Ratchet & Clank: Rift Apart

Het komt op gang…

Na de komst van Returnal hebben we nog weinig echte toppers gezien voor de PlayStation 5. Het aantal exclusives begint echter vorm te krijgen dit jaar, vooral nu met de komst van Ratchet & Clank: Rift Apart, een game waar veel fans naar uit hebben gekeken. Nu we extra vroeg aan de slag konden gaan, te weten al 2 weken voor de release, hebben we ons oordeel kunnen vellen over deze topper van Insomniac.

In dit compleet nieuwe deel binnen de franchise reis je door dimensies als Ratchet en Clank het opnemen tegen een boosaardige keizer uit een andere realiteit. Beweeg je met waanzinnige snelheden tussen werelden vol actie en daar voorbij, compleet met verbluffende beelden en waanzinnig wapentuig. En dat bewegen gaat vanaf het begin lekker veel gebeuren. Met een mooie intro van de game zul je direct in de wereld van Ratchet & Clank gegooid worden, en de actie begint dus al lekker snel. De vijandigheid in de game is groot, waardoor je constant op de hielen gezeten wordt. Het verhaal van de game is één van de betere wat mij betreft, en vormt vooral een goed geheel door het feit dat Ratchet een medestander heeft in de vorm van de andere Lombax, die als gegoten past bij Ratchet moet ik zeggen. Ook Clank vormt een hoofdrol door niet alleen op de achtergrond te blijven, maar komt ook naar de voorgrond door de diverse puzzels die je moet oplossen met hem.

Ratchet & Clank meets Horizon Zero Dawn

Wat direct opvalt in de game zijn de geweldige graphics. Al vanaf het begin is het genieten geblazen van de cinematics, die echt overweldigend goed zijn, en haarscherp zijn uitgewerkt. Daar later echter meer over… Ratchet & Clank is een platformer waarin je allerlei wapens kunt benutten om je al voortbewegend een weg te banen door de hordes aan vijanden. Met explosieve wapens bedoel ik onder andere het Burst Pistol en de Topiary Sprinkler, maar je hebt ook bommen in de vorm van de Shatterbomb en tal van andere wapens, welke allemaal hun eigen kenmerken hebben. De een is krachtig, maar heeft een trage reload, en de ander schiet snel, maar doet weinig damage. De ‘handhaver’ (ok, de Nederlandse namen laten te wensen over) is lekker krachtig wanneer vijanden je insluiten en dichtbij komen, de splinterbom gooit lekkere granaatachtige bommen, de prettig gestoord wezens schieten je te hulp door tegenstanders aan te vallen en de Megatron-botser geeft krachtige stralen die vijanden snel veel damage doen, maar traag oplaadt. Je kunt je favoriete wapens assignen in een ringachtige wapenselector die met driehoekje te selecteren valt. Een achttal kun je op de eerste pagina kwijt, maar je kunt ook meerdere pagina’s maken met wapens die je over hebt en minder gebruikt. Het switchen werkt uitermate snel en lekker, waardoor je constant snel weer terug gaat naar de actie en binnen no-time van wapen wisselt. Het vergaren van kogels is van belang, en kun je doen door op ammo-crates te schieten. Daarnaast kun je wapens upgraden bij diverse NPC’s waardoor je bijvoorbeeld de ammo-capaciteit uitbreidt, of juist de range kunt vergroten van je wapen. In het spel zul je merken dat je al snel kunt spelen met een ander character dan Ratchet en Clank. Zo is de vrouwelijke Lombax speelbaar, een soort van female versie van Ratchet. Met haar maak je gebruik van dezelfde wapenset, en kun je net zo hard afrekenen met de vijanden om je heen. De speelwijze is echter zo goed als identiek.

De gameplay is niet zozeer innoverend, maar wel lekker snel, chaotisch en vooral ook vloeiend. In de game krijg je best wel wat vrijheid, waardoor je hoofdmissies en optionele missies door elkaar heen kunt spelen. Echt heel non-lineair zal het echter niet worden, maar het is mooi om te zien dat je jezelf wat sneller voort kunt bewegen door de verschillende landschappen. De vrijheid verdwijnt echter al vrij snel weer door meer beperkingen in de landschappen, waardoor de indruk van het prille begin vervaagt in meer lineaire omgevingen. Deze variëren van lekker ruimte-achtig, tot natuurlijke landschappen zoals we die ook ‘n beetje in onze wereld kennen. Er lijkt hier en daar zelfs wat Horizon Zero Dawn-inspiratie te zijn gebruikt bij het ontwikkelen hiervan, daar waar er allerlei grootse wezens rondlopen waarop je weer kunt platformen als je maar hoog genoeg reikt. Echt groots zijn de werelden verder niet. Wel zijn ze vaak donker, daar waar ik persoonlijk de wat lichtere omgevingen en landschappen zou prefereren. De planeten worden relatief weinig bezaaid met zonnestralen dus. Met je ruimteschip kun je naadloos wel naar andere werelden/dimensies toe vliegen, dit alles zonder laadtijden. Dat is dan ook direct een pluspunt aan de game, want het spel kent geen laadtijden. De eindbazen die je zo nu en dan tegenkomt, zijn daarnaast lekker uitdagend, maar ook simplistisch te verslaan, zonder dat je enige tactiek of denkwerk erop hoeft toe te passen. Het is dan ook vooral dashen, knallen en zoveel mogelijk kogels zien te vergaren wat dat betreft. De toegankelijkheid van de game is daarnaast ook perfect af te stemmen op de speler. Wil je een verhoogde auto-aim gebruiken? Wil je minder damage krijgen? Dan zet je gewoon wat opties aan of uit om het spel wat uitdagender, of juist makkelijker te maken. Het spel is daarmee echt voor iedereen lekker makkelijk speelbaar, en de platformelementen worden nooit echt heel moeilijk. De variatie blijft echter altijd aanwezig. De hoeveelheid vijanden die je moet verslaan zorgt ervoor dat het niet te veel wordt, en is perfect in balans, en daarnaast wordt dit opgevolgd door leuke en interessante platformelementen, waarbij je constant weer nieuwe mogelijkheden krijgt toegeworpen. Een voorbeeld is het hacken van computers met Glitch, een soort van robotische spin die letterlijke virussen moet zien te doden met z’n kanon. Het ontaardt meestal in een schietfestijn met constante kogels die je afvuurt op de virusachtige gezwellen. Door op bepaalde knoppen te drukken worden de virussen blootgelegd, en kun je ze afschieten. Het zijn meestal rond de 8 virussen per spel die je moet zien af te knallen, waarna een computer is verlost van z’n infectie. Ook heb je een soort van arena waarin je diverse challenges aan kunt gaan, waaronder het verslaan van waves aan vijanden, of een low-gravity mode waarin je al zwevend vijanden moet verslaan. Deze zijn onderverdeeld in bronzen, zilveren en gouden rondes verdeeld over 5 challenges per ronde. Erg leuk om dus even snel wat bouten te verzamelen waarmee je weer extra wapens kunt aanschaffen. Met dit alles wordt de game nooit saai, al biedt de game helaas ook geen 30 uren aan gameplay, maar ongeveer de helft daarvan. Het spel is dus niet heel kort, maar ook zeker niet extreem lang. Gezien het prijskaartje tegenwoordig van 70 Euro, biedt de game dus meer kwaliteit, dan kwantiteit, al zal je gevoel nooit onbevredigd zijn na het uitspelen van de game. Heb je de game eenmaal uitgespeeld? Dan kun je nog de optionele missies spelen. Ongeveer elke wereld heeft wel zo’n optionele missie, maar verwacht geen Elder Scrolls-achtige structuur waarin je vele uren verzeild zult raken in allerlei zij-missies, want veel zijn het er helaas niet.

Simplistisch, toegankelijk, oogstrelend

Qua RPG-elementen is het spel lekker overzichtelijk. Je kunt wapens upgraden bij een specifieke NPC die daarvoor bedoeld is, maar je kunt daar ook direct wapens kopen, en ammo bijvullen. Wapens kopen zorgt ervoor dat je met driehoekje deze kunt selecteren. Fijn daaraan is dat de tijd op dat moment stil gezet wordt, en dat is ook wel nodig, want wapens wisselen is een noodzaak, aangezien ammo geregeld nogal eens op kan raken. Verder kun je collectibles verzamelen, zoals gouden bouten en kleine poppetjes, en heb je de beschikking over een map, waarin je kunt zien waar diverse bouten te vinden zijn, of waar missies aanwezig zijn. Daarnaast verkrijg je in de game zelf ook diverse extra goodies, waaronder schoenen waarmee je kunt zweven en jezelf sneller voort kunt bewegen. Het spel is wat minder melee dan je misschien gewend zult zijn en veelal zul je dan ook gebruik maken van je wapens om tegenstanders van je af te houden. Het levelen van deze wapens gebeurt automatisch, waardoor ze dus vanzelf steeds beter en krachtiger worden. Verder kun je ook gear aankopen, waaronder handschoenen, een hoofddeksel en body armor, welke je meer beschermen tegen tegenstanders en zorgen voor extra voordelen, waaronder extra XP of meer bouten. Maar ook je wapens kunnen zorgen voor extra protectie. Door de trigger deels in te drukken, wat overigens perfect gaat met de adaptive triggers, kun je bijvoorbeeld bij het ene wapen een schild genereren, en door de trigger volledig in te drukken, kun je vervolgens erop los knallen. Het ene wapen is beter op lange afstand, en het andere wapen is echt voor de short-distance bedoeld. Andere wapens gooien weer bommen, waardoor je weer wat preciezer moet richten, waardoor je dus best wel moet nadenken welk wapen nu het best geschikt is voor de vijanden die om je heen staan.

Zoals al benoemd is deze game van een hoogstaande kwaliteit. Niet alleen loopt het spel lekker, in de ‘kwaliteits’-view draait het spel ook nog zeer vloeiend, en dat met HDR, een 4K-resolutie en alle features die ondersteund worden, waaronder de haptic feedback en de adaptive triggers. Tevens wordt ook geen laadscherm getoond en is Tempest 3D AudioTech compatibiliteit beschikbaar gemaakt waardoor het spel met de hoofdtelefoon perfect in de oren klinkt. Terugkomend op de graphics; Alles ziet er tot in de puntjes uit. Van het artwork tot aan de ingame graphics, zowel van dichtbij, tot in de verte. Reflecties van water, je character’s bewegingen, wapens, gebouwen, schaduwen, textures van stenen rotsen, maar ook simpelweg stalen platen waar je overheen rent zien er geweldig uit. Daarnaast is de re-usage van objecten zeer schaars gebleven, op vijanden na dan. Dat alles blijft ook in de graphics-mode gewoon lekker vloeiend draaien. Verder is vooral de controller-functionaliteit is geweldig toegepast. De haptic feedback springt hierbij meer in het oog dan de adaptive triggers. Het zijn echt de kleine details die het hem doen. Wanneer je ingame op een keyboard aan het tikken bent, of wanneer iemand je aanraakt, elke beweging wordt subtiel aan de speler doorgegeven, en vaak ook ondersteund door een zeer gedetailleerd geluidje dat uit de controller zelf komt. De piepjes, de lasers, de chaos, de dialogen, alles is tot in de puntjes uitgewerkt, en dat valt Insomniac te prijzen. Het is vooral ook noemenswaardig dat het spel zelfs in het Nederlands goed te behappen valt. De dialogen zijn goed ingesproken, en zijn niet irritant Nederlands uitgewerkt, zoals je dat wel eens vaker ziet in games. Of je de game dus in het Nederlands of Engels speelt, het maakt wat mij betreft niet eens zoveel uit.

Het is lastig om minpunten te geven aan deze game. De punten die we ervaarden, waren weliswaar minimaal. Soms is het spel wel erg lastig te volgen door de drukte van de omgevingen gecombineerd met alle chaos van vijanden en kogels die in de rondte vliegen. Als we dan toch iets moeten noemen… Maar ik kan niet zeggen dat ze dit hadden moeten voorkomen, aangezien het er wel een beetje bij hoort. Ratchet & Clank is (audio)visueel een meesterwerk, maakt vooral goed gebruik van de haptic feedback en het geluid dat de controller kan maken, en heeft een gameplay waar je U tegen zegt. Het spel is zo goed afgewerkt, zo stabiel (ok, ik liep één keer tegen een bugje aan waarbij ik achter de map verdween), zo toegankelijk en blijft zo heerlijk wegspelen, dat dit een must-have is voor elke PlayStation 5-bezitter. Dat de game maar ‘slechts’ 15 uurtjes duurt is dan niet zo’n probleem. Je weet in ieder geval dat ze goed besteed zijn aan deze titel. Insomniac Games heeft zich weer overtroffen, door een game af te leveren met zeer hoge kwaliteit, en het is wat mij betreft misschien dan ook wel de eerste echt ‘next-generation’ game op dit platform op dit moment die de PS5 onderscheidt van de rest.