Once Upon a Jester

Van Nederlandse makelij

Een Bonte Avond is een avond vol met optredens en vaak ook lekkere drankjes, waaronder natuurlijk bier. Maar als je als ontwikkelaar de naam ‘Bonte Avond’ draagt, dan zegt dat denk ik al genoeg over het type games dat je gaat maken. Met Once Upon a Jester zien we in ieder geval een compleet nieuwe genre ontstaan, en dat wilden wij natuurlijk niet laten schieten! Ik ga het je proberen uit te leggen…

Beste vrienden Sok & Jester bedenken een ondeugend plannetje om de Koninklijke Diamant te stelen! Om hun briljante plan te laten slagen, moeten ze een improvisatietheater starten en beter worden dan de rest van de artiesten. Ze treden op en vertolken allerlei verschillende genres, de een slaat aan, de ander niet. De beste theatershow in het koninkrijk worden is de enige manier om uitgenodigd te worden voor het Koninklijke Theater Spektakel in het Koninklijke Paleis, waar de edelsteen wordt bewaard. Weten ze de meeste bloemen voor zich te winnen?

De game is gemaakt door Nederlanders en dat zie en hoor je in alles. Je begint in Dorp Town, gaat naar Stad City, en ook de namen van vele NPC’s zijn geïnspireerd op Nederlandse namen. Ook de naam Sok zegt in principe al genoeg natuurlijk. Je hoort ook echt dat het spel door Nederlanders is ingesproken, hoewel het Engels best goed is. Toch hoor je dat het geen Amerikanen of Engelsen voice-actors zijn en dat er een Nederlands accent in zit. Het komt soms zelfs een beetje knullig over, daar waar het lijkt alsof er standaard microfoons gebruikt zijn om alles op te nemen. De kwaliteit laat dan ook soms een beetje te wensen over. Je ziet de insprekers zelfs letterlijk een keer in beeld verschijnen. In ieder geval word je in de game in diverse gebieden neergezet. Deze omgevingen zijn vrij beperkt en dan ook zeker niet groot. Hierin kun je horizontaal en een klein beetje verticaal lopen en nagaan waar de mensen op zitten te wachten wat betreft de komende voorstelling; Actie, drama, muziek of juist enge horror? Voor je een optreden start doe je dus een inventarisatie van de omgeving door met NPC’s te praten en door de gedachteballonnen te analyseren. Dat is allemaal vrij simpel en wordt nooit echt complex, maar werkt wel prima. Nadat je een stijlvolle poster gemaakt hebt met allemaal stickers die je gedurende het spelen verzamelt, kan de voorstelling beginnen. Tijdens de voorstelling kies je bepaalde genres, welke het optreden een bepaalde richting op duwen. Dit kan dus horror zijn, maar ook muziek. Door quick-time events te voltooien wordt je optreden een succes, of juist niet, waarna je een beoordeling krijgt van het publiek middels 1 tot 5 bossen bloemen. Een optreden kun je en moet je zelfs meermaals uitvoeren, en kan een andere richting op gaan door van genre te wisselen. Hierdoor voelen deze musicals, of hoe je ze ook maar wilt noemen, niet constant hetzelfde, en veranderen ze dus ook qua gameplay en vertoon. Er wordt veelal gezongen, zij het de ene keer wat valser dan de andere keer, en met teksten die door een 12-jarige bedacht konden zijn. Maar dat maakt het spel juist zo ruimdenkend. De humor is flauw, maar toch ook weer aanstekelijk en treffend. Een beest die letterlijk en figuurlijk ‘gewoon vis’ op vist. Het slaat nergens op maar toch.

Beperkte gameplay, maar verder uniek in zijn soort

Je gaat van gebied naar gebied, maar de gameplay blijft in grote lijnen wel redelijk hetzelfde. Dat is op zich niet erg want die is op zichzelf al vrij uniek, en verveelt niet snel. Toch was iets meer diepgang misschien wel welkom geweest. De grafische, carnaval-achtige stijl slaat wat mij betreft prima aan en in de vier uurtjes die je ongeveer aan het spelen bent om het spel uit te spelen, kon ik mij dan ook prima vermaken met de setting van de game. Bonte Avond heeft er dan ook een spel van gemaakt die wat nieuws weet neer te zetten, en dat is in deze tijden erg knap. Ook de humor en dialogen die men heeft verzonnen zijn leuk, al wordt het nooit heel erg grappig dat je schatert van het lachen. De typische Hollandse humor maakt echter dat de dialogen nooit saai zijn. Ook het verhaal is op zich best leuk verzonnen.

Once Upon a Jester is zeker geen baanbrekende game of actievolle titel die je qua gameplay weg weet te blazen van originaliteit, maar is wel een uniek concept dat goed uit de verf komt. Zie de game een beetje als een musical; De een zal dit geweldig vinden en de ander zal de leuke aspecten niet kunnen doorgronden. Hier en daar zie je de licht amateuristische aspecten wat naar voren komen en ontbreekt het net dat beetje aan kwaliteit, vooral op het gebied van audio. De typisch Nederlandse elementen die men bewust in de game heeft gestopt zijn vooral voor ons Nederlanders lekker typerend en kan ik erg waarderen. Grafisch ziet het spel erg zeer stijlvol en scherp uit, al kent het spel hier en daar haar ruwe randjes. Als je dan ook een game zoekt waarin je even lekker kunt relaxen, en weer eens wat anders voorgeschoteld wilt krijgen, dan is deze PlayStation 5-port dan ook een dikke, vette aanrader.