De NieR serie heeft een lange en relatief ingewikkelde geschiedenis, ondanks dat er maar twee delen verschenen zijn. Het eerste deel kwam in 2010 in Japan op de markt als NieR Replicant met een jong hoofdpersoon. Door druk van de Amerikaanse tak van Square Enix werd het hoofdpersonage vervangen met een oudere versie. Voor de PS3 versie in het westen kwam de game onder de naam Nier uit en voor de Xbox 360 werd de naam Nier: Gestalt gekozen. In 2017 kwam het vervolg uit Nier: Automata gemaakt door een andere ontwikkelaar maar met dezelfde game director. En om het nog ingewikkelder maken heeft de verbeterde versie van het originele Japanse Nier Replicant game de naam NieR Replicant ver.1.22474487139 meegekregen. Maar genoeg geschiedenislessen, is deze verbeterde versie het waard om op te pakken?
De zoektocht naar een geneesmiddel
Eén van de grootste pluspunten van het origineel was het diepgaande verhaal en de interessante personages die voorbijkomen. De game begint met een segment die meer vragen oplevert dan antwoorden. Een man en vrouw schuilen in een verlaten supermarkt in een met sneeuw bedekt post-apocalyptische wereld. De vrouw lijdt aan een mysterieuze ziekte. Ze worden overvallen door een groep schimmen en met behulp van een pratend boek weet de man de schimmen met diverse magische aanvallen tegen te houden. Helaas heeft het gebruik van het boek een prijs, zijn ziel. De vrouw heeft dit te laat door en raakt ook het boek aan. Vervolgens honderden jaren later komen een broer en zusje in een vergelijkbare situatie. Jij staat in de schoenen van de broer en moet op avontuur uit om je zusje te redden.
NieR is in zijn kern een RPG, waar personages en geschiedenis een belangrijke rol spelen. De wereld is interessant en de speler wordt er echt op uit gestuurd om een interessant verhaal te ervaren. Voor de spelers die het verhaal al kennen, zijn er zelfs verrassingen en extra’s te vinden. Voor de spelers die voor het eerst van NieR horen is er hier echt een hoop moois te vinden. Waar veel games weinig tijd steken in hun personages, wordt er hier wonderbaarlijk veel tijd gestoken in de introductie van de belangrijkste personen in de game. Dit is zowel een minpunt als een pluspunt. De eerste paar uur van de game heb je weinig gevoel van progressie, omdat de game alle pionnen aan het klaarzetten is. Dit gevoel komt niet alleen door de vele gesprekken die je voert, maar ook helaas door de opbouw en gameplay van het spel.
Een mix van vele genres
Waar de meeste oudere Japanse RPGs vaak turn-based gevechten bevatten, weet NieR Replicant een volledige andere kant op te gaan. Het mengt hack & slash met bullet hell schiet actie gedurende de gevechten met de vele kleine en grote vijanden. En hoewel dit niet zo vloeiend gaat als het tweede deel, is het wel een flinke verbetering in vergelijking met het origineel. De besturing is vloeiend en je hebt een hoop mogelijkheden en aanvallen om vijanden te verslaan. Het gebruiken van de magische projectielen die je kunt afvuren, lijken ook op het eerste gezicht een makkelijke manier om vijanden van een grote afstand te kunnen verslaan. Maar wat verder in de game zul je toch echt dichter in de buurt moeten komen en zit er redelijk wat tactiek in de gevechten. Waar het fout gaat, zijn vooral de momenten dat je te dicht in de buurt komt van een vijand. Eenmaal geraakt, kun je al snel helemaal niks doen. En ook vallen de gevechten al snel in herhaling, dit was in het origineel ook aan de orde en is helaas nu weer het geval. Het gevoel van eindeloos hetzelfde doen zonder enige verandering is hier groot. De verbeterde versie ligt daardoor qua gevechten echt net tussen het eerste en tweede deel.
De momenten waar de game afstapt van de standaard verwachtingen zorgen voor de mooiste ervaringen. Zo beweegt de camera op diverse manieren om de game op een nieuwe frisse manier in beeld te brengen. Zo zul je soms het spel van bovenaf spelen of als een 2D platformer. De grote projectielen die je moet ontwijken zijn niet alleen aanwezig bij vijanden, maar komen ook voor tijdens het verkennen van de wereld. Een goed voorbeeld hier is een stuk in een mijn waar je projectielen uit de lucht moet schieten terwijl je vast zit in een mijn karretje. Voor de puristen kan dit misschien de illusie breken, maar voor velen zal dit een aangename frisse wind zijn om het spel interessant te houden. Helaas is hier niet alles een succes. Zo zijn de extra missies echt belachelijk saai en moet je enorme afstanden afleggen om bijvoorbeeld brieven af te leveren bij mensen. De beloning is klein, waardoor je al snel deze extra missies overslaat.
Een echte verbetering?
Op veel vlakken is NieR Replicant dezelfde game als 2010, ondanks dat er veel verbeteringen zijn doorgevoerd in het vechtsysteem. De game is echt een passieproject om de game naar de Playstation 4 te brengen en meer mensen in het westen het origineel te laten ervaren. De focus hier lag op cosmetische elementen. Grafisch is de game een stuk scherper en gedetailleerder en bevat de game heel veel extra stukken tekst en geschiedenis. De grootste verandering is natuurlijk de originele jonge hoofdpersoon. Maar voor een nieuwe speler zijn deze verbeteringen niet zo spectaculair. Op het gebied van muziek en audio zijn nu alle dialogen ingesproken door stemacteurs en klinkt de geweldige soundtrack, die geheel opnieuw is opgenomen, nog beter.
NieR Replicant ver.1.22474487139 is hiermee een game die echt bedoeld is voor de liefhebbers van het origineel en minder voor spelers die nog nooit in aanraking zijn gekomen met de serie. De grote verbeteringen zullen vooral opgemerkt worden door de mensen die het spel al een keer gespeeld hebben. De grafische verbetering valt een beetje tegen, maar de muziek weet dit goed maken. Het verhaal is toch echt het hoogtepunt, maar de repetitieve gameplay en de trage start maken het erg lastig om het verhaal af te maken. Wil je de serie een kans geven, start dan met Automata en als je dan nog zin hebt in meer, dan is dit een leuk uitgewerkt extraatje.
Gezien het versienummer is hij goed gepatcht :p
Had wel een hoger cijfer verwacht,Maar de pluspunten maken het toch nog een topper voor mij.
Inderdaad.