Drijft de spot met zichzelf
De drukke tijden maken plaats voor iets rustigere perioden, gelukkig maar. Even ontspannen dus en wel met een adventure puzzel game. Nine Witches: Family Disruption is een game met een nostalgische look, een game die regelrecht uit het DOS-tijdperk lijkt te komen. Deze adventure games uit die tijd waren vaak vrij pittig, en dat geldt ook zeker voor deze game.
Het is oktober 1944, normaal gesproken het jaar van de naderende ondergang van het Nazi-rijk. Echter is er iets vreemds aan de hand in Sundäe, een Noors stadje waar een mysterieuze donkere maan in de lucht hangt die de inwoners ongerust maakt. De Tweede Wereldoorlog is nog lang niet afgelopen. Een divisie van het Derde Rijk komt aan in Sundaë om een oude vloek te ontketenen om het verloop van de oorlog te veranderen. Je speelt als Alex Krakovitz, een verlamde professor in een rolstoel, en Akiro Kagasawa, zijn trouwe assistent. Ze worden naar Noorwegen gesteurd om het mysterie te ontrafelen en de wereld te redden.
We hebben het hier over een actie adventure game waarin het verhaal een aardig belangrijk element vormt van het spel. Je kunt je voortbewegen met beide characters, waarbij Akiro interactief om kan gaan met objecten, en je kunt praten met allerlei characters in de omgeving. De retro pixelstijl zorgt ervoor dat je een nostalgisch gevoel van adventures krijgt waarmee je direct terug lijkt te keren naar het MS-DOS-tijdperk. Alex kan echter ook praten met de doden, waardoor je bijvoorbeeld door verboden deuren heen kunt wandelen als geest. Door mensen te beïnvloeden, af te leiden, te betalen voor objecten en door puzzels op te lossen kom je steeds verder in de game. Zo moet je in het begin van de game bijvoorbeeld ervoor zorgen dat je in het bezit komt van een ondergetekend document te bemachtigen om een event bij te kunnen wonen. Hierbij moet je soldaten zien af te leiden die voor de deur van de Nazi-leider staan en moet je zien te proberen om allerlei mini-objectives te behalen om tot het eindresultaat te komen. Leuk is dat je allerlei mini-opdrachten krijgt waardoor je niet constant met één objective bezig bent. Daardoor ben je niet voor niets overal heen aan het lopen, want zoeken zul je zeker het nodige doen in het spel. Soms valt het zelfs vrij pittig te noemen, daar waar je veelal vrij doordacht te werk moet gaan. De ontwikkelaars nemen daarnaast zelfs zichzelf voor de gek en drijven de spot met allerlei leuke grapjes in de game. Daarmee neemt het spel zich niet al te serieus, en dat is precies wat deze setting en de graphics weten uit te stralen.
Flink doordenken
De mini-objectives die je krijgt bestaan vaak uit diverse combinaties van puzzel-elementen. Zo moet je bijvoorbeeld bij het vangen van kippen, eerst wat voer op de grond gooien en moet je ze van achteren vast zien te pakken. Of je moet geld zien te jatten door eerst de man achter de bar af te leiden met een grammofoonplaat. Het zijn slecht simpele voorbeelden, maar wel vaak 123’tjes waar je even over moet nadenken, en wat de meeste tijd kost. Het spel duurt weliswaar zo’n 6 uurtjes, maar de helft van de tijd daarvan ben je kwijt door te zoeken, rond te lopen en te puzzelen met je inventory om te kijken waar je die moet gebruiken. Wat moet ik met mijn koevoet? Wat moet ik met de Bijbel? Waar gebruik ik de naald voor? Op een gegeven moment kun je zelfs als Alex zijnde zwakke geesten van andere characters over zien te nemen en ze opdrachten geven. Met de inventory heb je alle RPG-elementen ook wel direct genoemd, maar het is het gebruik ervan wat vaak tot nadenken zet, en de omgevingen waarin je loopt waar je moet zoeken naar combinaties voor je objecten. Hoewel de omgevingen vrij beperkt blijven, zul je wel de nodige mogelijkheden hebben om huisjes, bossen en bruggen te verkennen. Het maakt dat je best wel wat vrijheid hebt, maar toch ook best wel beperkt wordt in de mogelijkheden, gelukkig maar, want anders zou je jezelf een ongeluk zoeken. Verder bestaat er ook nog de mogelijkheid om met een shotgun of pistool enkele Nazi’s af te knallen, iets wat op zich wel leuk werkt. Zo moet je horizontaal tegenover elkaar staan en moet je het snelst je wapen af zien te vuren en zelf de kogels zien te ontwijken. Heel veel zul je niet in vuurgevechten terecht komen, maar de keren dat je zult schieten, zijn het wel leuke momenten in de game.
Audiovisueel is het spel wat minder. De dialogen zorgen constant voor een irritant gebleep zoals je dat uit de jaren 80 en 90 wel kent en vaak uit de systeemkasten galmde, maar gelukkig kun je dit uitzetten. Het lijkt alsof de ontwikkelaar er zelfs al rekening mee hield aangezien het één van de weinige settings betreft in het opties-menu. Het spel moet het dan ook vooral van de grafische aspecten hebben. Hoewel het spel nostalgisch oogt, ziet het er wel allemaal haarscherp uit, en loopt het als een zonnetje. De pixelachtige-beelden zijn zelfs uitermate sterk in elkaar gezet, aangezien alles er wel zeer herkenbaar, en sfeervol eruit ziet. Sterke punten van deze game zijn de puzzel-aspecten, de grafische stijl en vooral het feit dat de ontwikkelaar zichzelf niet al te serieus neemt. De grappen in het spel zijn niet heel bijzonder grappig, maar zijn wel treffend. Zoals een character dat z’n arm verloren heeft, en een grap maakt dat hij enkele pixels kwijt is geraakt helaas. Toch is dit een verfrissende game die je echt regelrecht terugbrengt naar de begin jaren 90. Gezien de beperkte prijs, is dit dan ook een adventure, die elke liefhebber van het genre zeker kan waarderen.
