De eerste test
Tijdens de lancering van de Nintendo Wii kwam Nintendo met Wii Sports op de proppen, een game die direct moest tonen wat de console allemaal voor mogelijkheden te bieden had. Nu heeft die game plaats gemaakt voor Nintendo Land, welke voor de Wii U het paradepaardje moet zijn. Of dat gelukt is?
Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik op de GamesCom verre van onder de indruk was van de Nintendo Wii U. Games als Batman en ZombiU waren het voor mij nog net niet, al speelden ze wel lekker weg. Maar wat maakt de Wii U nu zo bijzonder? Een game als deze moet dat benadrukken. Nintendo Land brengt een Plaza waarin je 12 minigames kunt spelen. Daarbij heeft Nintendo gebruik gemaakt van diverse welbekende karakters. Zo kun je pijl en boog schieten met Zelda, kun je erop los knallen met Metroid en kunnen we met Pikmin erop uit gaan. De 12 minigames zijn stuk voor stuk verschillend en kunnen competitief maar ook alleen gespeeld worden. Luigi’s Mansion en onder andere Mario’s Chase zijn enkel met minimaal 2 spelers speelbaar, wat ervoor zorgt dat je bijna verplicht bent om een tweede controller aan te schaffen, in dit geval een standaard Wii-controller, daar waar een tweede GamePad nog niet wordt ondersteunt.
Om alle 12 de games helemaal in detail te specificeren lijkt wat overbodig, waarmee ik het vooral ga hebben over de hoogtepunten. Games als Crash Course, Metroid Blaze, Zelda’s Battle Quest en Twister Race laten vooral zien waartoe de Wii U allemaal in staat is. In Donkey Kong’s Crash Course dien je een parcours af te leggen door je Wii U te kantelen. Dit parcours is puur gebaseerd op allerlei evenwichtige hordes, waarbij je zelfs gebruik dient te maken van je blaastechniek. Persoonlijk vond ik dit samen met de Twister Race de leukste minigames. In de Twister Race kun je racen. Ook dit werkt middels de motion sensing techniek. Leuk is dat in elke game weer op verschillende wijzen gebruik wordt gemaakt van diverse technieken. De ene keer houd je het tablet horizontaal vast, de andere keer verticaal. In Twister Race is het bijvoorbeeld leuk dat je moet switchen tussen TV-scherm en GamePad-scherm, wanneer je onder een brug door gaat. In Zelda’s Battle Quest kun je met pijl en boog vijanden verslaan door gebruik te maken van het touch screen. Verwacht dus geen echte Zelda game, maar een on-rails minigame. Alles draait dan ook om de mogelijkheden. Echt uitgebreide games zijn er in principe niet. In Metroid Blaze bevind je je in een eigen schip waarmee je horizontaal en verticaal kunt bewegen. Dit voelt weer meer aan als een echte handheld game ala PlayStation Portable, waarmee Nintendo de veelzijdigheid laat zien van de Wii U.
Alle features benut
Blazen, het touch screen aantikken, slepen, draaien, de analoge sticks gebruiken, switchen van GamePad- naar TV-scherm. De veelzijdigheid van de Wii U wordt met deze game flink blootgelegd en gezegd moet worden dat de functionaliteiten van de console prima werken. De reactiesnelheid, de speaker van de GamePad, de gevoeligheid van het touchpad, alles werkt tot dusver meer dan prima, en dat is dus een compliment waard voor Nintendo. Nintendo Land ziet er grafisch helaas nog niet perfect uit, maar gezien de speelsheid van dit pakket valt dat ook niet te verwachten. Het draait niet om de monstergraphics of om de topkwaliteit van het geluid. Toch zie je al snel dat de graphics een stuk meer hoogwaardiger zijn dan die van de Wii. Echt saaie uitschieters naar het dieptepunt heeft Nintendo Land gelukkig niet, waarmee het spel gameplay wise wel goed in elkaar zit. Met 12 minigames bezit het spel genoeg content, al zul je geen weken of maanden bezig zijn met deze titel. Nintendo Land is dus vooral een showcase van Nintendo en voor jezelf om te laten zien aan vrienden. Een echte addiction zal het zeker niet worden. Leuk voor tussendoor dus.
Nintendo Land is de perfecte game om te bundelen met de Wii U en dat heeft Nintendo dan ook gedaan met de Premium-versie van de console. Nintendo Land is geen kunstwerk maar laat wel overduidelijk de mogelijkheden van de Wii U zien. Alle features worden benut en elke minigame is weer compleet anders, waarmee Nintendo Land een leuk tussendoortje blijkt die vooral met vrienden of het gezien veel plezier op kan leveren. Het is jammer dat er nog geen ondersteuning is voor meerdere GamePad’s, maar wie weet zal dat nog gaan komen.
