Lies of P: Overture

Toen Lies of P uitkwam in 2023, wist het meteen indruk te maken. De duistere sfeer, uitdagende gevechten en het mysterieuze verhaal maakten het een van de betere soulslikes van dat jaar. Nu is er Overture: een korte maar sterke uitbreiding die terugblikt op gebeurtenissen vóór het hoofdspel. In deze DLC ontdek je meer over de personages Lea, Carlo en Romeo, en duik je dieper in de tragische geschiedenis van Krat. De uitbreiding voelt vertrouwd, maar weet ook met nieuwe vijanden en enkele slimme toevoegingen voldoende fris te blijven.

De uitbreiding begint met een wens. P volgt een witte vlinder en belandt in het verleden. Je leert meer over Lea, een bekende Stalker, en haar band met haar twee leerlingen: Carlo en Romeo. Je weet al dat Carlo is overleden, maar nu zie je wat eraan voorafging. Het verhaal gaat over familie, verlies en de keuzes die mensen maken, en raakt bij vlagen verrassend emotioneel.

De manier waarop het verhaal wordt verteld is subtiel. Veel informatie krijg je via documenten, gesprekken en omgevingen. In het begin is het verhaal wat vaag, en als je Lies of P al even niet hebt gespeeld kan het lastig zijn om de draad weer op te pakken. Toch loont het om door te zetten. Naarmate je vordert worden de relaties tussen de personages duidelijker en blijkt hoe belangrijk deze gebeurtenissen zijn voor het grotere verhaal van Lies of P.

Mooie maar kleinere wereld

De nieuwe locaties in Overture zijn iets kleiner en rechtlijniger dan in het hoofdspel. Je begint in een vervallen dierentuin waar tussen de kooien en overwoekerde paden nieuwe vijanden op je wachten. Daarna bezoek je laboratoria, een landhuis, en duik je dieper in gebieden waar het verleden van Krat voelbaar is. Alles ziet er prachtig uit en past goed in de wereld van Lies of P, met aandacht voor detail in elke hoek.

De lineaire opbouw maakt het makkelijker om niets te missen, maar zorgt er ook voor dat het verkennen minder spannend aanvoelt. Er zijn minder alternatieve routes of geheime paden dan in het hoofdspel. Toch blijft de sfeer ijzersterk. Mistige gangen, dierengeluiden op de achtergrond en vervallen gebouwen maken van elke locatie een ervaring. Overture voelt korter, maar ook compacter en beter gestuurd.

Baas boven baas

De gevechten in Overture zijn in de basis hetzelfde als in het hoofdspel, met focus op precisie, timing en geduld. Pareren, ontwijken en toeslaan blijft de kern, en voor wie bekend is met Lies of P voelt dit meteen vertrouwd aan. Nieuw is de moeilijkheidsinstelling die je vooraf kunt kiezen, waardoor de uitbreiding toegankelijker is voor minder ervaren spelers zonder de uitdaging voor doorgewinterde fans weg te nemen.

De DLC bevat vijf hoofdbaasgevechten, elk met een eigen stijl en uitdaging. Een van de sterkste gevechten is tegen Markiona, een angstaanjagende poppenmaakster die gebruik maakt van marionetachtige aanvallen. Haar gevecht dwingt je om constant in beweging te blijven en haar patronen nauwkeurig te lezen. Tegenover deze hoogtepunten staan enkele zwakkere momenten. De gevechten tegen een gigantische haai en een krokodil zijn visueel spectaculair, maar qua gameplay wat rommelig. Vooral door de camerastandpunten en het beperkte zicht tijdens deze gevechten voelt het alsof je meer tegen het systeem vecht dan tegen de vijand zelf. Gelukkig zijn dit uitzonderingen, en zijn de meeste gevechten goed gebalanceerd en uitdagend op de juiste manier. Ze sluiten mooi aan bij het tempo van de DLC, en geven ook ruimte om de nieuwe wapens uit te proberen.

Nieuwe wapens en upgrades

In Overture krijg je toegang tot een reeks nieuwe wapens die het vertrouwde gevechtssysteem wat meer variatie geeft. Eén van de grootste toevoegingen is de Royal Horn Bow, een echt afstandswapen dat voor het eerst zorgt voor een meer traditionele ranged playstyle. Het wapen is handig om vijanden uit hun groep te lokken of snel af te rekenen met zwakkere tegenstanders zonder in gevaar te komen.

Daarnaast krijg je toegang tot de Death’s Talons: twee scherpe klauwen die razendsnelle combo’s mogelijk maken. Dit wapen is vooral geliefd bij spelers die voor een technique build kiezen. De klauwen voelen responsief aan en maken het eenvoudig om onder vijandelijke aanvallen door te duiken en zelf toe te slaan. Ze worden al snel een favoriet omdat ze veel controle geven over het tempo van een gevecht. Overige wapens zoals het Stalker’s Fang en de Lightning Grinders bieden meer variatie en sluiten goed aan bij specifieke speelstijlen.

Een belangrijke uitbreiding in het upgradesysteem is het gebruik van Quartz om bestaande nodes in het P-Organ-systeem te versterken. Waar je eerder vooral moest kiezen tussen het vrijspelen van nieuwe vaardigheden of passieve boosts, kun je nu investeren in het verder verbeteren van reeds gekozen opties. Dit motiveert spelers om terug te keren naar eerdere keuzes en zo hun build verder te verfijnen. Zeker op hogere moeilijkheidsgraden merk je het verschil tussen een standaard upgrade en een volledig verbeterde node.

Maak het makkelijker

Een opvallende toevoeging aan Overture is de mogelijkheid om zelf de moeilijkheidsgraad te kiezen. Waar het hoofdspel je een vaste uitdaging bood, kun je nu aan het begin van de DLC kiezen uit drie niveaus: Butterfly’s Guidance (gemakkelijk), Awakened Puppet (normaal) en Legendary Stalker (moeilijk). Wat deze instelling goed doet, is dat het niet simpelweg schadecijfers aanpast, maar ook zorgt voor een andere speelervaring. Op de laagste stand heb je wat meer ademruimte in gevechten, maar je moet nog steeds scherp blijven en timing onder de knie hebben. Het blijft een soulslike, maar eentje die toegankelijker is voor mensen die minder ervaring hebben met dit soort games.

De optie om de moeilijkheid aan te passen is vooral waardevol voor spelers die meer voor het verhaal komen dan voor de uitdaging. Overture bevat enkele lastige gevechten en de mogelijkheid om die op een lager niveau te ervaren zonder volledig gefrustreerd te raken, is welkom. Spelers die meer voldoening halen uit de echte moeilijkheid van soulslike games kunnen op Legendary Stalker hun hart ophalen.

Sfeervol

De presentatie van Overture is sterk. De stijl is herkenbaar en sfeervol, met donkere kleuren, mooie verlichting en goed ontworpen vijanden. De dierentuin is een van de opvallendste locaties, met veel sfeer en detail.

De muziek en geluidseffecten versterken de spanning. Het geluid van je stappen, vijanden op de achtergrond en de dreigende muziek zorgen voor een constante spanning. Het draagt allemaal bij aan de sfeer die Lies of P zo goed maakt.

Technisch is het niet perfect. Op de PlayStation 5 draait het spel meestal vloeiend, maar er zijn momenten waarop de framerate zakt, vooral bij veel actie tegelijk. Ook zijn er veel laadtijden. Ze zijn kort, maar ze komen vaak voor, vooral bij snelle reizen of na een dood. Dat haalt je soms uit de flow van het spel.

Lies of P: Overture is een sterke uitbreiding die vooral meer biedt van wat het origineel goed deed. Het verhaal is interessant en vult het universum mooi aan. De sfeer en gevechten zijn sterk, en de toevoegingen zoals nieuwe wapens, moeilijkheidsgraden en upgrades zorgen voor genoeg variatie.

Niet alles is perfect: sommige bazen vallen tegen, het leveldesign is minder open en technisch is er ruimte voor verbetering. Maar wie van Lies of P hield, zal ook van Overture genieten. Het is geen revolutionaire DLC maar wel een goed gemaakte en sfeervolle toevoeging aan een toch al sterke game.