Crash Bandicoot 4: It’s About Time

Nogmaals aan de slag

Crash Bandicoot, het is de belichaming van het PlayStation-tijdperk. De franchise is terug en eind vorig jaar speelden we de game al op de PlayStation 4. De review was positief, maar de PlayStation 5 was toen nog niet uit. Inmiddels heeft men een verbeterde versie uitgebracht voor de PlayStation 5 en konden we opnieuw aan de slag met de game. Een nieuwe review vraagt misschien ook wel om een andere reviewer, want een frisse blik op deze game is wellicht nodig om een uniek oordeel van de game te geven. We gingen aan de gang met deze platformer, en velden een nieuw oordeel.

Crash Bandicoot 4: It’s About Time geeft spelers de controle over vijf speelbare personages, waarbij natuurlijk Crash Bandicoot zelf het meest bekend is. De gemuteerde Tasmaanse buideltas wist te ontsnappen uit Cortex zijn kasteel en probeert vervolgens Doctor Neo (Cortex) te stoppen. Net zoals de originele trilogie is het doel simpel; Start een level, en ga door de lineaire tunnel om tot het einde te komen. Elk level is gevuld met vijanden, kratten, Wumpa-fruit en allerlei platformelementen, waardoor de speler het risico loopt om dood te gaan, en dat ga je zeker meer dan één keer. Het spel biedt twee verschillende spelmodi: de Retro-modus, die zich richt op het gebruik van beperkte levens, net zoals in de originele trilogie. Hierbij moeten spelers extra zoeken tijdens levels en dwingt een level opnieuw te starten als ze opraken; en de moderne modus, met onbeperkte levens. De hoofdverhaallevels speelt men met Crash en Coco, die beide identieke bewegingen gebruiken, zoals draaien en glijden. Er zijn ook nieuwe bewegingen in de serie, zoals rennen tegen de muur. De personages worden verder geholpen door speciale maskers, die elk tijdens het verhaal worden gered en die hun krachten gaan gebruiken om Crash en Coco te helpen. Het verhaal wordt ondersteund door mooie cinematics, al vond ik ze persoonlijk grafisch best wisselvallig. Ze zijn wel strak, maar toch ook niet heel scherp op de een of andere manier, en soms zelfs een beetje blokkerig. Toch is het verhaal best wel flinterdun, en draait het puur om het platformen. Crash Bandicoot 4 oogt een game voor kinderen, maar is dat zeker niet helemaal. De game is namelijk uitermate uitdagend. Een level, waarvan er dik 40 zijn, duurt zo’n 10 minuten, maar kan soms ook 15 minuten duren, of nog langer, wanneer je bepaalde obstakels niet voorbij komt. Of je kunt de eindbaas maar niet verslaan natuurlijk. Gelukkig zijn er checkpoints, waardoor je niet helemaal opnieuw hoeft te beginnen, maar soms staan deze checkpoints best wel frustrerend ver uit elkaar. Het spel kent een fixed camera, die je heel lichtjes zelf kunt bewegen, maar dat maakt dat het spel soms wel lastig te voorspellen valt. Platformen kennen een bepaalde diepte, en deze is niet altijd goed in te schatten. Weliswaar verschijnt er een rondje onder je character, maar toch is het soms lastig om hierop te anticiperen, wanneer je bijvoorbeeld als een tornado aan het rond razen en het springen bent. Toch is Crash Bandicoot 4 qua platformer een uitermate goede game. Nee, je zult niet zeer bijzondere elementen tegen komen. Het is veelal springen, schieten, rennen, glijden, dubbel-jumpen en ronddraaien. De variatie aan omgevingen, de verschillende vijanden die per eiland worden geïntroduceerd en de eindbazen die elk hun eigen aanpak kennen, maken dat het spel gevarieerd blijft. Doorzettingsvermogen is een vereiste om het spel uit te spelen.

Diverse mogelijkheden

Na zo’n 10 uurtjes spelen ben je echter zeker nog niet klaar. Je kunt de levels namelijk in een dark mode, of high contrast mode nogmaals spelen, iets dat net een andere dimensie geeft aan de gameplay. In een video capture kun je deze modus aan de gang zien. De levels blijven echter zo goed als hetzelfde, al is de uitdaging nog groter dan deze al was. Verder kent de game ook een modus waarmee je met meerdere personen offline kunt afwisselen per checkpoint. Daarmee kun je dus om de beurt het spel spelen, waarmee de toegankelijkheid wat meer vergroot wordt. Verder kun je skins vrijspelen en kun je levels nogmaals spelen met een ander character. De verschillende characters in de game kennen verschillende mogelijkheden, waarbij de een kan schieten, en de ander speciale bewegingen kan maken die voordelig zijn voor bepaalde platforming-elementen. Al snel zul je met Coco te maken krijgen, maar ook andere characters zul je tegen gaan komen, waaronder Aku Aku, Lani-Loli en Dingodile. Vooral laatstgenoemde is een leuk character, aangezien hij flinke explosies kan veroorzaken en een wat logge besturing kent.

Natuurlijk is het spel op de PS4 uitgekomen maar hebben we nu de PS5. Het spel is ook verbeterd op dit platform. Grafisch is het spel niet heel veel beter dan op de PS4, maar deze draait nu wel op 4K op 60 frames per seconde. Verder zijn de laadtijden korter, al zijn ze er nog wel, hoewel het vaak luttele seconden betreft. Eenmaal in het level zul je geen laadtijden meer tegen komen. Verder zijn er ook 3D audio-effecten toegevoegd voor de next-gen, al zijn deze niet heel noemenswaardig te noemen. Het zal dan ook niet de upgrade waard zijn wanneer je de PS4-game al hebt gespeeld. Het spel zal vooral voor mensen zijn die de game nog niet hebben gespeeld en wel een next-gen console in bezit hebben. Echt next-gen voelt het spel niet, vooral doordat de graphics niet heel hoogstaand zijn. De cinematics zijn hier en daar hoekig en niet vloeiend op de een of andere manier, en ingame is het spel ook niet perfect. Rotsen zien er vrij vaag uit en objecten in de achtergrond zijn vaak een stuk minder scherp als die op de voorgrond. Ook het fruit dat je veelal oppakt ziet er wat ongedetaillieerd uit, net als diverse andere objecten waaronder standbeelden en planten. Verder is er weinig gebruik gemaakt van de DualSense-features, waarvoor deze game juist uitermate geschikt zou zijn. Dingodile maakt bij het schieten wel gebruik van de adaptive triggers, maar het had wat mij betreft wel meer gemogen.

Nee, Crash Bandicoot 4 is geen perfecte game, maar al met al is dit een geweldig uitdagende platformer die iedereen zal bekoren. De uitdagende levels zijn naar mate de game vordert bijna frustrerend pittig te noemen, maar met wat uitzettingsvermogen zul je jezelf er wel doorheen kunnen spelen. De lichte herspeelbaarheid die de developer biedt met de Reverse-mode en de mogelijkheid om de levels te verdelen tussen meerdere spelers, zorgt ervoor dat het een game kan zijn die het aloude PlayStation-gevoel uit de jaren 90 terug kan brengen. Dat het spel er grafisch verre van perfect uit ziet, dat de next-gen toevoegingen niet bijzonder zijn, en dat na verloop van tijd misschien de herhaling een beetje op kan spelen, nemen we dan ook voor lief. Het interessante level-design, de oerdegelijke gameplay en de vette eindbazen zetten daar veel tegenover. Crash Bandicoot is weer terug, en gelukkig op een positieve manier. Het zal dan ook zonder twijfel niet het laatste zijn wat we van de reeks vernomen zullen hebben…