Als reviewer zeggen dat je niets met de Zelda serie hebt is hetzelfde als een president die na acht jaar moet vertellen dat zijn hele beleid zoog: Het roept een hoop negatieve reacties op en je bent er vrijwel zeker van dat je een heel volk hebt opgefokt. Dan rest je maar één ding te doen: Een goede uitleg omtrent je mening (of in Bush’s geval zijn falen) geven. Dat is wat ik nu ga doen, hopelijk heb ik intelligenter (lees) volk dan die maffe president en begrijpen jullie mijn mening.
Langzaam een rooie kop
Het verhaal begon toen ik bij mijn pas aangeschafte Gamecube een gratis Mario Kart Double Dash game met Zelda collector’s disk kreeg. Na thuis aangekomen veel potjes MKDD gespeeld te hebben en een aantal missies uit True Crime gehaald te hebben kon de Zelda ”pret” gaan beginnen. Ik begon met Zelda I en II maar die konden mij beide niet bekoren, deel 1 omdat ik niet van rpg’s houd en deel 2 omdat die hele platform gerichte game voor geen meter werkte. En daarnaast leek Ocarina of Time mij veel leuker en wilde ik die gaan spelen.
Kwaad
Helaas was ook deze game niks voor mij. De niet door te klikken filmpjes duurden te lang, het verhaal interesseerde me geen reet en ook de gameplay was verre van leuk. Een beetje met mensen praten, dingetjes zoeken, nog eens met mensen praten en wat om me heen hakken is niet aan mij besteed. Toch bleef de game in mijn Gamecube hangen en bleef ik door mysterieuze redenen verder spelen, totdat ik op een open veld kwam. Daar besloot ik Majora’s Mask te gaan proberen, hopelijk was die leuker. Trouwens, die kleine Zelda verslaving: Tot op de dag van vandaag houd ik vol dat Nintendo geestverruimende middelen in die game had gestopt.
Hartstikke kwaad
Vreemd genoeg vond ik Majora’s Mask hartstikke tof. Het hele verhaal interesseerde me, ik vond de gameplay opeens tof en dat tijdgedoe was ook heel grappig en origineel. Toch waren het niet die factoren die ervoor zorgden dat ik de game uitspeelde. Het was het spelletje verstoppertje op het begin. Dat was zo leuk dat ik helemaal in de sfeer van de game kwam en door bleef spelen. Dit is de enige Zelda waarvan ik de credits heb gezien.
Langzaam rustiger
Maar toen kwam Zelda The Wind Waker uit. Met Majora’s Mask in me gedachten kocht ik deze game en verheugde me op vele weken Zelda plezier. Dit was echter niet het geval. Het varen in het bootje, het slappe verhaal en de eentonige gameplay deden ook deze game de das om. Die nieuwe Zelda voor de DS kan me ook gestolen worden.
Daarna kwam er wel weer een kleine Zelda opleving in de vorm van The Minish Cap. Een grappig en keitof spel op je handheld waar ik een paar uur plezier aan heb beleefd. Totdat ik op een bepaald moment vast kwam te zitten. Ik kon de puzzel niet oplossen, wilde geen walktroughts of hulp en heb de game sindsdien nooit meer aangeraakt.
Rustig?
En nu eindelijk de reden waarom ik de nieuwe Zelda niet hoef! Nadat de serie me een paar keer enorm teleurgesteld heeft, en er naar mijn smaak maar twee toffe Zelda spellen zijn uitgekomen ga ik de nieuwe niet aanschaffen. Zestig euro is een hoop geld, zeker voor een spel waarvan het nu al lijkt dat op een paar veranderingen na het gewoon weer dezelfde Zelda game is, alleen dan met een ander verhaaltje. En daarom hoef ik de nieuwe Zelda niet.
TimD
Nawoord voor de Nintendo fanboys: Word nu niet kwaad. Ik ben enorm bang van waterbommetjes in mijn achtertuin of het hoofd van dat paard (Epona was het toch) op mijn kussensloop.
ik wil echt dat er nog een van de wind waker op de wii of playstation wordt uitgebracht