F*ck your Mom
South Park, het bestaat inmiddels een eeuwigheid en gaat bijna net zo lang mee als Goede Tijden Slechte Tijden. Het is een begrip geworden in de wereld en iedereen kent het inmiddels wel, of je nu jong of oud bent. South Park is inmiddels ook al de gameswereld betreden met The Stick of Truth, maar nu is er, na enig uitstel, een nieuwe game. South Park: The Fractured But Whole.
De eerdere game, maar ook deze game baseert zich op welbekende karakters die zich voordoen als superhelden. Elke superheld kent z’n eigen oorsprong in de game, dus ook jij. Spelers kruipen in de huid van de New Kid. Hij, of zij, of onzijdig, kent z’n eigen achtergrondverhaal welke steeds weer veranderd wordt om zo de historie wat dragelijker en stoerder te laten overkomen. Je kunt kiezen in de game uit verschillende classes en sluit je aan bij de Coon & Friends, een clan bestaande uit onder andere Cartman en Kyle, Clyde, je kent ze allemaal wel… Hoe leuker je verkleed bent, hoe meer je gewaardeerd wordt, en dat is ook direct duidelijk in de game. Er zijn namelijk tal van kostuums die beschikbaar worden gesteld en die ook gecraft kunnen worden. Van handschoenen tot hoofddeksels, van body-armor tot schoensel. Dit draagt daarnaast bij aan je Coonstragram, waarmee je vrienden kunt maken via een sociaal netwerk op je mobiel. Door selfies te maken met andere South Park-characters, word je waardering steeds hoger en kun je elkaars feeds volgen. Vooral in het begin van de game maak je hiermee kennis.
Verzamelen, verbeteren, craften, puzzelen, kopen, verkopen, samenstellen, classes, what not…
Echter draait het natuurlijk om de diepgang van de RPG-elementen, en dat zijn flink wat features. Het spel is absoluut niet een game die dan ook karig is uitgewerkt. Zo bevat het spel onder andere classes, die eigenschappen bevatten als snelheid en kracht, maar zul je gedurende de game ook opnieuw voor toevoegingen kunnen kiezen in je class. Zo komen er skillsets bij in de vorm van een cyborg, brutalist of speedster, om maar wat te noemen, welke allemaal verschillende verbeteringen brengen. Zo hebben deze impact op je slimheid, kracht, gezondheid, beweging en energie. Daarnaast zijn er ook Artifacts, welke je totale kracht bepalen in de game. Artificats kun je krijgen gedurende de game door te looten maar ook zelf craften. Deze krachten hebben ook weer allerlei voor- en nadelen, en bepalen of je tegenstanders aan zult kunnen of niet. Verder kun je in de game ook objecten uit je inventory craften, en zelfs crafting van verschillende voedingswaren bijvoorbeeld combineren. Deze crafting van objecten kan nuttig zijn voor regeneration in gevechten, maar kan ook nuttig zijn voor het maken van nieuwe kledingaccessoires. Op het eerste oog lijkt de game daarmee nog niet eens zo bijzonder, maar dan hebben we het nog niet gehad over het feit dat je hoofdquests en sidequests in de game kunt aannemen, al zijn er niet héél veel sidequests. Het battlesysteem is ook nog iets waarbij je toch best wel wat mogelijkheden zult zien. Dit werkt namelijk turn-based. Je begint op een soort van schaakbord waarin in allerlei vakken karakters staan gepositioneerd. In het begin zal dit nog een individu zijn, en al snel zal dit je team zijn. Je team kun je weer zelf samenstellen, bestaande uit verschillende type karakters. Spelers kunnen zowel een verdedigende eigenschap bezitten, maar kunnen ook puur op de aanval gericht zijn. Elk karakter kan een bepaald aantal zetten doen op het speelveld, en kan slechts een enkele actie plaatsen. Verdedigend kan bijvoorbeeld inhouden dat je een medestander health, resurrect, of juist defensie geeft. Aanvallend kunnen diverse slagen toegepast worden, waarbij ieder karakter zo z’n eigen type aanvallen heeft. Toeslaan kan in verschillende gebieden. Zo kan het zijn dat een aanval zowel horizontaal als verticaal over het bord verspreid worden, waardoor je dus tegenstanders op verschillende tegels kunt slaan. Maar het kan ook zijn dat tegenstanders horizontaal naast elkaar staan, waardoor je horizontaal bijvoorbeeld 3 tegenstanders op 3 verschillende vlakken kunt treffen. De ultieme mega-aanval volgt wanneer je balk bovenin gevuld is tot 100%. Hiermee doe je een speciale aanval die fataal kan zijn voor opponenten. Maar daar blijft het niet bij, want er zijn ook karakters die magie kunnen gebruiken, en je kunt zelf ook gebruik maken van bijvoorbeeld magie van bovenaf. Een voorbeeld is het healen van heel je team, of het verwarren van tegenstanders waardoor ze elkaar gaan aanvallen. Verder zijn er ook bosses waarbij je moet opletten op welke vakken je gaat staan, want de aanval kan zelfs onder je voeten vandaan komen.
Het is best wel een mondvol om uit te leggen, maar er komt best wel wat tactiek bij kijken, vooral als je het combat-niveau instelt op de wat hogere niveaus. Onder andere in de stripclub en het laboratorium zul je merken dat er zelfs karakters zijn die je op het speelbord op de hielen zullen zitten, en waardoor je snelheid over het bord moet zien te combineren met de juiste aanvalstactieken. Gelukkig kun je allerlei tactische manoeuvres maken, waardoor tegenstanders een ronde moeten overslaan, waardoor iedereen weer hersteld wordt wat betreft health, en kun je elkaar helpen wanneer opponenten speciale aanvallen inzetten. Je kan bijvoorbeeld ‘grounded’ worden door de vader van Butters. Om je medestanders weer te laten herstellen uit deze freeze, is het belangrijk om te overwegen of dit een zet waard is, of juist niet. De speciale aanvallen (summons) die je zelf ook kunt oproepen zijn bijvoorbeeld de schietpartij van Ned en Jimbo en de luchtaanval van Gerald Brolflovski.
Te veel om op te noemen
Om het geen boekwerk van uitleg van de gameplay en RPG-elementen te maken; Kort samengevat werkt de turn-based gameplay gewoon erg goed. Het is zelfs bijna verslavend te noemen en elk gevecht zorgt weer voor een lading spanning en leuke actiemomenten. Het kwam zelfs voor dat ik voor de aardigheid Ninja´s en 6-graders ging opzoeken om ze af te matten. Vooral in het begin zal het allemaal nog wel loslopen, maar gedurende je progressie merk je dat de health bars van je team steeds minder gevuld blijven in de gevechten. De bijkomende RPG-elementen zorgen ervoor dat je zelf de juiste balans kunt vinden in je krachten, gezondheid en speciale abilities. Je combo’s kun je zelf samenstellen, net als de classes en je artifcats. De spelwereld bestaat uit 3 hoofdlagen die bestaan uit vooral straten waarop huizen geparkeerd staan. Je kunt wanneer je freetravel-locaties ontdekt snel naar andere locaties transporteren, al zijn de locaties ook goed bewandelbaar, vooral door de relatief korte laadtijden. Uiteraard kun je ook de huizen bezoeken van alle bekende karakters, al is de structuur vaak hetzelfde, bestaande uit een woonkamer rechts, keuken links, kelder onder de trap en 2 tot 4 kamers boven. Daardoor voelen huizen veelal bijna identiek aan, en hebben ze weinig identiteit.
Grof en humoristisch, maar wel relatief mild
Als je een game baseert op iets bekends zoals South Park, dan hoort daar natuurlijk ook de humor en grofheid bij in dit geval. Deze ontbreekt een beetje. Soms zul je best wel gniffelen van hoe het level design is uitgewerkt, en soms zul je ook wel wat grove verwoordingen tegenkomen, maar veelal blijft dit redelijk binnen de perken. Natuurlijk, de woorden ‘Fuck’ en ‘Mom’ komen wel regelmatig voor, maar echt kwetsend wordt de game veelal niet, al is natuurlijk Captain Diabetes op zichzelf al een redelijk kwetsend karakter. Ook licht racisme komt wel voor in de game. Leuk zijn ook verwijzingen naar echte mensen, zoals Morgan Freeman die in de game voorkomt en je de technieken van het ‘farten’ leert, waaronder de timefarts. Alle welbekende karakters zijn wel aanwezig uit de serie, dus ook Jimmy, Bebe en Clyde, om nog wat meer voorbeelden in de review aan te halen. Je eigen karakter spreekt echter niet, al kunnen de anderen hem wel verstaan. Het is leuk dat je in de game je eigen karakter eigenschappen kunt geven. Zo kun je de oorsprong van jezelf bepalen, en kun je bepalen of je hetero bent of transgender. De stemmen van alle karakters zijn daarnaast identiek aan de serie, en de lip-sync en animaties zien er echt schitterend uit. Alles blijft ingame, en ziet er werkelijk haarscherp uit. Het spel ziet er dan ook werkelijk net zo goed uit als de TV-serie heden ten dagen.
Perfecte balans
Het regelmatige uitstel van South Park: The Fractured But Whole heeft de game echt goed gedaan. Niet alleen is de gameduur prima te noemen (ik had er net geen 20 uren voor nodig inclusief de meeste sidequests), ook qua gameplay en RPG-elementen zit de game echt geweldig in elkaar. Of je nu houdt van verzamelen, lichte puzzelelementen, zoeken, progressief beter worden, tactiek, of juist casual turn-based strategy? Een goed verhaal, goede humor, leuke characters? De game heeft alles in huis wat je zou verwachten, en zelfs het verhaal blijft van begin tot eind interessant. Juist de geweldige details en minigames maken dat het spel echt op-en-top uitgewerkt is. De leuke verwijzing naar Flappy Bird hoort hier bijvoorbeeld bij, maar ook de fantastische graphics. De opbouw van de stad lijkt in het begin nogal simpel opgezet te zijn, maar de manier waarop de events plaatsvinden is werkelijk magnifiek. Ook is het gewoon interessant om locaties als de school, playground, Freeman’s Taco’s, de school, het community center en Jimbo’s Guns, in South Park te ontdekken en te vergelijken met de echte serie. De gameplay is daarnaast zo gevarieerd en de turn-based combat blijft zo wisselend van karakter, vooral door de verschillende tegenstanders, verscheidene doelen en mogelijkheid je squad-members te wisselen, waardoor het spel echt een verslavende factor kent om steeds maar weer verder te blijven spelen. Vooral de balans is zo subliem uitgewerkt, dat de spanning zowel op hoog- als laag niveau precies lijkt te kloppen. Deze nieuwe South Park is dan ook vele malen beter dan het eerste deel, en valt qua uitwerking kwalitatief zelfs bijna een meesterwerk te noemen. F*ck yeah!!!
