In 2009 kwam de game Warhammer 40.000 Dawn of War 2 uit, en ik moet bekennen dat hoewel ik de game wel een beetje in de gaten heb gehouden, ik me nooit heb gewaagd aan het spelen ervan. De game is nooit echt op mijn radar tevoorschijn gekomen, en het enige wat ik hierop kan zeggen, is dat ik daar nu erge (erg?) spijt van heb.
Corruptie
Warhammer 40.000 Dawn of War 2: Chaos Rising is een stand-alone addon voor zijn origineel. Dit betekend dat, hoewel de game doorgaat waar zijn voorganger ophield, je hem gewoon kan spelen zonder in het bezit van Dawn of War 2 te zijn. Toen ik aan Chaos Rising begon, was ik hierom ook een beetje bang dat de game een zwaar beroep zal doen op mijn kennis van het origineel, of beter gezegd, op mijn ontbrekende kennis van het origineel. Gelukkig viel dit reuze mee en kon ik meteen lekker aan de slag, aangezien er voordat ik begon al een samenvatting van de voorafgaande gebeurtenissen werd gegeven en hoewel ik zo nu en dan nog de nodige details miste, was alles prima te volgen.
Het verhaal van de game gaat over een groep Space Marines genaamd Blood Ravens. Deze stevige knullen hebben in Dawn of War 2 al de nodige avonturen beleefd en nog voordat de wonden van hun voorgaande veldslagen hebben kunnen genezen is er weer stront aan de knikker. Dit maal is er uit het niets een nieuwe planeet verschenen, die eerst onbewoond lijkt, maar toch de nodige signalen van leven vertoond. Na nadere inspectie blijkt er nog veel meer aan de hand te zijn en komen de Blood Ravens in aanraking met de zogenaamde Chaos Marines. Dit zijn mensen die door demonen bezeten zouden zijn en hebben een corrumperende invloed (hierover later meer) op alles waar ze mee in aanraking komen. Het verhaal kent de nodige plotwendingen en de personages worden uitstekend uitgewerkt. Het is zeker een stap boven het gemiddelde game verhaal en voelt dan ook heerlijk aan.
De gameplay van Chaos Rising is min of meer hetzelfde als zijn voorganger. Voor diegenen die niet weten wat dat inhield: het is voornamelijk een mix tussen RTS en RPG. Je krijgt als speler een aantal heroes onder je hoede. Deze hebben ieder hun eigen skills die ze kunnen gebruiken en kunnen ook levelen. Sommige van deze troepen zeulen een aantal units met zich mee die een mindere waarde hebben en de hero ondersteunen. Iedere missie krijg je de mogelijkheid met een paar van deze rakkers op stap te gaan. Het betreft hier dus min of meer RTS light, aangezien je je niet bezig hoeft te houden met het opzetten van een basis en het versterken van je manschappen. Het tempo ligt een stuk hoger dan bij de gemiddelde RTS wat dit tot een uiterst vermakelijke spelervaring maakt met de nadruk meer op het managen van je units dan het continue uitpoepen van nieuw slachtvoer. Het deed mij in vlagen denken aan games als Dungeon Siege of Defense of the Ancients. Dat geeft dan ook wel redelijk aan wat voor gameplay je kunt verwachten.
Een belangrijk punt van de gameplay is dan ook de shootouts tussen jouw mannen en soms gigantische hordes vijanden. Het is dan ook goed te merken dat de gameplay daar meer naar gemaakt is en wanneer je je units zelfs cover kunt laten zoeken achter muurtjes, weet je dat dit een nogal tactische game is. Zo nu en dan kom je ook nog eens in beeldvullende bossfights terecht die je dan ook slim moet aanpakken. Het is wel jammer dat een aantal van deze te bestrijden joekels zo moeilijk zijn neer te halen dat je meer bezig bent met het managen van je units en naar de nummertjes staren, dan dat je daadwerkelijke op de actie let. De game is over het algemeen sowieso redelijk moeilijk voor nieuwkomers en hoewel er de nodige textboxjes zijn met tips en uitleg wordt je toch redelijk in het diepe gegooid. Dit komt natuurlijk doordat de game min of meer voortborduurt op de beginsellen van de originele Dawn of War 2, maar het had toch net iets gemakkelijker gemogen op zijn tijd. Aan de andere kant was het natuurlijk wel prettig dat de game wat sneller op gang kwam en je niet zo’n uitgebreide tutorial had die je helemaal opnieuw leert om te lopen.
Morele Keuzes
Tussen de missies door kun je je helden verder naar jouw idealen uitwerken door ze bijvoorbeeld van een aantal mooie nieuwe wapens te voorzien of juist meer klaar te maken om een verdedigende rol in je team in te nemen. De meest opvallende customization optie is echter het corruptie systeem. Door de game heen kom je voor verschillende keuzes te staan die betrekking hebben tot de manier waarop je bepaalde situaties te lijf gaat. Dit kan bijvoorbeeld zijn of je nu wel of niet die sidequest doet, maar ook of je een van je marines op de missie meeneemt, als hij specifiek vraagt of hij mee mag. Doe je zulke dingen niet, dan neemt de corruptie in je tere lichaampje toe. Ben je echter de eeuwige goedzak, dan zal je “pure” blijven en dat heeft zo ook weer z’n bonussen. De gevolgen in het focussen in een van beiden richtingen uit zich vooral in speciale equipment die je krijgt, wat jammer is, aangezien hier toch wel wat meer uit te halen viel.
Multiplayer vernieuwingen
De multiplayer van Dawn of War 2 is ook weer van de partij, en er is nu een nieuwe factie bijgekomen: de Chaos Marines. Om alles in balans te houden hebben de bestaande facties er de nodige units erbij gekregen, maar of die balans nu nog wel helemaal goed is, is nog wel een twistpunt. Naast de Chaos Marines zijn er ook nog een handvol nieuwe maps en heroes bijgekomen wat weer voor heerlijke, en voor de veteranen verfrissende, multiplayer ervaring zal zorgen. Daarnaast is er natuurlijk nog de optie om de alleenstaand al geweldige campaign in co-op te spelen, wat alleen maar bijdraagd aan de fun.
Over alle fronten gezien is Chaos Rising ook een prima game. De altijd gevarieerde werelden komen prachtig tot leven en het character design is prima. Alles loopt verder ook heerlijk soepel, wat zeker een pluspunt is tijdens de momenten waarop het op je scherm nogal druk is. De muziek in de game is ook heerlijk bombastisch en de geluidseffecten doen het ook weer geweldig. Het enige punt waar ik iets over te zeiken heb is de voice acting, die nogal over the top en kort door de bocht kan zijn. Dit doet er echter niets aan af dat de personages geloofwaardig neer worden gezet, dus mij hoor je verder niet klagen.
Overall is Warhammer 40.000 Dawn of War 2: Chaos Rising een geweldige en complete game. De singleplayer mode is geweldig en zeer afwisselend met bovendien een goed verhaal, wat bijna een rariteit te noemen is in gamesland. Er zijn nog wel wat kleine minpuntjes, zoals het save systeem tijdens missies dat je automatisch laat stoppen wanneer je opslaat, maar die kunnen de pret zeker niet drukken. Verder staat de multiplayer als een huis en ziet alles er spik en span uit. Het beste van dit alles is echter nog wel dat je dit gehele pakketje voor maar 30 euro krijgt, koopje dus!
