Iedereen heeft zich weleens voorgesteld hoe het zou zijn om te leven in de tijd van de piraterij (17e en 18e eeuw). Piraterij is natuurlijk van alle tijden, maar we hebben er een voorstelling bij die is gevoed door de populaire media. Iedereen stelt zich grote houten schepen, met veel kanonnen en een gehesen vlag met doodshoofd voor, met aan boord het grootste schorum met zwaarden, veel gezang, gezuip, geweld en bedrog. Uiteindelijk wil iedere piraat rijk worden, door te stelen, plunderen of door het najagen van schatten. In Risen 3 Titan Lords wordt de speler, net als in de overige delen van Risen, door developer Piranha Bytes en publisher Deep Silver teruggezogen naar deze tijd. Je speelt de zoon van een befaamd en bevreesd piraat, kapitein Gregorius Emanuel Steelbeard. In het tweede deel heeft de speler Steelbeard en zijn dochter Patty al kunnen leren kennen. Hierin stierf de kapitein door toedoen van een der titanen in de game. Het derde deel heeft zo een link met de tweede en ook het eerste deel, maar de speler hoeft beide andere delen niet te spelen wil hij het plot kunnen begrijpen.
Het derde deel start met een gevechtsscène tussen twee schepen. In deze korte tutorial leert de speler de basics van het spel. Deze tutorial wordt opgevolgd door een scene, die zich afspeelt op een eiland waar een grote schat verborgen zou zijn. Al snel blijkt dat je niet de enige bent die op zoek is naar de schat. Het kwaad ligt op de loer en uit het niets verschijnt een hels gesteente en een wezen dat je ziel steelt. Je wordt door je zus op het eiland begraven, maar een sjamaan wekt je tot leven. Schatten zijn ineens niet meer belangrijk, enkel het herwinnen van je ziel. De sjamaan legt uit dat enkel met magie de ziel kan worden herwonnen. Er zijn drie stammen in de wereld die kunnen helpen, maar je zult hun vertrouwen moeten winnen. Hier start je zoektocht: zoekende naar hulp om het alsmaar groeiende kwaad te bevechten.
Rum brengt mogelijk inspiratie
Het hierboven geschetste verhaal lijkt niet erg diepzinnig, dat klopt! Er lijkt niet erg veel aandacht te zijn besteed aan een diepgaande verhaallijn of aan de diepgang van karakters. Dat is jammer, want de piratenwereld is wel erg aantrekkelijk. Er zijn veel NPCs waar mee kan worden gecommuniceerd, maar de gesprekken zijn erg monotoon en oppervlakkig. De speler voelt zich emotioneel niet echt aangetrokken of verbonden. De stemmen en (omgevings)geluiden helpen hierbij naar mijn idee ook niet mee. Muzikaal gezien is de game niet erg vernieuwd, maar wel prima.
Ook de RPG-elementen in de game zijn enigszins beperkt. De speler vergaart glory bij nagenoeg alles wat hij doet, deze glory-punten kan hij spenderen om skills te verbeteren. De skilltrees zijn erg basaal. Ze hebben door het gebruik van glory afstand genomen van het level-systeem. Je gaat als speler dus niet een level up nadat je een bepaalde hoeveelheid glory hebt verzamelt. Naast het vergaren van glory kun je ook een grote hoeveelheid items verzamelen. Veel van het spul is rotzooi wat je direct kunt verkopen, maar bepaalde items kun je voor magie, drankjes of wapens / armor gebruiken. Qua magie kun je wel het een en ander leren, en het is wel aantrekkelijk om je wapenset af te wisselen. De sidequests zijn erg vlak. Je rent vooral op en neer tussen karakters. Hoewel het een redelijk grote wereld betreft blijft de main quest erg lineair. Daarbij zijn de spelbepalende keuzes erg beperkt.
De besturing vond ik in de basis erg onlogisch, gelukkig kun je de knoppen anders instellen. Vechten is in het begin enigszins uitdagend, maar gaat al snel vervelen en zelfs af en toe irriteren. Met name het feit dat je te snel op vrienden inhakt, terwijl je dat eigenlijk niet wilt. Er moet erg veel gevochten worden, maar het is veel van hetzelfde (op enkele bossfights na). De zeegevechten bieden nog wel een leuke afwisseling. De impact van je aanvallen en de ontwikkeling van de levensbalk van vijanden is ook een discussiepunt. Het lijkt namelijk niet echt alsof je damage doet. Ook de menustructuur zit wat mij betreft onlogisch en redelijk onoverzichtelijk in elkaar. Hier hadden ze een wat betere structuur in aan moeten brengen. Zo werkt de map en het zoeken van missies erg onlogisch en is het vinden van specifieke kooplui voor upgraden van bepaalde skills lastig. Nagenoeg iedere NPC in de wereld kan je namelijk iets leren en het staat op de kaart niet erg goed aangegeven.
Een geaccepteerde notie is dat piraten veel zopen, vooral rum. Dit wordt in de game ook vaak benadrukt. Het lijkt alsof de makers van de game een flinke scheut rum goed hadden kunnen gebruiken. Het verhaal en de verdere gameplay mist nogal wat inspiratie en creativiteit.
Uitgebreid doch rommelig
Als bij de verhaallijn en de menustructuur geldt grafisch dezelfde opmerking. Het idee is er, maar aan de uitwerking schort het. De game is redelijk uitgebreid, met verschillende, redelijke grote eilanden om te verkennen. Op sommige momenten denk je, wauw… dit gaat er goed uit zien. Maar als je vervolgens dichterbij komt, dan blijkt het grafisch erg rommelig en blokkerig. De potentie en inspiratie qua gebieden / omgevingen is er weldegelijk, maar het is niet helemaal goed uit de verf gekomen.
Al met al een matige game waar veel meer potentie in zit. Lijkt me goed dat ze meer tijd aan de tekentafel besteden, want het begin is er, maar de uitwerking laat te wensen over.
