Elk 3e kwartaal is het weer zover. Er verschijnen weer flink wat uitbreidingen voor welbekende franchises. NBA, FIFA, Madden, Tiger Woods. Het is nog maar een kleine greep uit hetgeen dat jaarlijks beschikbaar gesteld wordt. Ditmaal is het weer tijd voor het ijshockey. De winter staat weer voor de deur en dat doet natuurlijk denken aan kou, ijs en warme chocolademelk. NHL doet het al lang goed, en versie 2010 van 2K is zelfs een speciale editie van het concern. 10 jaar lang bestaat de NHL-serie al, en dus mogen we een wel heel mooie versie verwachten, toch?
Persoonlijk ben ik al jaren in de weer met NHL games van 2K Sports. Concurrent EA zet elk jaar weer een mooie nieuwe titel neer, maar toch biedt de erg aantrekkelijke gameplay van NHL 2KX elk jaar weer veel snelheid en veel controle. Opvallend blijft echter dat er jaarlijks niet veel nieuws te bespeuren valt op gameplay gebied. En dat is ook dit jaar weer het geval. Het lijkt er zelfs op dat men de gameplay snelheid iets heeft weten te begrenzen, maar dan is er nog altijd een optie die dit kan veranderen. Er is namelijk een optie toegevoegd waarin in detail aangegeven kan worden hoe snel je de snelheid van de gameplay wilt laten verlopen. Met enig gesleutel kun je dan ook het spel op de juiste manier instellen, om zo weer te genieten van die uitermate lekkere gameplay uit versie 2K7, welke mij misschien nog wel het beste is bevallen in de afgelopen jaren. Veel is er dan ook niet veranderd aan het originele concept dat we al een flinke tijd kennen. Ook in deze jubileum editie hoeft dan ook niet al te veel nieuws onder de zon verwacht te worden, met uitzondering van enkele details natuurlijk.
Schitterende interface
De echt opvallende details zijn vooral op grafisch gebied doorgevoerd, want het spel ziet er beter uit dan ooit. Spelers zijn realistischer dan voorheen en de picture-in-picture view die nu toegevoegd is en vergelijkbaar lijkt met features uit Blu-Ray films (waarbij je director materiaal picture-in-picture kunt bekijken). Spelers die na een penalty weer het koude ijs op komen kun je dan ook in je rechterbovenhoek alvast warm zien draaien op de bank om vervolgens over de rand te springen om je weer te vergezellen in de wedstrijd. Daarnaast zijn ook de interfaces van de menu’s wonderschoon. De GUI oogt zeer overzichtelijk, werkt goed en duidelijk, en ziet er daarnaast ook nog eens zeer modern uit. Grafisch is er dus weinig mis met deze game, zij het dat het geen oogstrelend spektakel is, maar dat is eigenlijk nooit echt het geval geweest.
Waar het in NHL namelijk vooral om draait is de gameplay, en deze is weer zeer aardig. Echter is het spel soms wel frustrerend door de toch wat slappe A.I. van je medespelers en de tegenstanders. Sta je flink voor, dan zul je zien dat het scoringspercentage van de opponent offline al snel omhoog schiet, en dat kan zorgen voor enige moedeloosheid als je zeer gewaagd bent aan de moeilijkheidsgraad die je pakt. Daarnaast is het verdedigen soms een vrij houterige taak die moeilijker uitvoerbaar is dan in het verleden. Het beuken kan niet meer door constant op de O-knop te drukken, maar moet nu beter getimed worden. Soms lijkt het alsof spelers wat minder snel de duels in lijken te gaan dan je tegenstander, en soms beuken ze de een na de ander tegen het glas. Het is soms dan ook een mengelmoes wat dat betreft. Ook de A.I van je medespelers laat soms te wensen over, en dat kan ook zorgen voor enige moeilijkheden. Spelers die achter de dekking lopen en dus niet aanspeelbaar zijn, en vooral medespelers die vrijwel niets doen als jij ze niet bestuurt, en je kunt nu eenmaal niet iedereen tegelijk aansturen. Enige coöperatie zou dus gewenst zijn, en daar laat het spel dan ook steken vallen. Wat betreft besturing werkt het spel goed, zij het dat de sprint-button niet echt functioneel lijkt, aangezien ook het sprinten een stuk minder explosief is dan voorheen, en dat is ook geen pluspunt.
Altijd veel mogelijkheden
Echter is NHL 2K10 een zeer complete game. De Mini-Rink minigame, waarin je met 2 vs 2 een wedstrijdje aan gaat, de franchise mode, de shootout, pond hockey en online leagues mode, met daarbij natuurlijk nog de seizoen mode, practice sessie en de playoffs is het spel meer dan het geld waard. Daarnaast hebben de liefhebbers ook nog de kans om hun eigen team samen te stellen met daarbij eigen ontwikkelde spelers. Bij het opstarten van het spel word je al direct uitgenodigd om een potje te spelen, en dat maakt dat de game veel enthousiasme uitstraalt. Tevens heeft de ontwikkelaar extra veel te behalen trophies in het spel gestopt, welke niet alleen uitdagend zijn, maar ook nog eens flink variëren in moeilijkheid. De daarbij toegevoegde soundtracks zijn ook weer top, en dat maakt dan ook zeer veel goed, als je al deze punten naast de kritiekpunten neerlegt.
Ik wil dan ook zeker niet concluderen dat NHL 2K10 een tegenvaller is. Het spel schiet nog wat tekort als het enkele punten betreft, waaronder de A.I. van je medespelers en die van de tegenstander. En ook de gameplay is niet echt innoverend als deze elk jaar maar miniem wordt veranderd. Het target-systeem is er al jaren, en ook de speelwijze is al jaren hetzelfde, zij het dat deze nooit slecht is ontvangen. Echter zouden enkele veranderingen wel op z’n plaats zijn zo onderhand, en dat maakt NHL 2K10 dan ook tot een aantrekkelijke game, met enkele pijnplekken hier en daar, welke voortborduurt op het welbekende standaardconcept.
