De doden komen weer tot leven!
Elke horrorfan heeft wel zijn eigen lijst met toppers samen weten te stellen in zijn of haar hoofd. Vaak is er een onderscheid te vinden tussen fans van Nightmare on Elmstreet en Friday the 13th maar de echte toppers worden veelal vergeten. Ik doel daarmee niet op andere reeksen zoals Hellraiser maar meer op Dawn of the Dead, Night of the Living Dead en het net uitgekomen Land of the Dead. Het aanbod van goede regisseurs die ook eens een ‘echte’ goede horror weten te produceren is, vooral tegenwoordig, nihil. John Carpenter’s werk bijvoorbeeld werd ook het afgelopen jaar wederom verpest door een slecht vervolg op The Fog. Land of the Dead is wederom van een gigant in de horrorindustrie, George Romero. Hij stond garant voor heel wat klassiekers waarover vele nog steeds praten en die we nog vaak tot ons nemen. Zombies zijn dan ook het boegbeeld voor deze man, waarom ook niet?
Zombies zijn, zoals iedereen weet, veelal fysiek slome, domme en wandelende, uit de dood gekropen, mensen die maar één doel voor ogen hebben: Zichzelf voeden met warm vlees. Met deze kijk op deze rare figuranten is ook een spel gemaakt dat zich baseert op de film die dit jaar uit is gekomen. Hopelijk kon het me doen afschrikken, want wat voor inhoudelijke visie heb je anders op een horror game?
We maken vaak onderscheidt in verschillende soorten zombies. Zo hebben we in Resident Evil bijvoorbeeld grote massa’s aan zombies en zien we in Dawn of the Dead 2004 de intelligentie van de levende doden een stuk omhoog schieten. Zo kunnen zij bijvoorbeeld al rennen en weten ze hun prooi sneller te benaderen door een betere insluitingmethode. In Land of the Dead (het spel) zijn de zombies echter nog verre van slim en gaan ze vaak systematisch te werk. Ze lopen traag, maar sprint ze niet voorbij, want dan hebben ze je te grazen met hun vreetlustige gedrag. Deze kunnen zelfs ook nog eens overgeven je vergiftingen. Land of the Dead, is om te beginnen, zeker geen hoogstaand spel. Dit is echter ook zeker niet de bedoeling van developer Brainbox Games. Het betreft hier namelijk een simpele game die voor een (relatief) laag bedrag in de winkels te krijgen is. Toch weet het je soms de stuipen op het lijf te jagen. Zombies zien er, zoals altijd, bloederig en bezeten uit. Met de bek vol scherpe tanden, een gezicht dat volledig bewerkt is en een bloedspoor op de kleding lopen ze als een stel hongerig tuig achter je aan. Wat is er moeilijk aan dan zul je denken? Het spel wordt duidelijk moeilijker gemaakt door de vaak kleine ruimtes waarin je verkeerd. Je wordt vaak weer in nieuwe kleine en smalle ruimtes gegooid waarin je amper terug trek tactieken kunt toepassen. Omdat de zombies ook vaak redelijk veel kunnen hebben en alleen headshots (schedel/hersenen) leiden tot een beetje agressieve moorden is het vaak een groots probleem dat ontstaat als er van verschillende fronten hongerige lijken naar je toe komen struinen.
In ieder geval, om bij het begin te beginnen. Een game kan natuurlijk niet meer zonder een verhaallijn. Dat is dan ook zeker hier aanwezig. In Land of the Dead: Road to Fiddler’s Green speel jij Jack, een gewone boer die in de middle of nowhere woonachtig is. Je woont op jezelf en merkt op dat er een vreemd persoon zich in je tuin bevind. Zonder benul van wat het is ga je naar de persoon toe. Al bedreigend begint het karakter echter vreemde vormen aan te nemen en valt hij je aan. Je besluit over te gaan tot het uitmoorden van de ‘stranger’ en snelt je naar de buren toe. Daar aangekomen zul je zien dat vrijwel niemand het overleeft heeft, op de radio hoor je dan ook dat de doden weer tot leven zijn gekomen. Enige manier om ze te killen is een schot door de hersenen te jassen. Jack besluit zichzelf een tijd op te sluiten in zijn eigen huis, als later blijkt dat de voedselvoorziening opraakt moet hij op de loop. Hij gaat de stad in met zijn truck waar hij een overlevende ziet in het ziekenhuis. Hij gaat erheen en bevrijdt hem uit een hokje waarin de man zichzelf per ongeluk heeft opgesloten. Als later blijkt dat je te laat hebt ingegrepen en dat ook hij in een zombie verandert is besluit je naar het politiebureau te gaan om wat extra ’firepower’ te gaan verzamelen in de vorm van machine geweren en een sniper rifle. De strijd kan beginnen.
Het begint allemaal erg leuk, je bevind je bij je eigen huis die omsingeld is door een veld met maïs. De eerste zombies komen tevoorschijn en lijken als appels van de bomen te vallen. Je, tot dan nog, minieme arsenaal aan wapens zorgen ervoor dat het soms moeilijk is de zombies dood te slaan. Door later met hamers, ijzeren staven, bijlen, knuppels, golf sticks, shotguns, sniper rifles, en machine geweren te werk te gaan is het mogelijk wat meer ruimte voor jezelf te creëren in de stad waar je naar toe gaat. Er blijken namelijk nog overlevende te zijn, waarnaar jij op zoek moet gaan. Leukste scène in de game, die trouwens ook de trailer van de film bezit, is het stuk waarbij je een man moet beschermen van rondlopende zombies met de sniper rifle. Vergelijk het een beetje met de DOTD2004 scene boven op het dak.
Uiteraard zul je de eindbestemming niet zonder kleerscheuren behalen, je zult de nodige zombies tegen komen gedurende je lange weg. Gelukkig is het veelal niet al te moeilijk om de, vrijwel onintelligente, lopende zandzakken te ontwijken als ze in een rechte lijn naar je toe komen. Je opponenten zijn namelijk tergend traag en dom. Zo blijven ze geregeld aan elkaar haken, hakken ze op elkaar in en weten ze niet hoe op objecten geklommen moet worden. Wel leuk is het feit dat je zombies op allerlei manieren kunt bewerken. Zo kun je armen en benen afschieten waardoor de loopgang een stuk meer vertraagd wordt.
Hetgeen dat je kunt gebruiken om je tegenstanders te doden is erg verschillend van elkaar. Zo zul je merken dat een shotgun of een pistol een stuk minder effectief resultaat opleveren dan de revolver. Wel leuk zijn de granaten en de Molotov Cocktail die je gedurende het spelen krijgt. Het is vaak een kwestie van het doorzoeken van bureau’s en het doorlopen van donkere hoeken. Hier vind je namelijk regelmatig extra ammunation en health. Health vind je vaak in de vorm van kleine pakketjes (soort painkillers). Deze helpen je er weer deels bovenop. De grote health packages die je tegenkomt verhogen je health tot een maximaal niveau en zijn in mindere mate te vinden.
Vrij ongevarieerd
Opvallend in het spel is het lage aantal characters dat je zult tegenkomen. Je ziet wat gemetamorfoosde politieagenten, junkies, FBI-agenten en oma’s rond lopen en dat was het bijna wel. Het spel bevat wat simpele fouten, slordigheden en problemen maar is, als je hier niet te veel naar kijkt, toch vrij eng te noemen. Vooral in het begin zit de sfeer er al goed in. Dit komt vooral door de muziek die toch een soort van ‘Dawn of the Dead’ indruk geeft. Geen melodie, gewoon een simpele bass die de sfeer moet zetten. De geluidseffecten zijn echter een wat ander verhaal. De achtergrondmuziek mag dan wel simpel zijn, de geluidseffecten zouden wel wat gevarieerder mogen zijn. Zo blijkt het stappende geluid op een auto hetzelfde te zijn als die van een trap. Wel mooi zijn de geluiden van de revolver, hiermee bedoel ik dan ook de reload-effecten ervan.
Grafisch is het allemaal ook verre van geweldig, geweren zien er wat low-detail-achtig uit en de rondlopende zombies zijn niet van een al te realistische kwaliteit. Het is allemaal vrij simpel uitgewerkt en het budget zal dan ook verre van hoog zijn geweest bij het maken van het spel. Toch kan hetgeen dat op het beeld vertoond wordt je soms wel eens laten schrikken. Vooral de schreeuwende zombies zijn soms erg eng (of leuk, zeg het zelf maar) om te zien. De omgeving is verder, om dit aspect af te sluiten, erg complex en onindrukwekkend. Deze zijn pixelig en vaak erg eentonig.
Het is allemaal verre van uitstekend als je dit spel speelt, maar de echte horrorfans zullen erg genieten van dit stukje werk. De multiplayer mode die beschikbaar is in het spel kun je net zo goed vergeten en biedt inhoudelijk verder weinig. De imponerende sfeer die wordt gezet is in elk geval erg goed. Dan mag alles grafisch er wel niet tiptop uit zien, het is en blijft een vrij amusant spel dat vooral door z’n originaliteit aardig scoorde bij mij. Echt een game voor de hardcore horrorfans en diegene die stomme ronddwalende mensen simpelweg door hun schedel willen jassen zonder al te veel poespas eromheen.
