Als er één woord vaker gebruikt is in gamersland dan het woord “corona” de afgelopen anderhalf jaar dan is het wel “remake”. Het bijna misbruiken van de nostalgische gevoelens van gamers heeft wisselend succes gehad met als absoluut dieptepunt Warcraft 3. De angst was dan ook groot toen EA en BioWare de Mass Effect Legendary Edition aankondigde, want waarom zouden ze het risico nemen om deze geliefde serie aan te raken en het net zo te verpesten als Blizzard heeft gedaan met zijn Warcraft. Met de belofte van diverse grafische en gameplay verbeteringen in combinatie met (bijna) alle DLC zou dit een pakket worden om niet te mogen missen, maar is dat ook zo? Het antwoord op deze vraag bezorgt me zowel een lach op mijn gezicht als een traan op mijn wang.
Het begin
Maar eerst beginnen we bij het begin. Het eerste deel van Mass Effect stamt alweer uit 2007 en zette de game wereld op zijn kop. BioWare zette een science fiction wereld neer vol met gigantische sterrenstelsels, buitenaardse rassen, de bijbehorende politieke spelletjes en een ijzersterkte verhaallijn waardoor je helemaal werd meegezogen in de avonturen van Commander Shepard en zijn team. De keuzevrijheid die je werd voorgeschoteld was van een andere planeet, net zoals het knappe schrijfwerk van de vele karakters die je tegenkwam. Het complete verhaal is vrij complex maar het komt erop neer dat jij de grote held bent die een mythisch buitenaards ras moet tegenhouden dat erop uit is om het hele universum te vernietigen. Maar voordat je dit avontuur aangaat moet je eerste jouw eigen Shepard creëren. De Mass Effect trilogie is namelijk behalve een shooter ook deels RPG dus het kiezen van een uiterlijk en een class is één van je eerste taken. In totaal kan je kiezen uit zes classes: Adept, Soldier, Engineer, Vanguard, Sentinel en Infiltrator. Elk class heeft zijn eigen specialiteit wat je dus meer dan genoeg keuze geeft om de Shepard te maken die het best bij jouw speelstijl past. Elke class geeft je toegang tot verschillende vaardigheden om jou en je teamgenoten te helpen in de vele vuurgevechten. Als Engineer kan je je teamgenoten healen en de Vanguard maakt juist veel gebruik van schilden om zichzelf te beschermen. Door de verschillende delen heen zijn er wat classes bij gekomen en weer uit gehaald maar het idee blijft hetzelfde. Een ander onderdeel van een RPG is het oppakken van loot en daar word je mee doodgegooid. Het ene na het andere wapen pak je op om zelf te gebruiken, te verkopen of omsmelten naar materialen om wapens en upgrades van te maken.
Technisch herboren
Omdat Mass Effect al zo oud is en ondertussen echt al is achterhaald qua graphics en gameplay elementen was het logisch dat dit deel in de Legendary Edition verreweg het meeste werk heeft gekregen. Vele technische aspecten zijn onder handen genomen, denk hierbij aan het moderniseren van de HUD, verbeterde controls en natuurlijk de stap naar een 4k resolutie. Met name de karakters hebben een gigantische grafische boost gekregen. Maar ook gameplay elementen zoals het weghalen van de wapenrestricties van de classes (elke class kan nu elk wapen gebruiken) en een verbetert coversysteem. Maar wanneer je deel 1 voor het eerst opstart en begint te spelen merk je dat ondanks alle verbeteringen dit toch een oud spel is. Animaties zien er soms wat vreemd uit en de controls zijn toch lang niet zo soepel als de games van tegenwoordig. Gelukkig wordt al heel snel duidelijk dat dit na een paar minuten spelen al helemaal niet meer zo erg is en je alleen maar aan het genieten bent van het verhaal, de karakters en de meest prachtige omgevingen. Toegegeven, textures zien er van dichtbij soms wel verouderd uit maar het totale plaatje is echt meer dan prima. Vooral wanneer je met het grondvoertuig Mako rondrijdt over een nieuw ontdekte planeet zijn de zonsondergangen om te smullen, tot het moment dat er een gigantische buitenaardse worm omhoogschiet en je onderschiet met groene pus. Het is nog steeds overduidelijk dat de BioWare van vroeger een meester was in het neerzetten van een spelwereld en dit is in 2021 nog steeds bijna ongeëvenaard.
Door al deze veranderingen komt het eerste deel een stuk dichterbij het tweede deel, dat door fans gezien wordt als de beste Mass Effect van de trilogie. Maar direct na het opstarten van Mass Effect 2 merk je meteen hoeveel soepeler dit tweede deel nog steeds is vergeleken met het eerste. Het coversysteem voelt een stuk beter, de wapens lijken veel meer impact te hebben, de skills zien er een stuk spectaculairder uit en zijn een stuk fijner om te gebruiken. Hoewel het eerste deel een echte RPG was koos BioWare er toch voor om het vervolg toch iets meer action RPG te maken. Gevechten werden minder tactisch en het ging wat meer om het schieten en het gebruik van je explosieve vaardigheden. Dit merk je ook in het verkrijgen van loot, waar bij deel 1 je bijna struikelde over de loot op de grond werkt dat in deel 2 anders. Door het voltooien van missies krijg je elke keer nieuwe loot wat naar je ruimteschip wordt gestuurd en alleen daar kan je je uitrusting veranderen. Dit zorgt er meteen voor dat de nadruk dus veel meer op de missie voltooien en gevechten ligt dan aan het verzamelen en veranderen van je uitrusting. Persoonlijk vind ik dit nog steeds jammer want het blijft toch een lekker gevoel om loot op te pakken, hoe nutteloos ook. Verder is deel 2 een feest van herkenning, bekende karakters uit het eerste deel komen weer terug en het schrijfwerk is nog net zo briljant. Dit wordt ook doorgezet in het derde deel van de reeks, maar vooral na het achter elkaar spelen van deze games wordt heel duidelijk hoe groot het verschil is tussen deel 1 en 3. De cut scènes in deel 3 staan vaak bol van actie en soms bijna Hollywood achtige taferelen. De nadruk ligt duidelijk veel meer op de actie dan op het RPG gedeelte en, ondanks dat dit deel verreweg het soepelste speelt, is het toch jammer dat er niet wat meer RPG elementen van deel 1 zijn overgebleven.
Legendarisch
Mass Effect Legendary is een gigantisch pakket aan content maar toch missen er een aantal dingen. Ten eerste mist de DLC Pinnacle Station vanwege corrupte files en ten tweede mist de multiplayer van Mass Effect 3. Kijkend naar de rest van dit hele pakket kan ik dit niet zien als een minpunt. Mass Effect is een ijzersterkte singleplayer ervaring en heeft helemaal geen multiplayer nodig. Doordat je je eigen Shepard elke keer kan meenemen naar de volgende game voelt dit als één groot avontuur van tientallen en misschien wel honderden uren. BioWare heeft deze heruitgave met veel liefde aangepakt en bewijst maar weer dat de studio van toen in staat was om meesterwerken te maken.
Het spelen van de verbeterde versie van deze legendarische serie toverde de eerdergenoemde glimlach op mijn gezicht maar maakt tegelijkertijd pijnlijk duidelijk hoe ver BioWare anno 2021 teruggezakt is.
Ziet er top uit.
Ik ben pas ingestapt bij de laatste Mass Effect, die veel kritiek kreeg, maar zelfs die vond ik al erg vet. Misschien toch maar is proberen.
Heb me ook weten vermaken met deel 3,Vond alleen het einde wat tegenvallen.
Goede review en misschien zien we Bioware nog wel een comeback maken met het volgende deel.Ga hier in ieder geval van genieten.