Alone in the Dark

‘Keer terug naar Derceto Manor in deze vernieuwde versie van Alone in the Dark, een liefdesbrief aan de cultklassieker en horrorgame uit de jaren 90’. Dat is wat ontwikkelaar Pieces Interactive de fans belooft voor deze nieuwe versie. Er zijn eerdere pogingen geweest om deze titel een nieuw leven in te blazen, bijvoorbeeld in 2008 door Eden Games, maar helaas waren dit geen geslaagde pogingen. Het Alone in the Dark van Pieces Interactive is echter geen remake maar meer een volledige reboot. Je keert wel net zoals in origineel terug naar Derceto Manor maar het verhaal is wel compleet nieuw. Wij konden niet wachten om terug te keren en te ondervinden of het een ontwikkelaar nu wel gelukt is om de fans op hun wenken te bedienen.

Spanning ten top

Alone in the Dark speelt zich af in de roerige jaren ’20 en gaat over de hoofdpersonages Emily Hartwood en privédetective Edward Carnby. Emily is op zoek naar haar vermiste oom en wil antwoorden. Ze heeft daarbij de hulp ingeschakeld van Edward. Samen moeten ze onderzoeken wat er is gebeurd met haar oom en dat blijkt lastiger dan verwacht. Als kers op de taart worden zij gespeeld en ingesproken door twee bekende acteurs. Emily wordt ingesproken door Jodie Comer (bekend van de serie Killing Eve) en Edward door David Harbour (Stranger Things). Dit resulteert in ijzersterk acteerwerk en voice-acting. Direct word je meegenomen in het spannende sfeertje en dat is ook één van de sterkste punten van Alone in the Dark.

Deze nieuwe versie van Alone in the Dark speelt zich dus weer af in Derceto Manor waar oom Jeremy Hartwood is verdwenen. Derceto is een psychiatrisch ziekenhuis en Jeremy leek aan mentale problemen te lijden. Volgens zijn brief aan Emily werd hij achtervolgd door ‘The Dark Man’ in zijn droomwereld. Maar tijdens de zoektocht naar Emily’s oom wordt duidelijk dat er heel wat meer speelt in het huis, en dan vooral bij de aanwezige mensen in Derceto Manor.

Voordat je zoektocht begint dien je te kiezen met wie van de twee hoofdpersonages je wil spelen, Emily of Edward. Het leuke is dat per personage een aantal cutscenes verschillend zijn van elkaar. Ook delen van het verhaal wijken van elkaar af. Over het algemeen zal je dezelfde puzzels tegenkomen maar het is de moeite waard om het verhaal met beide personages te doorlopen. Omdat Emily het nichtje is zal je echt andere conversaties hebben met de inwoners van het huis dan buitenstaander Edward. Ook het verkrijgen van geheime informatie, een soort collectibles, is pas volledig te voltooien als je met beide het verhaal hebt doorlopen.

Flink puzzelen

Het spel wisselt af tussen het verkennen van Derceto Manor en de droomwereld van Jeremy Hartwood, elk met hun eigen uitdagingen en gameplaystijl. In het grote huis ben je bezig met puzzels oplossen, verbanden leggen en aanwijzingen te doorgronden. Het is dus niet genoeg om alleen het juiste object op te pakken, je dient de aanwijzingen ook te lezen om de volgende puzzel op te lossen. Gelukkig is er een plattegrond van het huis waar alle dichte deuren en gevonden puzzels zijn weergegeven. Heeft de deur een rode kleur dan kan je er nog niks mee en is het icoontje van een puzzel wit dan heb je nog niet de juiste aanwijzingen gevonden om hem op te lossen. Zodra dat wel het geval is worden de icoontjes groen en weet je dat deze op te lossen is. Dit is een erg prettige toevoeging zodat je niet urenlang met een puzzel bezig bent terwijl deze onmogelijk is om op te lossen op dat moment. De puzzels variëren ook behoorlijk in moeilijkheid. De ene keer is het simpel een verloren stukje vinden van een afbeelding en deze op de juiste manier neerleggen. De andere keer dien je door je aanwijzingen te spitten en informatie uit de kamer te gebruiken om tot een oplossing te komen. Op dat soort momenten voelt het als een spannende escaperoom, en dat is één van de momenten waar Alone in the Dark grote indruk maakt.

In de droomwereld word je op een hele andere manier uitgedaagd. Er is overduidelijk een boosaardige aanwezigheid en dit gaat gepaard met de nodige monsters. Het is grappig om te zien dat juist de delen in Derceto spannender zijn dan de droomwereld. Tijdens het lopen hoor je deuren slaan, mensen lopen en allerlei andere griezelige zaken. De gespannen horrorsfeer is constant aanwezig, zonder dat er écht iets engs gebeurd. In de droomwereld heb je dan wel monsters maar juist het vorm geven van deze angst maakt het minder eng. Het helpt dan ook niet dat de monsters niet bijster slim zijn en soms vast komen te zitten achter een lantaarnpaal.

Zowel Emily als Edward dienen zich hier uiteraard ook tegen te wapenen. Tijdens het spelen zal je diverse wapens tegenkomen. Je begint met een pistool maar zal al snel een shotgun en een machinegeweer vinden om je mee te verdedigen. Ook is het mogelijk om bijlen en ijzereren pijpen op te rapen om de monsters een flinke beuk mee te geven. De gunplay is aardig maar niet geweldig. Het schieten voelt een beetje houterig aan, maar het is goed genoeg om je ermee te redden.

Behalve puzzels en het bestrijden van monsters is het ook zeer belangrijk om te praten met de andere mensen in Dercerto Manor. Gesprekken met andere patiënten onthullen langzaamaan de complexe achtergrond van Jeremy’s zaak, en de vele cutscenes brengen de personages tot leven. Elk personage heeft zijn eigen geheimen en verhalen en worden overtuigend gebracht. Het is ook duidelijk dat de ontwikkelaar veel werk heeft gestoken in het ontwerpen van de omgevingen en de interactie tussen alle personages. Het verkennen van Derceto is niks minder dan een genot. Het landhuis is prachtig neergezet, met talloze standbeelden, schilderijen en boeken. Elke kamer vertelt een verhaal en ik betrapte mezelf er regelmatig op dat ik gewoon aan het rondkijken was om van de omgeving te genieten.

Prachtige terugkeer

De graphics van Alone in the Dark zijn dan ook meer dan prima te noemen. Pieces Interactive heeft gekozen voor de Unreal Engine 4 en die keuze pakt zeer goed uit. De omgevingen zijn gedetailleerd en stijlvol. De personages zien er over het algemeen overtuigend uit en ook de gezichtsanimaties overtuigen genoeg. Het is niet van het niveau waar Naughty Dog op zit, maar zeker goed genoeg. Het is jammer dat de animaties van de monsters minder overtuigen. Vaak voelen ze een beetje knullig aan wat de spanning niet ten goede komt. Natuurlijk mogen we de soundtrack niet vergeten te vermelden. Muzikant Jason Köhnen zet met zijn jazzy muziek de perfecte beklemmende sfeer neer wat nodig is in Alone in the Dark. Op geen enkel moment slaat de muziek de plank mis, en dat is knap.
Ontwikkelaar Pieces Interactive zet met de reboot van Alone in the Dark een prachtig spel neer. Je zal niet snel een spel tegenkomen dat zoveel sfeer ademt en je constant op het puntje van je stoel houdt. De overtuigende personages, het mooi ontworpen Derceto Manor en de beklemmende sfeer maken het een spannend avontuur. En hoewel het horror element van de droomwereld juist de minst spannende is, maakt de spanning van het doorlopen van het enorme landhuis juist enorm veel indruk. De puzzels zijn gevarieerd en uitdagend genoeg om regelmatig even te stoppen om na te denken. Tel daarbij het uitstekende acteerwerk van Emily en Edward bij en je kan wel stellen dat de terugkeer naar Derceto Manor meer dan geslaagd is.