Dit is typisch 2K Games, een game die ik totaal niet meer verwachtte lag op de mat. Meestal lees ik me in voordat ik een review begin te schrijven, helaas heb ik dit niet meer kunnen doen door de naderende deadline.. Maar wat stel jij je voor bij de PSP titel? We gaan eens kijken wat deze 2K titel bij mij teweeg bracht.
Een complex verhaal
Na het kiezen van je character (Battle Mage, Warlord of Stalker) zul je een volgeling moeten kiezen die de rest van het verhaal naast je zal strijden, in ieder geval daar ga je vanuit (mijn volgeling was al dood na de eerste 10 minuten, een erg korte carrière dus). In een Japans ogend filmpje wordt je een deel van het verhaal uitgelegd, je bent met een boot gestrand op een eiland en dient zo snel mogelijk uit de bossen te vluchten. Na het voltooien van deze quest kom je in een ruim ogend landschap dat de naam “The Broken Lands” draagt, een beboste vlakte met hier en daar poorten om verschillende levels te betreden. Je eerste doel is om de inwoners te vinden die allemaal in Seahaven wonen, na binnenkomst in dit dorp word je meteen de eerste quest toegeworpen. Je dient een deel van de bezittingen te verzamelen die in een nabijgelegen gebied liggen, een makkelijke quest die binnen 2 minuten voltooid is. Daarna word je een beetje rondgeleid in het kleine dorpje en zal het gaan fungeren als thuisbasis.
Een game met gelijkenissen
Het eerste wat mij opviel bij het spelen van de game waren de grote gelijkenissen met Monster Hunter Freedom. Net zoals in deze PSP game kun je je “armor” veranderen en je wapens kiezen, en ook de “Third Person view” is hetzelfde als in MHF. Je wapens bestaan uit bogen, messen, hakbijlen, hamers en zwaarden en verschillen allemaal in grootte, kleur en attack points. Het aankleden van je character is gebaseerd op het aantal hit-points dat een kledingstuk kan verdragen, het is er dus niet alleen voor de sier. In beide gevallen (armor en weapons) kun je bepaalde wapens of kledingstukken pas dragen als je een X aantal levens hebt.
Een erg handige toevoeging is het dragen van twee verschillende wapens tegelijk. Door in het menu je keuze aan te klikken (equipped of secondary) kun je bepalen welk wapen je eerste keuze heeft en welke de tweede, deze verschillende wapens kun je makkelijk switchen door de vierpuntsdruktoets en hebben allebei een verschillende specialiteit.
En nog mooier, niet alleen het wapen bepaalt je aanval maar ook je “abilities”, deze kun je elke keer weer opkrikken en zorgen ervoor dat je niet alleen die saaie slag kunt uitvoeren maar ook dat éne groene schot. Een erg compleet arsenaal aan wapens en toevoegingen hierop, met helaas de nodige gelijkenissen..
The World
Genoeg gezeverd over de wapens, we gaan het nu hebben over de wereld die gebonden is aan Dungeon Siege, minstens zo belangrijk! Het verhaal speelt zich dus af in “The Broken Lands”, een groen landschap met veel bomen. Natuurlijk zijn het niet alléén bossen en struiken, om de paar meter vindt je wel een teleport die je kan brengen naar een level, dit doe je door in een afgebakende circel te gaan staan en het “vierkantje” in te houden. Je moet het dus zien als één grote kaart met verschillende zijwegen. Zoals ik al eerder meldde fungeert Seahaven als je thuisbasis, vanuit hier worden dus ook je quests toegedeeld en word je op avontuur uitgestuurd. Elke quest leid de speler wel langs één van de levels waar je moet vechten tegen monsters, dino’s en donkere wezens. Gelukkig is het niet alleen slachten, ook het verzamelen van goederen of vullen van flesjes behoort tot de quests. Echter ben ik ook één minpuntje tegen gekomen tijdens het spelen, ik liep op een rotsenpartij af en bleef daarin steken, de enige manier om hieruit weg te komen was door mijn PSP opnieuw op te starten. Maar dit kan elke game een keer gebeuren.
Ik zeg het elke keer, maar er zijn mensen die hun mening laten blijken aan de hand van de graphics, dus laten we dat deel ook maar even behandelen. De graphics spetteren weliswaar niet van je scherm (dit komt mede doordat het een erg donkere format heeft) maar voor een PSP game kan het er mee door. Laten we zeggen dat deze game qua grapics beter is dan Monster Hunter Freedom maar onderdoet voor een aantal andere Sony titels. Vooral de tussenstukjes vielen bij mij in de smaak, mede doordat deze filmpjes een Japanse twist bezitten en ik daar zeer gecharmeerd van ben.
Er is helaas erg weinig te vertellen over de muziek in deze game, dit komt omdat het gewoon goed is en de spanning behoorlijk aanwakkert.
Zeer acceptabel
Ik heb deze game nu 2 dagen mogen spelen en ben nog niet van plan om hem weg te leggen. Dit is voor mij meestal een goed teken want dat betekent dat ik deze game wel mag, zeker omdat ik (zoals ik al zei) van dat Japanse sfeertje houd en een rpg op een handheld wel zie zitten. Ik hoop dat de PSP bezitters niet afknappen op de voorkant maar de game een kans geven, het is de moeite waard. Dungeon Siege: Throne of Agony een lekker spelende rpg met een goede Japanse twist.
