Ergens in 2009 kwam het nieuws bij mij aan het licht dat er MMO’s in ontwikkeling waren van twee grootheden uit het sciencefictiongenre. Cryptic Studios was een jaar later als eerste aan de beurt met het lichtelijk teleurstellende Star Trek Online. Ondertussen moesten fans van de Knights of the Old Republic (KotOR) serie van Bioware nog langer wachten op een vervolg. Afgelopen december durfden de mensen van Bioware eindelijk het groene licht te geven en konden we aan de slag met Star Wars: The Old Republic.
Stort je in het diepe
Deze parel is Bioware’s eerste uitstapje naar de online wereld en heeft als basis hun ervaringen met de KotOR spellen. Het speelt als een redelijk traditionele MMO, maar ze hebben er hun eigen draai aan weten te geven. Net als in genregenoten kun je in het begin kiezen tussen verschillende klassen. Er zijn twee facties, de Republic en de Empire, die elk vier hoofdklassen hebben. Vervolgens moet je nog het ras en uiterlijk van je personage selecteren voordat je los kunt. Het huidige aanbod van rassen valt nog een beetje tegen en is beperkt tot soorten die er nog redelijk menselijk uitzien zoals de Zabrak en Twi’lek. Wat mij betreft hadden ze een iets betere representatie van het Star Wars universum mogen bieden door je bijvoorbeeld ook als Droid of Wookie te laten spelen, maar dat is slechts een klein detail waar in de toekomst vast verandering in gaat komen. In het spel zelf worden de meeste rassen namelijk wel gerepresenteerd en verschijnen er ook een aantal nieuwe. Als je eenmaal hebt besloten met wie je wilt spelen kun je beginnen aan een groots avontuur.
Elke klasse start op een andere plek en maakt in een proloog kennis met de Melkweg, zoals die er ongeveer 300 jaar na de eerste KotOR uit ziet. Mijn Jedi Consular begon op de planeet Tython aan zijn opleiding als Padawan. Het is jammer dat je als speler min of meer in het diepe wordt gegooid zonder dat er echt goed wordt uitgelegd hoe je nu eigenlijk moet spelen. Dit is voor MMO-rotten en KotOR spelers niet echt een probleem, want het speelt precies hetzelfde, maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die deze ervaring niet hebben. Wel verschijnen hier en daar pop-ups om een bepaalde feature uit te leggen, dus het zal niet lang duren voordat je je draai in het spel vindt en hordes aan tegenstanders begint aan te vallen.
Altijd een knop nodig
Vechten brengt eigenlijk weinig nieuws. Onderaan het scherm staat een balk met icoontjes voor de skills die je personage bezit. Om aan te vallen zul je eerst een vijand moeten selecteren om vervolgens de aanval te kiezen waar je het gevecht mee begint. Elke skill heeft zijn eigen cooldown periode en zodra die voorbij is kun je een andere gebruiken. Wat ik zo handig vond in KotOR was dat je je personage alvast meerdere orders kon geven en dat hij een standaard aanval blijft uitvoeren als bijvoorbeeld zijn Force-balk te leeg is. In The Old Republic zijn ze hier helaas vanaf gestapt. De automatische aanval is er niet meer, wat betekent dat je elke zet weer een knop zult moeten indrukken. Het is niet echt een groot probleem, maar is eerder een kleine ergernis als je bijvoorbeeld net iemand hebt verslagen en niet automatisch de volgende tegenstander wordt geselecteerd.
De Light Side
Nu heb ik in het eerste deel van deze review voornamelijk de negatieve kanten uitgelicht, maar net als bij de Force zijn er ook hier twee zijden van het verhaal. The Old Republic heeft namelijk heel veel toffe elementen te bieden. Een voor mij afschrikwekkend aspect aan vele MMO’s is de grote hoeveelheid tekst die je moet lezen als je met NPC’s in gesprek bent om bijvoorbeeld een nieuwe quest door te nemen. In The Old Republic is dit verleden tijd. Bioware heeft een Guinness wereldrecord gevestigd voor het grootste entertainment voice-over project. Een grote eer die ze hebben weten te behalen met meer dan 200.000 ingesproken regels tekst. Geen ellendige verhalen meer waarbij personages elkaar schaapachtig aan zitten te kijken zonder iets te zeggen. Nee, verwacht in plaats daarvan dat alle(!) dialogen en personages voorzien zijn van een stem.
De wereld komt op deze manier tot leven, wat ervoor zorgt ervoor dat je er nog meer in wordt gezogen. Het mooie aan The Old Republic is dat het vaak helemaal niet aanvoelt als een multiplayer spel. Jij bent zelf de held of schurk die alle touwtjes in handen heeft. Iedereen maakt ook iets totaal anders mee. In eerste instantie heeft dit al te maken met de keuze van je klasse. Deze beslissing bepaalt welke kant je opgaat met het hoofdverhaal. Tijdens deze opdrachten krijg je echter, zoals we inmiddels gewend zijn van Bioware, de ene na de andere morele keuze voor je kiezen. Weiger je een beloning omdat je alleen maar een goede daad deed, of pers je mensen juist af om meer te krijgen, het maakt allemaal uit voor het verloop van je avontuur. Net zo belangrijk is de indruk die je maakt op je metgezellen.
Je staat er niet alleen voor
“Pets” die in andere MMO’s veelal als versiersel fungeren, krijgen een hele andere vorm in The Old Republic. Gedurende het spelen ontmoet je kompanen die je goed kunnen helpen en waarvan je altijd eentje mee mag nemen in de wereld. De eerste krijg je al vrij vroeg, rond level 10 en vecht met je mee. De kunstmatige intelligentie is van goede kwaliteit. Zo zullen ze je te hulp schieten wanneer je het moeilijk krijgt tegen een vijand door de aandacht van je af te leiden, maar ze kiezen er meestal ook voor om eerst tegenstanders uit te schakelen waar jij niet mee bezig bent. Een nadeel is dat iedereen van dezelfde klasse ook dezelfde metgezellen krijgt en je dus overal dezelfde tegenkomt, maar doordat je ze net zo uitgebreid als je eigen personage kunt uitrusten, zien ze er allemaal weer net een beetje anders uit. Om nog wat meer diepgang te bieden kun je je crew bepaalde skills aanleren. Hiermee kun je ze bijvoorbeeld op diplomatieke missies sturen waarna ze terugkeren met nieuwe voorwerpen en uitrusting. Ze bieden daarnaast ook nog extra sidequests die je vrijspeelt naarmate je meer affectie met ze opbouwt via keuzes in dialogen. Ze geven je dan een seintje dat ze je willen spreken waarna je een rustig plekje moet opzoeken waar je, zonder gestoord te worden, meer kunt leren over je metgezel.
Één van de plaatsen die hier geschikt voor is, is je eigen schip die je vanaf level 15 kunt verkrijgen. Zodra je deze hebt, krijg je toegang tot de hele Melkweg die je kunt gaan verkennen. Bekende locaties als Hoth, Tatooine en Nar Shaddaa bieden je samen met enkele nieuwkomers een enorme hoeveelheid sidequests waar je heel wat uren mee bezig bent. Daarnaast kun je ook gevechten in de ruimte voeren met je schip. Dit zijn vermakelijke minigames waarin je je schip bestuurd door de muis te bewegen en bepaalde objectives moet uitvoeren als het vernietigen van bepaalde schepen. Dit biedt een leuke afwisseling van de normale gameplay en past perfect bij het Star Wars gevoel. Tot zover speel je dit allemaal in je eentje, maar je kunt ook vergelijkbare dingen doen samen met andere spelers.
Heroic Area’s, Flashpoints en Warzones
Ik vind het zelf erg fijn dat je in The Old Republic volledig je gang kunt gaan zonder hulp van medespelers, omdat ik het graag speel als vervolg op KotOR. Het spel voelt ook zo aan door de individuele verhaallijnen waar anderen niet aan meedoen. Dat betekent echter niet dat er weinig met ze is te doen, in tegendeel: je wordt vaak zelfs aangemoedigd om hulp te zoeken. Zo zijn er op elke wereld zogenaamde ‘Heroic’ gebieden waar de vijanden net een tikkeltje sterker zijn dan normaal. Hier kun je beter een groep aanmaken met andere spelers, als je wilt overleven. Daarnaast weet het spel je op een slimme manier aan te moedigen om dit te doen doordat tegenstanders zeldzamere voorwerpen achterlaten als de groep groter is. Een variatie hierop zijn de Flashpoints. Dit zijn missies met een kort verhaal en krachtige vijanden die je ook met een groep kunt doorlopen. Het zorgt voor een aantal spannende momenten waarbij samenwerking erg belangrijk is. Neem je het liever niet tegen de computer op, dan moet je bij de Warzones zijn. Hier speel je in teamverband missies waarin je bijvoorbeeld met een ploeg kanonnen moet zien te bemachtigen waarmee je het dropship van het andere team moet uitschakelen. Daarnaast is er een Warzone waar de gevechten in de ruimte plaatsvinden, maar veel Warzones heb ik nog niet kunnen spelen. In ieder geval zijn er heel veel leuke dingen te doen.
Er valt dan ook nog veel meer over The Old Republic te vertellen, maar deze review begint al wat aan de lange kant te worden. Het mag gezegd worden dat Bioware een hele goede prestatie heeft geleverd. Ze hebben een unieke incarnatie van het Star Wars universum gecreëerd die misschien niet heel veel nieuws weet te brengen als MMO, maar het is wel eentje die je op een groots en vooral meeslepend avontuur stuurt. Het is zowel voor spelers die fan zijn van Star Wars en weinig zin hebben om samen te werken geschikt, maar weet tegelijkertijd subtiel aan te moedigen om juist wel hulp te zoeken. Het feit dat alle dialogen zijn ingesproken is misschien nog wel het belangrijkste aan The Old Republic en laat je echt meeleven met je creatie. Ik kan nog wel een tijdje doorgaan over deze geweldige game, maar ik raad je vooral aan om het eens uit te proberen, je raakt gegarandeerd verslaafd!
