Rollen is niet moeilijk
Iedereen kent het wel, of je nu jong of oud bent. Zo’n houten tafel of handwerk waarmee je de balans van de ondergrond kunt bepalen en waarbij het de bedoeling is om een balletje naar een gat te sturen. Uiteraard is het principe simpel, maar is beheersing en controle wel van uiterst belang. Nu hoeven we al dat houten materieel niet meer aan te schaffen, maar kunnen we het gewoon met een WiiMote op de TV na simuleren. Dat was al eens het geval op de Nintendo Wii met bijvoorbeeld Super Monkey Ball: Banana Blitz, een launch titel voor de console, maar nu komt SEGA met een nieuw deel, te weten Super Monkey Ball Step & Roll.
Het genoemde concept in de inleiding vertelt eigenlijk het gehele verhaal van deze game. Je bent ditmaal echter de bal zelf, en dus niet de tafel, en kunt je voortbewegen door je WiiMote horizontaal te gebruiken en vooruit, achteruit, links en rechts te bewegen. De bal zal vervolgens jouw bewegingen volgen en je moet binnen de minuut het eindstation bereikt hebben in de nodige levels die daarvoor ter beschikking zijn gesteld. De campaign mode van het spel bestaat uit een flinke hand vol werelden waarin vervolgens weer ‘n tiental levels verwerkt zitten die je kunt uitspelen. De levels beginnen zeer makkelijk, maar worden al snel een stuk moeilijker gedurende je progressie door de werelden heen. De campagne mode is uitdagend, maar kan na een tijdje wel wat repetitief worden door de te toegankelijke gameplay. Met je Wii Remote kun je het gehele spel besturen, en daarbij zijn verdere handelingen dan bewegen in principe niet noodzakelijk. De makkelijke besturing maakt het dus voor iedereen makkelijk speelbaar, maar maakt het ook direct eentonig. Het welbekende concept dat echter al jaren lang succesvol is dankzij bedenker Toshihiro Nagoshi blijft al met al toch zeer vermakelijk en uniek.
Beetje van hetzelfde
Super Monkey Ball Step & Roll doet daarmee dus weinig vernieuwends en borduurt voort op een aloud karakter dat ooit is gecreëerd. De campagne mode is niet bijster lang, maar kan vooral veel tijd kosten door tergende levels die zo nu en dan voorkomen en je het zweet onder de oksels bezorgen. De klok die constant doortikt en de verleidelijke bananen die levens op kunnen leveren maken het je vrij lastig om het spel binnen enkele uurtjes uit te spelen. Als je de niet bijzonder lange campagne uitgespeeld hebt kun je natuurlijk altijd nog proberen het met een vriend of vriendin nogmaals uit te spelen. Het spel bevat een co-op mode waarbij je elkaar kunt helpen gedurende het spelen van de levels. Daarnaast is er nog de marathon mode, waarbij je aan één stuk door werelden achter elkaar speelt, en kun je uiteraard nog het nodige oefenen in de tutorial training mode.
Maar daarmee heb je het nog zeker niet gehad want met de genoemde modi zul je zeker niet content kunnen zijn. Zo zijn er namelijk nog 21 extra minigames die je kunt spelen. Deze variëren flink van elkaar en zijn ook qua funfactor flink verschillend van elkaar. Zo kun je aardig wat plezier beleven met de simplistisch uitgewerkte bobslee, snowboard, flipper en race minigames, maar daar tegenover staan weer een stuk saaiere games als Ninja Stomp, touwtje springen, ladder klimmen en sumo smash, waarin je je na 10 seconden al zult vervelen. De mengelmoes brengt echter voor iedereen wel wat wils. Het spel kan daarnaast ook met het Wii Balance Board gespeeld worden, al valt dit niet echt aan te raden gezien de matige werking van de apparatuur in combinatie met het spel. Het valt dan ook aan te raden de game gewoon te spelen met de standaard WiiMote, en eventueel met de Nunchuck in sommige minigames.
Niet echt vooruit gegaan, maar blijft leuk
Audiovisueel doet deze nieuwe game niet veel meer dan diens voorganger. Het spel ziet er nog altijd vrij aardig uit en bevat tal van blije geluidjes en natuurlijk zijn de vrienden Aiai, Meemee, Baby, Gongon en Jam aanwezig. De camera wil zo nu en dan wel eens irritant doen en tergend langzaam reageren en draaien, maar al met al is de gameplay het hoogtepunt van dit spel. Het is en blijft een simplistische creatie die is bedacht en ook uitgewerkt is zoals het hoort. Hierdoor is het spel toegankelijk voor iedere gamer, of zelfs non-gamer. Een ander plus- en direct ook minpunt van de game zijn de credits die voorbij komen na elke uitgespeelde wereld. De credits zijn weliswaar irritant en duren vrij lang (zo’n 3 minuten), maar brengen tegelijkertijd ook een andere minigame met zich mee waarbij je zoveel mogelijk ballen in de gaten moet zien te droppen voor ze verdwijnen. Op zich leuk bedacht, maar de credits aan het einde van de laatste wereld laten zien zou ook volstaan.
Gemengde gevoelens leiden niet altijd tot een kritisch oordeel want de kritiekpunten die voor zijn gekomen in deze review hebben zeker niet gezorgd voor een slecht cijfer. Monkey Ball Step & Roll is en blijft een zeer degelijke franchise die het nooit verkeerd kan doen wat betreft gameplay. De campagne mode waarin je werelden kunt uitspelen is weliswaar niet de langste, maar dat wordt gecompenseerd door de forse hoeveelheid aan minigames. De helft daarvan zul je direct skippen en zijn erg saai en slecht, maar de andere helft zal je wellicht kunnen vermaken, vooral als je deze met meerdere mensen speelt. Veel is er niet veranderd in vergelijking met diens voorganger en ook de integratie van de Balance Board ondersteuning voegt zeer weinig nuttigs toe, maar Monkey Ball Step & Roll is daarmee zeker geen onbehoorlijke game.
