Lemmings 2.0
De ene indie-game is groter dan de andere, Quadroids is een game die zich categoriseert tot een iets grotere titel. Dit soort games wekken vaak de meeste creativiteit op, en hebben ook nog wel een aardig budget waarmee men een leuk spel kan maken met de nodige content. Quadroids is qua gameplay en puzzel-elementen dan ook een meer dan ‘aparte’ game. Wij gingen aan de gang met 4 digitale schermen, op 1 fysiek scherm.
Met een leger van slinkse bots genaamd Quadroids, navigeer je door meer dan 100 sluwe beproevingen, waarbij je plassen zuur, lasers en allerlei dodelijke gevaren ontwijkt. Je hebt een ruimteschip waar Quadroids uit komen. Dat vormt het startpunt van de game. De robotjes, of wat het ook precies mogen zijn, kunnen enkel lopen en kunnen een trigger krijgen van de controller waarmee ze kunnen springen. Daarmee moet je ze van punt A naar B leiden. Het zijn een soort Lemmingsen die verder niets kunnen, behalve lopen. Deze Quadroids lopen echter door diverse delen van het scherm. Je hebt namelijk 4 schermen op je beeldbuis, waarbij elk deel van het scherm een onderdeel vormt van het level. Het kan dus zijn dat ze linksboven naar beneden vallen, en rechtsonder terecht komen in een ander deel van het level. Met de controller kun je de Quandroids een zetje omhoog geven. Als ze dus linksboven zijn, dan druk je op de L1-knop om ze te laten springen. Als zee rechtsonder zijn, is het de R2. Wanneer je Quandroid echter dood gaat, dan spawnt er gewoon weer een nieuwe en kun je verder gaan met het level. In feite kun je dus nooit echt verliezen in de game, maar moet je de puzzel uiteindelijk wel tot een oplossing weten te brengen. Het lastige aan het spel is echter wanneer je meerdere Quadroids tegelijk moet besturen. Dat vergt enig denkwerk en vaak kun je ervoor kiezen om de wezentjes even tijdelijk vast te zetten tussen 2 elementen, zoals ophogingen waar ze standaard niet overheen kunnen lopen. Vervolgens kun je jezelf concentreren op de andere Quadroid, die bijvoorbeeld iets moet activeren, of nodig is om als ijsblok een verhoging te vormen voor de andere Quadroid.
Erg doordacht!
Het mooie aan het spel is dat de levels echt top-notch afgewerkt zijn. Het vergt dan ook enkele creatieve breinen om alle levels uit te denken. De speler zal de eerste 3 werelden (welke bestaan uit elk ruim 20 levels) nog niet heel erg uitgedaagd worden, maar al met al zul je merken dat je steeds meer schermen tegelijkertijd in de gaten moet houden. Dit zorgt ook voor verwarring, want in het begin was het voor mij erg veel stoeien met de controller-bindings. Het klinkt logisch dat elk scherm gekoppeld is aan een trigger-button op de controller, maar toch blijft het verwarrend aanvoelen op de een of andere manier. Vaak klikte ik dan ook de verkeerde trigger wat dat betreft, waardoor of de verkeerde Quadroid een actie uitvoert, of het resultaat was dat er niets gebeurde. Het kan aan mij hebben gelegen, maar ik kon er maar moeilijk aan wennen. Naar mate je spelwerelden uitspeelt, waarvan er 5 zijn, zul je zien dat er lichte elementen toegevoegd worden aan het spel. Zo heb je robots waarmee je bepaalde platformen in- en uit kunt schakelen en heb je ijsmachines die een Quadroid tijdelijk veranderen in ijsblokjes, die je vervolgens weer kunt gebruiken als verhoging. De doordachtheid van alle levels, waarvan er dus meer dan 100 zijn, is de meest bijzondere kwaliteit van de game. Het level-design is dan ook geweldig te noemen en de puzzels zijn daarmee elk uitdagend, maar ook toegankelijk genoeg om lekkere uit te spelen.
Online rankings
Daar komt bij dat je online rankings hebt en zelfs co-op met meerdere spelers het spel kunt spelen (lokaal). Offline kunnen spelers joinen met een controller, toegewezen worden aan een scherm dat dan bestuurd wordt door die persoon. Dat maakt het spelen wat makkelijker en overzichtelijker, maar vereist wel meer samenwerking. De online leaderboards zijn interessant om te zien hoe jij jezelf schaart tussen de rest. In sommige levels stond ik dan ook onderaan te bungelen en speelde ik het level uit na meerdere minuten, een volgend level voltooide ik al binnen de 30 seconden waarmee ik in de top 3 stond van de wereld. Verder zijn er een soort van bonus-levels die je kunt spelen, waarmee qua content het spel meer dan genoeg waarde biedt voor je geld. Tot slot zijn er ook nog eens completion-targets, waarmee je een drietal targets kunt halen per level om de completion-rate zo hoog mogelijk te krijgen.
Quadroids ziet er grafisch pixelated uit en doet verder weinig bijzonders. We kennen onderhand de nostalgische look wel van pixelated games, waarmee een DOS-achtige setting wordt neergezet. De animaties die het verhaal vormen zien er op zich strak uit, maar voegen verder weinig toe aan een of andere storyline, die flinterdun is. Grafisch is het spel echter duidelijk en overzichtelijk en dat is belangrijk aan een puzzel-game als deze. Qua audio doet het spel verder ook weinig bijzonders, al heb ik de muziek al snel een tandje lager gezet, aangezien die wat herhalend en overheersend over kan komen.
Het is alweer ‘n tijdje geleden dat ik een puzzel-game speelde naar mijn hart. Quadroids is zo’n game waarbij het level-design geweldig doordacht is, de gameplay lekker simpel, doch is het spel meer dan uitdagend genoeg voor zowel beginnende als ervaren spelers. Quadroids is dan ook een game die zeker het geld waar zal zijn, ook gezien de content die je krijgt. Na zo’n 4 uurtjes was ik op de helft van de game en na zo’n 10 uurtjes was ik aan het eind. Het ene level kost je 30 seconden werk, het andere level kost je toch wel wat bedenktijd en uitzoekwerk en kost je al gauw minuten aan tijd. Daarnaast is het ook een game die je lekker samen kunt uitpluizen op de bank, zonder al te veel gestress, maar juist met lekker veel ontspannen samenwerken. En gaat er iets fout? Geen probleem, dan probeer je het gewoon opnieuw. Concluderend kan ik dan ook zeggen dat Quadroids een game is waarmee ik mij uitstekend vermaakt heb.
