders. Stealth te werk gaan is dan ook een advies, maar geen verplichting. Irritaties zijn soms het jammen van je wapen, waardoor tegenstanders hun kans kunnen grijpen en jij weer een leven kwijt raakt. Daarnaast kunnen 2 goede hits van een tegenstander al dodelijk zijn, waardoor een loop echt tergend lastig kan zijn. Daarnaast, als je een missie niet behaalt, weet je dat je een groot deel van de missie weer compleet opnieuw kunt gaan spelen in een nieuwe loop, iets dat demotiverend kan werken. De gameplay loopt lekker soepel en snel dus, maar dat gaat wel ten kosten van de framerate. Op de quality- of HDR-mode wil het spel wel eens aardig haperen, en dat geldt ook voor animaties die voorbij komen. Zelfs op de Performance-mode wil de framerate wel eens onder de 30 duikelen, waardoor het net niet vloeiend loopt. Leuk zijn de teksten die in de game hints geven over wat er komen gaat. Ook de prominente kleuren, waaronder oranje en roze, die voorbij komen, maken dat het spel grafisch best wel opvallend eruit ziet. Verder is er gebruik gemaakt van de DualSense-controllermogelijkheden, al zijn deze vrij beperkt. Hier en daar voel je wel bij het schieten dat de adaptive trigger gebruikt wordt, of dat de gevoelige feedback gebruikt wordt, maar vooral de speaker van de controller wordt ten volle gebruikt bij conversaties, en juist niet de meest interessante features. Echt optimaal is het allemaal dus niet.

Deathloop is een concept dat wellicht best wel had kunnen slagen, dat ook wel deels doet, maar met iets te veel omslachtigheid en eenzijdigheid gebracht wordt. De tutorials zijn wat te onduidelijk en te geforceerd en de hoeveelheid maps die je krijgt zijn te karig en constant hetzelfde, waardoor je al snel een been-there-done-that-gevoel krijgt. Het klopt dat je de maps steeds verder kunt ontdekken, en dat is een erg leuk element, maar toch kom je op veel dezelfde plekken terecht die je steeds maar weer moet uitkammen. Wat dat betreft voelt het spel qua content wat gebrekkig en karig aan, ook al bevat het spel weldegelijk genoeg missies en vele uren aan gameplay. Qua game mechanics zit het allemaal meer dan goed, maar inhoudelijk heb je het gevoel dat je eerder een mid-budget game aan het spelen bent, dan een volwaardige triple-A game. Om hier dan ook de volle mep voor te betalen lijkt mij vrij dubieus. Toch heeft het spel ook een verslavende factor. Je wilt constant nieuwe wegen vinden om een missie te behalen, en je wilt unieke wapens vinden die je vervolgens weer kunt verbeteren. Dat het spel wat mij betreft nog wel wat meer uitstel had mogen krijgen, om vervolgens meer inhoud te krijgen, mogen duidelijk zijn. Echter, kun je echt niet wachten, en kun je wel leven met de genoemde minpunten, dan kan dit in potentieel een heerlijke game voor je zijn, dat je wel een unieke game-ervaring weet te leveren.