Men of War II

De Men of War serie is alweer tien jaar oud en komt na al die tijd nu met het tweede deel. Maar dit wil niet zeggen dat er in de tussentijd geen andere titels in de serie zijn uitgekomen. Met de vele uitbreidingen hebben we bijna elk jaar een nieuw Men of War spel kunnen spelen, maar de oorspronkelijke ontwikkelaar Best Way had in veel gevallen weinig of niks te maken met deze titels. De Men of War serie viel altijd  al op doordat ze net iets anders doen dan vele andere RTS spellen. Je kunt hier controle nemen over elke eenheid en hoef je geen grondstoffen te verzamelen. Dit alles keert weer terug in het tweede deel en het resultaat mag er zeker wezen.

Grote impact

Zelfs voor de ervaren RTS-speler is het aan te raden om de tutorials te doorlopen, omdat de game flink anders speelt dan de gemiddelde strategie titel. Je kunt hier veel meer dan een eenheid selecteren en ergens heen sturen. Je hebt volledige controle over alle opties van een soldaat tot aan een tank. Zo kun je een soldaat laten kruipen of dekking laten zoeken, maar zelfs op de vele plekken inlaten graven om zo meer dekking te hebben op een tactisch ideale locatie. Je kunt artillerie achter een paard of een wagen spannen om zo snel de kanonnen op een andere plek neer te zetten. Bij je tanks kun je wisselen tussen verschillende ammunitie om zo effectiever te zijn tegen andere tanks of grote groepen soldaten. Dit is maar een kleine greep uit de vele opties die elke eenheid heeft. Dit zorgt ervoor dat de game een stuk actiever aanvoelt en je minder aan het wachten bent. Een enkele soldaat kan heel veel impact hebben als je deze op de juiste manier inzet. Aan de andere kant betekent dit ook dat de kleinste fout op de makkelijkste moeilijkheidsgraad erin kan resulteren dat je een volledig bataljon soldaten in drie seconden kwijt kan raken. Deze soldaten kun je in veel gevallen niet meer terugkrijgen, waardoor je bent overgeleverd aan de eenheden die je nog wel hebt. Elke eenheid, actie en keuze heeft hier daadwerkelijk impact en gaat het niet om het overrompelen van je tegenstander met grote hoeveelheden eenheden.

De game bevat voor de singleplayer een groot aantal missies en verhaallijnen. Je kunt een campagne volgen van de Russen, Duitsers en Amerikanen met elk zes grote missies. Zijn er twintig missies gebaseerd op historische missies en bevat de game meer dan zestig snelle korte missies die je allemaal kunt voltooien. Er is veel diversiteit te vinden en de grote hoeveelheden verschillende eenheden komen allemaal mooi uit de verf. Het valt wel op dat de grootte van de kaarten en de hoeveelheid eenheden niet enorm zijn. Dit is een bewuste keuze omdat je elke eenheid direct kunt besturen en met meer dan twintig eenheden onder je controle verlies je al snel het overzicht. Er zijn dan ook regelmatig aanvullende bataljons die door de computer bestuurd worden en de leegte van de kaarten mooi aanvullen zonder de speler te overrompelen. Het ontwerp van deze missies zit goed in elkaar en je wordt hier mooi met verschillende opdrachten geholpen om een missie tot een succes te brengen. Je merkt wel aan de presentatie dat dit een game is die gemaakt is door een kleinere studio. De game bevat een minimaal aantal in-engine cut scenes en de kwaliteit van de stemacteurs is niet geweldig. Er is wel mooi gekozen om de Engelse teksten met Duitse, Russische of Amerikaanse accenten in te spreken, maar de emotie is ver te zoeken.

Shortcuts en knoppen

Als je verder kijkt dan de gemiddelde presentatie is er een hoop moois te ontdekken op het gebied van gameplay en mechanics. Het voelt geweldig aan als je met een groep soldaten wat mijnen en prikkeldraad op het juiste moment plaatst om zo de nietsvermoedende tegenstander te verrassen. De directe controle over een soldaat maakt het ook mogelijk om lekker effectief een groep soldaten aan te vallen en zijn er vaak momenten dat een enkele soldaat als held uit de strijd komt omdat deze een groot aantal vijanden onschadelijk weet te maken. Maar deze diepgang komt ook met twee grote minpunten. De standaard AI van je eenheden is erg matig en er wordt regelmatig flink gerommeld in de navigatie van voertuigen waardoor deze maar om elkaar heen blijven rijden. Er wordt echt verwacht dat je directe controle neemt over de eenheden en kun je niet alleen vertrouwen op de AI van de eenheden.

De interface van deze RTS is ook één van de slechtste die ik in lange tijd heb gezien. Een grote hoeveelheid knoppen is vaak niet eens zo erg, zo lang het maar duidelijk is wat alle knoppen doen. Maar hier missen zelfs een grote hoeveelheid acties in de interface. Het graven, plaatsen van mijnen, prikkeldraad en anti-tank blokkades gebeurt allemaal met verschillende toetsenbord shortcuts waar twee knoppen voor nodig zijn. Er zijn hier geen knoppen aanwezig in de UI. Dit zorgt voor een enorme leercurve, omdat je in veel gevallen niet eens weet wat er allemaal mogelijk is met een eenheid. Er zijn zelfs momenten dat je een eenheid niet eens kunt laten doen wat je wilt. Zo had ik bijvoorbeeld een soldaat op een paard geplaatst, maar kreeg ik deze soldaat er op geen enkele manier vanaf. Het was juist nodig om de soldaat op een kanon te plaatsen en dit blokkeerde de voortgang in de missie. Ik hoop dat de ontwikkelaar hier nog eens goed naar kijkt en de vele shortcuts ook als knoppen toevoegt aan de interface.

Online en multiplayer

We hebben het dan ook voornamelijk gehad over de singleplayer, maar Men of War II heeft een grote focus op de multiplayer. De game begint zelfs in het multiplayer tabje in het hoofdmenu. De makers hebben er helaas voor gekozen dat er altijd een internetverbinding nodig is, zelfs als je in je eentje speelt. Dit zorgt ervoor dat je heel vaak in de laadschermen zit te wachten op het maken van een verbinding. Je krijgt hier dan ook wel iets voor terug. Door zowel singleplayer en multiplayer missies te voltooien speel je nieuwe eenheden en geld vrij om een steeds grotere roster aan soldaten in te kunnen zetten. Deze eenheden kun je weer plaatsen in bataljons die je volledig kunt inrichten naar eigen smaak. Je kunt verschillende ontwikkelingen in technologie vrijspelen en dit geeft je meerdere kleine en grote doelen om veel missies te doorlopen. Je hebt hier niet snel het gevoel dat je alles hebt gezien en er is altijd wel iets te ontdekken of vrij te spelen.

Dit zie je ook terug in de twee procedureel gegenereerde campagnes. Met Conquest stuur je verschillende bataljons over een grote wereldkaart met elke beurt een gevecht. Raid genereert zestien kaarten om te doorlopen en in beide gevallen zul je hier echt de technologie en nieuwe eenheden nodig hebben om een winst te verdienen. Je zult hier veel moeten ontdekken en zijn dit modi voor de ervaren speler, omdat de speler minimaal geholpen wordt in het samenstellen van de bataljons. Een verlies voelt niet super vernietigend aan omdat missies en gevechten vaak kort worden gehouden. En doordat je tegenstander niet eindeloos nieuwe eenheden kan bijbouwen, kom je hier niet snel terecht in een gelijkspel.

Tien jaar 

Men of War 2 biedt vele uren aan speelplezier en kun je een enorme hoeveelheid eenheden vrijspelen. De game bevat een groot aantal modes voor singleplayer RTS spelers en is dit een game die je zonder problemen kunt aanschaffen zonder de multiplayer ooit aan te raken. De gevechten voelen impactvol aan en de directe controle zorgen voor een frisse wind in vergelijking met vele andere RTS titels. Het is dan ook zo jammer om te zien dat de interface, altijd online en de gemiddelde AI de game voornamelijk in de weg zitten. Maar in de afgelopen dagen heeft de game al een grote hoeveelheid updates gekregen en ik hoop dan ook dat de ontwikkelaar de game blijft ondersteunen en dat de game weer tien jaar zonder problemen mee kan.