Soms heb je van die klassiekers die je gewoon terug wilt zien in de hedendaagse gameswereld maar dan in een wat vernieuwder jasje. Een game die me heel wat historie op heeft geleverd is toch wel Soldier of Fortune. De game kwam in de jaren 90 uit en stond bekend om diens grofheid. Het was en is in de game mogelijk om armen en dergelijke lichaamsdelen, zelfs de romp, van de tegenstander van het lijf af te knallen en dat maakte het spel misschien ook wel zo opvallend, naast de destijds uitstekende graphics. De game bezitte echter ook aardig gevarieerde missies , maar was in feite vrij incomplex. Het vervolg was daarnaast vooral online erg succesvol en het derde deel kwam sneller dan we verwacht hadden. Na de aankondiging van Activision was het spel namelijk al bijna klaatgestoomd voor de PC. De Xbox 360 en PlayStation 3 editie volgen nog, maar we kunnen ons eerste oordeel wel alvast gaan vellen aangezien het toch zal gaan om simpele ports voor de genoemde platforms.
Rambo is terug
Net zoals het eerste deel bevat ook dit spel geen ingewikkeld verhaal. Je krijgt via de computer wat missies door en wordt ditmaal geholpen door een aardig vrouwtje dat je tactisch door de game heen zal loodsen. Als een rambo is het de bedoeling dat je door de straten, jungles etc. rent beplant vol terroristen en deze één voor één omlegt. Het spel is simpelweg niet anders en de missies zijn dan ook zeer lineair. Af en toe wat activeren, opblazen en nog eens iets activeren met de use-knop en dat was het wel zo’n beetje. Teamwork komt er dan ook niet bij aan te pas, al heb ik wel eens wat teammaten door het scherm zien huppelen voor de sier, en het is daadwerkelijk nog erger dan een bizarre rambo film die je voor ogen kunt halen met een overgeclockte Stallone in de hoofdrol. De game is lineair dus maar beperkt zich ook door het ontbreken van vrijheid in de singleplayer. Je hebt namelijk één lange gang die je door zult moeten gaan waardoor je in feite maar één weg op kunt. Het misleiden van de opponent is er dus absoluut niet bij en van flanken hoef je zeker niet te spreken in dit spel. Zie het als een ouderwetse Wolfenstein game waarbij je door een omgeving loopt met 2 virtuele muren die de zijkanten blokkeren en waarbij wat opponenten naar je toe marcheren en wat kogels op je afvuren. Zo simpel is het nu eenmaal. Wel leuk is dat je voor de missies je eigen wapenset kunt samenstellen, al zul je uiteraard in de levels zelf ook wapens van opponenten (vooral AK’s) op kunnen rapen. Echt veel voegt het verder dan ook niet toe. De sniper is niet zwaar genoeg en lijkt af te stammen uit de middeleeuwen als je hem gebruikt, net als de overige wapens, die er ook nog eens matig uitgewerkt uitzien. Alles is dus veel te lineair, te simpel en te onrealistisch uitgewerkt, wat het gewoonweg niet meer uitdagend en interessant maakt.
In ieder geval moet gezegd worden dat de tactische vaardigheden van de speler niet op de proef gesteld hoeven te worden door de belachelijk slechte A.I. waarmee we hier te maken hebben. De terroristen en het dergelijke gespuis vliegen je om de oren als ’n stel maniakken en je kunt wel zien dat men nog nooit heeft gehoord van woorden als ‘bewegen’ en ‘tacktiek’. De opponenten rennen maar wat en zijn soms zelfs zo stom dat ze tegen muren aanrennen als ’n stel kippen zonder kop. Verder is alles scripted waardoor je absoluut niet blootgesteld zult worden aan nieuwe verassingen bij het herspelen van de singleplayer. Gelukkig heb je zelf ook enige nadelen waardoor het spel weer ’n tikkeltje moeilijker gemaakt kan worden. Om de slechte opponenten namelijk te compenseren is gebruik gemaakt van een ongelofelijk slecht rensysteem. Tijdens het sprinten met de shift-toets is het niet mogelijk om te draaien, waardoor je dus enkel een rechte lijn kunt trekken tijdens het hardlopen. Ook klopt de crosshair van geen kanten en willen granaten soms wel onnodig snel uit hun dak gaan. Als je dan ook nog eens nagaat dat de physics slecht zijn en de omgeving vrijwel nergens op reageert, op ontploffende tonnen na, die ook weer scripted na elkaar exploderen, dan kun je concluderen dat SOF offline een en al statisch is.
Alles is gewoonweg van bedroevende kwaliteit
Soldier of Fortune: Payback is ook in grafisch opzicht een tegenvaller. In de hoogste stand (1680×1050) is het spel goed speelbaar met een mid-range videokaart maar het niveau aan detail valt dan ook zeer tegen. De game ziet er speels uit en lijkt wat vergelijkbaar met het inmiddels verouderde Vietcong 2. De omgevingen zijn weliswaar iets meer verzorgd maar worden pas laat gerenderd waardoor bepaalde objecten ineens in het beeld zullen verschijnen. Kleine details als het waziger worden van het beeld bij het reloaden bijvoorbeeld zijn verder nogal jammerlijk nep uitgewerkt. De tegenstanders zien er op zich wel aardig uit, maar van realisme valt niet te spreken. De ultieme grofheid is op zich ook niet echt noemenswaardig aanwezig. Je kunt de benen en armen en zelfs het hoofd van de opponent er wel hard afjagen, wat resulteert in een overdreven grote bloedfoltein maar echt opvallend is het allemaal niet meer na ’n kleine 5 minuten spelen. Door de contante lineaire lijn die je volgt wordt het afknallen zelfs veel te snel niet meer uitdagend en saai.
Met daarbij ook nog eens dof geluid maakt ook dit aspect de game er niet realistischer op. De muziek is op zich nog wel aan te horen maar de geluiden van bijvoorbeeld de AK-47 zijn gewoonweg zo slecht dat je er bijna tranen van in de ogen krijgt. Het lijken wel speelgoed geweertjes die een wat grovere toon hebben gekregen, maar verre van goed in de oren klinken. Dat geratel met daarbij de slecht weergegeven explosies maken ook dit aspect tot een waar drama.
Soldier of Fortune: Payback is zo alleen al offline zo onaantrekkelijk dat ook online, ook al bezit de game 6 online game modi, valt te concluderen dat het spel veel tekorten met zich meebrengt. Het is voor mij persoonlijk dan ook een schaamtevolle game gebleken die de gehele serie van diens eer heeft ontdaan. Bezitters van het spel zullen hun waardevolle geld hoogstwaarschijnlijk in rook op zien gaan want dit is letterlijk en figuurlijk één grote publiciteitsstunt gebleken die enkel draait om diens grofheid en de populariteit van Soldier of Fortune 1. Het spel zelf is kwalitatief ver onder de maat en is tot op dit moment de grootste tegenvaller van 2007. De verwachtingen waren veel te hoog en de game maakt eigenlijk helemaal niets waar waarop we hebben gehoopt. Als je dan ook nog eens het spel zonder 1.1 patch onspeelbaar weet te krijgen in Windows Vista dan ontstaat bij mij nogal de vraag hoeveel moeite men gestoken heeft in het testen en beoordelen van dit spel bij de developer.
