Fallout-elementen
Post-apocalyptische games, ik kan er geen genoeg van krijgen. S.T.A.L.K.E.R., maar vooral Fallout 3 was voor mij nog wel het hoogtepunt wat dat betreft van hoe een game goed gemaakt moet worden qua RPG-elementen, verhaal en features. Okay, het spel had z’n gebreken qua kwaliteit, maar ik kon genieten van de geweldige open wereld. Er komen de laatste tijd niet heel veel van dit soort games meer uit. Dead Man’s Diary is in ieder geval qua sfeer een game die redelijk in de buurt moet gaan komen qua sfeer. Ik was dan ook benieuwd hoe dit spel bij mij zou aarden…
Soms hoeft een verhaal niet zo complex te zijn, om toch goed te kunnen zijn. Sfeer speelt vaak een grotere rol dan het verhaal, en dat is in deze game dan ook het geval. Je belandt als loner in een een post-apocalyptische wereld. Veel materialen zijn herrezen als nucleair afval, vergelijk het een beetje met Tsjernobyl. In een omgeving vol met verlaten dorpjes en fabrieken zwerf jij rond, simpelweg met enig doel om te overleven. Al verzamelend zul je echter ook op de kleintjes moeten letten en van alles moeten verzamelen. Met je Geigerteller zul je dan ook water, voedsel, medicijnen en andere materialen moeten scannen op nucleaire straling. Onderhoud van je lichaam is daarbij belangrijk, want je kunt zomaar verdrogen, verhongeren of ernstig ziek worden. Daarnaast heb je een zaklamp die geregeld van batterij gewisseld moet worden. Het overlevingsinstinct is Dead Man’s Diary is dan ook volop aanwezig. Naar mate de game vordert krijg je ietsje meer vrijheid, maar nooit zal de open-wereld groots worden en loopt het spel buiten haar lineair-gebaande paden.
Verwacht dus geen wapen-arsenaal. Dit is pure primitieve overleving die dit spel vraagt van je. Het spel kent naast het verzamelen van veel, maar dan ook heel veel resources (wat op een gegeven moment wel redelijk vermoeiend wordt), ook puzzel-elementen. Zo zul je onder andere met je lockpick aan de gang moeten, wat ook weer vergelijkbaar is met Fallout 3, waarbij je met 2 pinnen aan de gang moet om een slot los te krijgen. Die pinnen kunnen uiteraard breken, waardoor je dus voorzichtig te werk zult moeten gaan. Gelukkig heeft men het minder gevoelig gemaakt dan in Fallout 3 bijvoorbeeld, maar het brengt wel redelijk nostalgische gevoelens naar voren. Met je resources kun je naast jezelf voorzien ook bijvoorbeeld een kamp en kampvuur opzetten. Hier kun je slapen en onder andere ook eten koken om jezelf weer te voorzien van nieuwe energie.
Kwalitatief wisselvallig goed en slecht
Kwalitatief kent de game goede maar ook wisselvallige slechte momenten. De voice-over van de protagonist is door AI ingesproken, en dat hoor je ook wel. Het komt weinig overtuigend over. Maar daar tegenover staan bombastische, enge schrikmomenten die uitstekend door geluid begeleid worden. Het spel wordt daarmee erg sfeervol en kent ook best wel wat beangstigende en een beklemmende sfeer die je op de borst drukt. Ook de DualSense-features waaronder vooral de feedback, die zeer subtiel kan zijn maar ook minder gecontroleerd kan zijn, maken dat het spel een uitermate goede ambiance kent. Visueel is het spel daarnaast qua contrasten etc. een plaatje. Wanneer je van binnen naar buiten loopt bijvoorbeeld, zie je de HDR in volle glorie aan het werk en doet het soms bijna pijn aan je ogen van het hoge contrast dat vervolgens weer langzaam verdwijnt in de omgeving. Objecten als de grond, zand, stenen, vuur en vele andere textures zijn echter wat minder indrukwekkend en scherp te noemen, terwijl het spel er weer prima uit ziet wanneer je iets verder voor je uit kijkt. Veel objecten worden daarnaast ontzettend vaak herhaald en elk huis dat je binnen treedt ziet er vaak hetzelfde uit. Het spel ziet er dan ook vooral qua kleur en contrast erg goed uit. Op de Unreal Engine draait het spel op zich verder prima stabiel en vloeiend gelukkig en kende ik weinig bugs, daar waar de PC-versie die wel met enige regelmaat zou hebben. Als je onze gameplay wilt bekijken, dan kun je dat op ons YouTube-kanaal bekijken.
Dead Man’s Diary is een game die qua concept prima in elkaar steekt en de potentie heeft om een geweldige titel te zijn. Qua sfeer lukt dat wel en alles voelt beklemmend aan, mede doordat je vaak vooral dreiging krijgt van vijanden, maar ze de eerste uren praktisch nooit tegen komt. De bombastische geluiden dragen daaraan bij. De beer bijvoorbeeld die je constant op de hielen zit, maar je eigenlijk bijna nooit zult zien, zorgt ervoor dat het angstzweet regelmatig uitbreekt. De schrikmomenten komen vooral in het begin dan ook geregeld voorbij. Dit is dan ook geen spel zoals Fallout, waarin je even je wapenarsenaal uit de kast kunt trekken en flink kunt knallen. Actie komt namelijk vrijwel niet voor. De puzzels, waaronder de elektriciteit panelen fixen, lockpicken en kluizen kraken zijn leuk en gaan soms best nog wel diep wat dat betreft. Echter kent het spel ook z’n zware gebreken, zoals de ontbrekende variatie in de omgevingen en bepaalde componenten die minder zijn uitgewerkt, waaronder de voice-casting, overcomplexe controls (het gebruik van R1 bij het wisselen van inventory is overbodig omslachtig) en de wisselende graphics. Dead Man’s Diary herbergt een uitstekende game, maar is dat helaas uiteindelijk niet helemaal. Echter, geef het een kans, en je bent de nodige uren en chapters verder, met de nodige spanning van dien!
