Tales of Arise is het nieuwste deel in de langlopende Tales of serie van de ontwikkelaar Bandai Namco. Waarbij series zoals Final Fantasy onderhand bij velen bekend is, heeft de Tales of serie nog steeds niet het grote publiek bereikt. Dit heeft vooral te maken dat de laatste paar delen voor velen niet de kwaliteit bereikten als Tales of Symphonia op de Playstation 2 en de Gamecube. Maar met de nieuwe generatie, komt weer een nieuwe kans en dit maal heeft de ontwikkelaar zichzelf meer tijd gegeven om het beste deel in de serie af te leveren. Tales of Arise is een grote verandering op vele vlakken en probeert hierbij een zo groot mogelijk publiek te bereiken, zonder de kern van een Tales of titel te verliezen: een episch verhaal, interessante personages en wilde gevechten. Maar hoewel deze veranderingen voor de serie een moderne stap vooruit is, voelen sommige gebieden helaas nog iets ouderwets aan, welke dat zijn lees je verder in deze review.
Van slaaf tot held
300 jaar geleden werd de planeet Dahna binnengevallen door de mensen van hun naburige ster Rena. De Renans hadden al snel de overhand door hun geavanceerd technologie en kennis. Sinds dit verlies worden de Dahnans als slaven gebruikt om een magisch goedje te mijnen. Het verhaal begint op Dahna met een slaaf met geheugenverlies en de mysterieuze naam, Iron Mask. Hij raakt al snel betrokken bij een overval van een trein door de rebellie terwijl hij een vrouw van Renan probeert te redden. Haar naam is Shionne en je komt er al snel achter dat niks is wat het lijkt. Je leert dat je krachten bezit, je herinnert je naam en je raakt al snel betrokken bij een gevecht om de wereld te redden. Het verhaal bevat bepaalde JRPG cliche’s die je we al meerdere malen voorbij hebben gekomen. Maar toch weet de game net genoeg nieuwe elementen te injecteren dat je met volle aandacht het verhaal volledig wilt volgen. Het helpt ook enorm dat de game er een flink tempo inhoudt. In de eerste paar uur gebeurt er al meer spektakel dan in menig RPG. Zo zien we een enorme eindbaas, diverse twists, introducties van nieuwe personages om er vervolgens achter te komen dat dit pas de introductie was voor het titelscherm en de game nu pas echt begint.
Tales of Arise heeft net als zijn voorgangers een enorme focus op het vertellen van een episch verhaal en heel veel moeite en energie is er gestoken om dit verhaal op de Playstation 5 met al het grafische geweld te vertellen. De game gebruikt hierbij ruwweg drie verschillende technieken. De meest indrukwekkende zijn de volledig met de hand geanimeerde cut scenes, waarbij het lijkt alsof je naar een anime zit te kijken in de volle 4K resolutie. Daarnaast wordt er volledig gebruik gemaakt van de nieuwe presentatie en het visuele pracht en praal wat de Playstation 5 weet te bieden met de vele in-game cutscenes. Er is voor een Borderlands stijltje gekozen om de game er meer uit te laten zien als een anime en dit werkt uitstekend. Met name de personages zien er super goed uit en spatten van het scherm. Helaas merk je wel dat er op bepaalde gebieden keuzes zijn gemaakt om een game af te kunnen leveren met meer dan 60 uur aan gameplay. Zo kunnen sommige omgevingen wel een beetje kaal en leeg aanvoelen en is de derde optie niet de meest interessante manier om iets te leren over de personages. Zo kun je op verschillende momenten in het spel op een knop drukken om een gesprek te starten en dit wordt verteld in een vorm van stripboekblokjes waarbij de personages iets vertellen. Wederom is hier veel energie gestoken om enorme lappen tekst interactiever te maken. Maar het resultaat is uiteindelijk hetzelfde; het ouderwets doorklikken van enorme lappen tekst.
Een ruwe start
De game heeft dan ook flink wat tijd nodig om op gang te komen. Dit zorgt er gelukkig voor dat alle elementen van het spel rustig aan de speler uitgelegd worden, zonder dat je het gevoel hebt dat je meteen tientallen systemen moet begrijpen en gebruiken. Het vreemde is dan toch dat het begin niet zo gestroomlijnd aanvoelt. Zo zijn de eerste levels enorm rechtlijnig en zijn sommige missies wel erg inspiratieloos met het ophalen van een voorwerp en het verslaan van een groep vijanden. Ook de iconografie op de kaart had veel beter gekund. Zo zou je verwachten dat alle missies het grootst staan aangeven, maar het tegendeel is waar. Uitgangen van gebieden, trappen en voorwerpen staan groter aangegeven dan waar je heen moet. De standaard missies staan beschreven in een rijke tekst waar je soms goed moet lezen wat er nou daadwerkelijk verwacht wordt. De makers hebben zich dit ook gerealiseerd, je kunt met een simpele druk op de knop het omzetten in één zin, waar wordt aangegeven wat je nou echt moet doen. Erg handig! Het is dan ook mooi om te zien dat wanneer de game de speler eindelijk meer vrijheid geeft, nieuwe personages toevoegt, je de stroeve introductie weer volledig bent vergeten. En dit heeft natuurlijk alles te maken met het grootste onderdeel van deze game, de gevechten.
De serie heeft altijd al iets anders proberen te doen met de vele gevechten die je tegenkomt en de grootste verandering is dan ook dat dit meer lijkt op een third person fighter dan ooit te voren. De aanvallen voelen snel en vloeiend aan en het combineren van springen, ontwijken en de vele speciale Artes aanvallen, die verschillen per personages, zorgen voor redelijk wat tactiek. De balans zit hier erg goed in elkaar, waarbij een nieuwkomer met buttonbashen relatief ver kan komen. Steek je er iets meer tijd in, dan kun je de verschillende aanvallen heel mooi combineren om een grote ketting op te zetten. Hoe hoger deze ketting hoe meer kans je hebt om meer schade aan te richten. Iron Mask speelt hier dan ook voornamelijk als de standaard vechter, maar wanneer hij met een vuurzwaard aan de gang kan komt er ineens een interessante afweging bij. Offer je levenspunten op om meer schade aan te richten of speel je het veilig. Deze levenspunten zijn moeilijk terug te verdienen, maar gelukkig heb je vrienden die je daarbij kunnen helpen.
Een groep vechters
Met maximaal vier verschillende vechters kun je tegelijk op stap en deze combinatie vechters zorgen ervoor dat je een gebalanceerd vechtgenootschap samen kunt stellen en de AI is hier wonderbaarlijk goed. Shionne heeft naast helende krachten ook een enorm groot geweer om op afstand vijanden om zeep te helpen. Shionne kan gevallen vechters weer tot leven wekken, maar dit is niet gratis. Als groep deel je CP punten die je voor de speciale aanvallen of acties in een level kunt inzetten. Deze punten krijg je alleen terug als je bij een kampvuur of een herberg slaapt. Er komen vervolgens ook personages bij die meer de tank rol innemen of de magische rol. Deze personages zorgen er dus niet alleen voor dat er meer diepgang in het verhaal komt, maar ook in de gameplay. Tijdens de gevechten zijn er ook vele momenten dat je als groep vechters een speciale sterke aanval kunt uitvoeren, dit blijft zelfs na honderd keer nog steeds enorm spectaculair en een prestatie om voor elkaar te krijgen.
Wat helaas wel een onderdeel is wat op een bepaald moment iets teveel in herhaling kan vallen zijn de grote hoeveelheden kleine groepjes vijanden die al snel veel op elkaar beginnen te lijken. Iets minder grinden had ook gekund, hoewel dit ook weer wel enorm nodig blijkt te zijn voor sommige van de meest moeilijke grote vijanden. Het verkennen van de gebieden en alle vijanden proberen te verslaan geef je ook snel op, omdat na het wisselen van gebied, de meeste vijanden weer terugkomen. Even de verkeerde kant oplopen kan ineens in twee keer zoveel vijanden uitschakelen resulteren. Wat ook wel jammer is om te zien zijn de laadtijden tussen de gebieden, ondanks dat ze kort zijn. Zo weet en Spiderman of Ratchet & Clank een naadloze ervaring te bieden met enorme gebieden. En hier is het alsnog nodig om elke keer weer even kort een laadmoment mee te pakken.
Minpuntjes en grote pluspunten
Tales of Arise is een enorme game en eigenlijk te groot om elk klein detail te bespreken. Natuurlijk bevat de game een lading skills die je kunt vrijspelen voor alle personages. Zijn er vele outfits te verzamelen. Is de soundtrack episch en kun je diverse mini-games spelen om bijvoorbeeld te vissen. En kun je helemaal los gaan om voorwerpen te verzamelen, te maken of te koken om je vechters een voordeel te geven. De minpunten van Tales of Arise zijn dan ook vaak kleine elementen die we graag iets anders hadden gezien. Maar de pluspunten die de game waarmaakt, zijn ook meteen de grootste delen van het spel. Een episch verhaal met enorm veel actie die op een hoog tempo wordt verteld. De gevechten zijn divers en bieden flink wat tactiek zonder dat het meteen te ingewikkeld wordt. De vele personages die flink van elkaar verschillen en natuurlijk de visuele presentatie die er op heel veel momenten erg dik uitziet. Met Tales of Arise weet Namco Bandai eindelijk weer een waardige Tales of titel af te leveren en Tales of Arise is dan ook zeker een aanrader voor zowel fans als nieuwkomers van de serie.
Qua look alleen al vind ik dat de karakters vooruit zijn gegaan.Kan niet wachten totdat ik ook hun verhalen kan leren.