Enkele jaren verder
Toen ik nog klein was, iets wat de meeste mensen zich niet voor kunnen stellen, was ik nog een ultieme fan van het Battlefield genre. Toen ik nog geregeld de scholen bezocht was er maar één game die destijds de klok rond werd gespeeld, zowel op school als bij iedereen thuis. Battlefield 1942 werd een echte hit en toen het internet nog niet zo geavanceerd was als nu, was Battlefield ook tijdens een LAN-party een game om niet te vergeten. Met slechts ’n dikke handvol mensen was het een en al plezier maken, stressen en natuurlijk elkaar kloten. Inmiddels zijn we weer wat jaartjes verder en na het ook spelen van Battlefield 2, weliswaar in mindere mate, is het tijd voor Battlefield 3.
Voor het eerst sinds lange tijd is het een strijd der titanen geworden. Dit jaar verschijnen Battlefield 3 en Call of Duty: Modern Warfare namelijk rond dezelfde tijdspan. Of die strijd eerlijk is ja of nee, en ook daadwerkelijk als rechtvaardig genoemd mag worden is een ander verhaal, maar feit blijft dat beide franchises zich nu echt moeten gaan bewijzen. Battlefield bracht ooit een uniek concept dat eigenlijk vrij simpel is. Afgekeken misschien van Unreal Tournament is het Conquest gedeelte, iets wat nog steeds een uniek concept blijft en wat te vergelijken valt met het veroveren van landen in RISK. Ook ditmaal mogen we hiermee weer aan de gang gaan.
Maar dit jaar viel het oog ook op de singleplayer. Hoe zet deze zich ten opzichte van andere toppers die dit jaar zijn uitgekomen in het shooter genre? Ik kan je vertellen dat dit wel snor zit. Hoewel het geen epische singleplayer is die je nog maanden lang bij zal blijven, heeft men vooral gekeken naar de variatie en de actie. Een vergelijking met een singleplayer uit Call of Duty is dan ook al snel gemaakt. Ook deze zijn weliswaar niet baanbrekend, maar wel retevet om door te lopen. In de campaign krijg je als hoofdrolspeler te maken met een ondervraging, waarbij je nogal wat ten laste gelegd wordt. Tijdens de grimmige ondervraging zul je flashbacks krijgen naar gebeurtenissen die jij als speler zult herbeleven en zult spelen. Die gebeurtenissen sluiten vervolgens op elkaar aan waarmee je een lang verhaal aan elkaar gerijgd krijgt Hoewel de plot niet van een hoog niveau is, zul je wel constant geboeid blijven, dat komt veelal door de variatie van de missies. De ene keer zit je ergens in de kelders onder de grond en weer ’n andere keer zit je in een grootse open vlakte die meer weg heeft van een woestijn dan van een stad. Weer een andere missie ga je de lucht in, ik zal niet te veel verklappen. De singleplayer is weliswaar niet fors wat betreft lengte, maar gezien het feit dat je met de multiplayer ontelbare uren langer vooruit kunt is dat niet zo’n bezwaar.
Naast een mooie singleplayer, die je ongetwijfeld door moet lopen wanneer je het spel zou kopen, is er ook een co-op modus. Hierin kun je een dikke handvol co-op missies samen met een vriend of onbekende spelen. Hierin zul je verschillende missies spelen waarbij de omgevingen deels uit de singleplayer overgenomen zijn. De co-op werkt op zich prima, maar is bij lange na niet hetgeen waar de spelers het spel voor spelen. De co-op missies zijn daarnaast toch wat minder aantrekkelijk dan die uit bijvoorbeeld Call of Duty, waarvan we er ook al enkele hebben gezien in de nieuwe game, welke begin november zal verschijnen. Maar waar Battlefield 3 het echt van moet hebben is natuurlijk de multiplayer.
En ja, die is weer subliem. Hoewel ik persoonlijk de deathmatch-achtige modi meer een prestigestrijd vindt waarbij het ego een grotere rol speelt dan het teamverband ga ik vooral uit van de Conquest multiplayer modus. Deze is als vanouds weer lekker ouderwets goed. Het innemen van de vlaggen werkt zoals je gewend bent van de eerste game met daarbij geen moeilijke of ingewikkelde kwesties. Gewoon lekker op die vlaggen afstevenen en innemen die handel. De ene map bevat 3 vlaggen die je kunt innemen, de ander weer 4, wat zorgt voor de nodige chaos en tactieken in de maps. Veelal hebben de wat rechtlijnigere maps een drietal vlaggen die je kunt innemen, waardoor je een soort van Capture the Flag-achtige infrastructuur krijgt. Natuurlijk kun je je weer voort bewegen met voertuigen, waaronder tanks, straaljagers, buggies en vaartuigen. Ga de strijd aan in locaties in Europa, de VS en het Midden-Oosten, waarbij vooral laatstgenoemde locaties mijn persoonlijke voorkeur hebben. Vooral in die maps zul je de grootschaligheid van het spel welke we in 1942 al zagen weer goed terug herkennen. DICE heeft ervoor gezorgd dat zelfzuchtigheid afgestraft wordt in de score. XP verdien je door vlaggen in te nemen, mensen te dekken tijdens vuurgevechten en bij het afslachten van tegenstanders in bijvoorbeeld een tank, waarbij de een de tank bestuurt en weer ’n ander de turrent erbovenop gebruikt. De introductie van het tag-systeem, waarbij je kunt zien wat voor skill-niveau iemand heeft zorgt er daarnaast voor dat je de motivatie blijft houden om door te blijven gaan in het spel. Maar niet alleen dat, want Conquest is altijd al een verslavende game modus geweest die Battlefield zo groots heeft gemaakt, en dat ook in dit deel weer doet.
Verder bezit het spel een Rush-multiplayer modus, waarbij je moet zien door te breken door de defensieve lijn van de tegenstander, kun je team deathmatch spelen, squad deathmatch, ook wel met 4 teams en Squad Rush. In zowel Rush als Squad Rush is het de bedoeling om M-COM stations als aanvallende partij op te blazen. De verdediger moet dit zien te voorkomen. Wanneer M-COM stations opgeblazen worden wordt de map verder uitgebreid en komen er meerdere stations die geëlimineerd moeten worden. Sinds Bad Company is dit de standaard modus van de franchise geworden, al heeft mijn persoonlijke voorkeur nog altijd de Conquest modus. De multiplayer modi zijn speelbaar op een negental maps, welke stuk voor stuk allemaal variëren. De een is erg uitgestrekt en fixeert zich vooral op Conquest en weer ’n andere map is zo chaotisch en druk dat je met tanks amper een doorbraak door de omgevingen kunt forceren.
Enige aspect dat ’n beetje overdreven werd
Daarmee zijn we direct aangekomen bij een volgend aspect van het spel, welke misschien wat te veel opgeblazen werd op voorhand. Gebouwen zouden ingame instorten en dergelijke maar dat zie je vooral terug in de singleplayer van het spel. Hoewel in de multiplayer ook de nodige brokstukken in het rond vliegen, en je deze ook zelf met bijvoorbeeld tanks kunt forceren, al rijdend, al dan niet knallend, zul je zien dat het allemaal best meevalt. Derhalve moet gezegd worden dat de physics in het spel beter zijn dan die in welke grootse shooter tot dusver dan ook. Verwacht in ieder geval niet te veel de beelden welke je zag uit de diverse gameplay trailers van DICE, want echt waarheidsgetrouw zijn die niet.
De Frostbite 2 engine wordt met deze game voor het eerst getoond aan de gamers. Bij vlagen lukt het DICE dan ook iets indrukwekkends neer te zetten, want Battlefield 3 is op welk platform dan ook een zeer hoogstaand pareltje. Op de PC ziet het er weliswaar beter uit, maar ook onze PS3-versie kon ervoor zorgen dat je geregeld versteld staat van de schitterende chaos die je te wachten staat. Van het zonlicht dat in je ogen brandt tot de rondvliegende brokstukken die voorbij suizen. Van dichtbij zien de textures er een stuk minder gladjes uit en is het vooral een grote blur die je zult opmerken, maar alles dat vanaf ’n meter afstand te bewonderen is ziet er werkelijk magnifiek uit. Dit is vooral knap aangezien de omgevingen zo groots zijn en niets lineair is in de multiplayer, en dat zonder enige haperingen (met uitzondering van enige lag die nog aanwezig is op de diverse EA-servers).
Oorlog in je kamer
Maar het absolute hoogtepunt weet dit spel te bereiken met de geluidseffecten. Hoe je het ook went of keert, als je in strijdveld aanbeland bent, verwacht je ook dat die sfeer ernaar is, en dat is echt het geval met Battlefield 3. Overal hoor je vliegtuigen voorbij suizen, brokstukken voor je gezicht voorbij vliegen en geknal van de heerlijke geweren in de verte. De bass die gebruikt wordt bij kraterontwikkelende bommen die vallen, de monologen die over de radio heen golven en de geluiden van de voertuigen, alles klopt, zelfs wanneer je het spel al opstart en het main menu verschijnt als een stormachtig tafereel. Alles valt daarnaast volledig in surround te beluisteren, indien je over een surround setje beschikt natuurlijk.
Je komt bijna woorden tekort als je Battlefield 3 gespeeld hebt. Het is wederom geen tegenvaller maar juist een uitschieter omhoog. Audiovisueel is deze game een pareltje voor het genre en wat betreft gameplay gaat het hier om een shooter die je vele maanden bezig zal houden. Zowel de Conquest als de Rush modi zullen je aan de buis gekluisterd houden en ervoor zorgen dat je de controller de hele middag en avond niet meer los wilt laten. Vergeet die kritiek op de singleplayer en de co-op, ja, ze zijn misschien niet episch, maar waar het echt om gaat is de multiplayer, en die perfectie zorgt ervoor dat Battlefield 3 een must-have is voor elke liefhebber van zowel de franchise als het genre.
