Battleborn
Eerlijkheidshalve wisten we nog niet veel van Battleborn af. Je focus kan nu eenmaal niet op elke game liggen nu er zoveel toppers aan lijken te gaan komen dit eindjaar. Battleborn wilden we echter niet missen en gelukkig hebben we dat ook niet gedaan. Tijdens een vette en enthousiaste presentatie zagen we dat de ontwikkelaar Gearbox Software iets anders wilden dan Borderlands. Men wilden uniekere karakters, meer karakters, geen 6, 9, 12, maar 15 karakters. Elke week kwamen er weer nieuwe ideeën voor karakters en uiteindelijk zijn er dus flink wat karakters waaruit je straks kunt kiezen, ieder met zijn of haar eigen specialiteiten. Rath is bijvoorbeeld melee-based, terwijl Miko voor ondersteuning kan zorgen. Elk karakter heeft ook weer z’n eigen bizarre uiterlijke kenmerken. Het ene karakter heeft armen die 6x breder zijn dan het hoofd en weer iemand anders heeft ’n paddestoel als gezicht. Na de onthulling van de release, die valt op 9 februari 2015, mochten we de game gaan spelen. En wat lijkt de game veel op Borderlands! Maar dat hoeft niet direct negatief te zijn, want men heeft ook vette wijzigingen aangebracht tov. Borderlands. Zo is er een nieuwe leveling systeem. Zo kun je namelijk bij elke level up kiezen voor een verbetering van je skills. Je moet kiezen voor de linkerkant of rechterkant waarbij elke level up een skill erbij komt. Kies je een verbetering die vooral voordelig is voor je team? Of kies je toch een persoonlijke verbetering van je karakter waardoor je meer damage kunt doen? Dat is allemaal aan jou. Gearbox wilde vooral af van die pauzes in een game waarin je allerlei punten gaan uitdelen aan diverse skills trees. Dit is ingame benaderbaar en werkt razendsnel, lezen, kiezen en verder raggen. Iets wat Borderlands dus vertraagde, dat werkt in deze game naadloos. De gameplay is echter wel vergelijkbaar. Het is veel vijanden afknallen met zo nu en dan een eindbaas die neergeschoten moet worden. Natuurlijk is dit nog maar het topje van de grote ijsberg aangezien we een korte missie mochten spelen, maar op het eerste gezicht lijkt de gameplay vergelijkbaar, met primary en secondary attacks, veel vette wapens en de grafische stijl. Zelfs de health bar, de armor balk en de rest van de HUD lijken vrijwel hetzelfde als in Borderlands. Het spel kan zowel alleen als co-op met 5 spelers gespeeld worden. Alles speelt zich daarnaast af in een space fantasy-achtige wereld waarin vrijheid weer een grote rol speelt. Battleborn is in ieder geval een ambitieus project wat de tijd weer goed gevuld zal krijgen.
Mirror’s Edge Catalyst
Hoeveel problemen kun je hebben tijdens een presentatie? Het was met pijn en moeite dat we Mirror’s Edge Catalyst afgelopen donderdag konden bekijken. Eerst waren er ‘technische problemen’ en toen we eindelijk na ’n kwartier wachten naar binnen konden, viel het geluid weg. Dan maar zonder geluid verder… Het zal wel het einde van de dag geweest zijn. In Mirror’s Edge Catalyst speel je weer als Faith Connors. Zij beweegt zich door de stad City of Glass. In het spel is een nieuw combat systeem aanwezig, wat we helaas nog niet echt konden ervaren, en het schieten is volledig geschrapt. Opvallend is dat het spel niet meer lineair is zoals het eerste deel. Het gaat om een volledig open wereld waarin je nu kunt gaan freerunnen. Wanneer je een finishing move uitvoert springt het spel over naar een third person view, zoals in Fallout 3 en 4 bijvoorbeeld ook het geval is. Belangrijk is dat je snel reageert in de game en onzichtbaar blijft voor vijanden, die wel wapens kunnen gebruiken. De open wereld ziet er geweldig uit en vooral futuristisch, met al dat glas en de moderne uitstraling. Het spel brengt naast de campaign ook zij-activiteiten, zoals time trials, puzzels en races met tegenstanders. Daarnaast is alles seamless, waardoor je geen laadtijden zult tegenkomen. Iets wat van belang is in zo’n snelle game als deze. Van de multiplayer konden we helaas nog niet genieten, waardoor een oordeel vellen daarover nog lastig is. De campaign oogt in ieder geval erg vet en vooral de open wereld geeft de speler meer vrijheid, iets wat zeker nodig was tov. het statische eerste deel. De freerunning stijl is iets wat Mirror’s Edge uniek maakt en hopelijk ook houdt.
