Destiny 2: The Witch Queen

Into Darkness

The Witch Queen is de beste uitbreiding van Destiny sinds The Taken King. Zo laat ik daar maar mee beginnen. Voor de single player campagne is er eindelijk wat meer dan enkel een paar missies met weinig samenhang om je klaar te maken voor de grind waar de game zo om bekend staat. Net zoals in The Taking King staat de hive centraal en Bungie weet hier weer een fantastisch verhaal om te draaien. Het is de meest complete campagne tot nu toe en de prijs van de uitbreiding bijna waard in zijn volledigheid. Ik weet niet hoe ze het voor elkaar hebben gekregen, het is Bungie echter ein-de-lijk gelukt.

Destiny (2) is nooit een slechte game geweest. Op zijn tijd een lichte teleurstelling en met het “archiveren” van content sinds de Beyond Light uitbreiding een flink stuk kleiner geworden. Wat wel nodig was, want de game is met het ‘as a service’ model nog steeds een clusterfuck aan icoontjes en opdrachten. Er zullen wederom nieuwe spelers zijn die bij het opstarten van de game al direct een kreet geven zoals: “Wat is deze kaart? Waar moet ik naartoe? Wat kan ik doen?” Kortom, Destiny is nog steeds een game dat eruit ziet als een Eldritch wezen van H.P. Lovecraft. Zeer onduidelijk, (te) veel informatie en je kan er bijna gek van worden.

Als broer en zus

Belangrijke aan Destiny is dat je een focus legt op een taak en daar niet van afwijkt. Dat is waar de content van The Witch Queen behoorlijk in uitblinkt. De campagne staat vanaf de start volledig centraal en heeft nu zelfs, bizar genoeg, voor het eerst een hogere moeilijkheidsgraad. Je kan hem dus nog opnieuw doen met hetzelfde personage, wat een luxe.

Het level design is hetgeen wat met kop en schouders boven de rest uitsteekt. Ga wat dieper in de grotten en kloofjes van de nieuwe locatie en je komt van alles tegen om langdurig bij stil te staan. De hoofdmissies zijn een stuk langer en hebben niet echt meer het gevoel van drop-in en drop-out. Het zijn er (helaas) maar acht. Deze duren wel bijna allemaal ruim een uur, sturen je over de gehele nieuwe locatie en zijn divers genoeg. Houdt er wel rekening mee dat je in je eentje wellicht een keer of twee moet gaan grinden voor nieuwe gear. Dit “probleem” kan je uiteraard ook oplossen door met een fireteam op pad te gaan. De verhoging in light level is dan makkelijk te compenseren met brute kracht.

Zoals ik al op dit digitale papier heb gezet, The Witch Queen is net zoals The Taking King een uitbreiding over de hive. Ditmaal met Savathun aan de voorgrond van alle ellende. Oplettende Destiny senioren zullen die naam herkennen als de zus van Oryx (kennen we hem nog? Is ondertussen alweer zo lang geleden). Savathun heeft op de één of andere manier het licht als kracht gekregen en kan dus alle leuke spectaculaire acties uitvoeren die jij al jaren kan. Ze maakt hier gretig gebruik van, zodat je tijdens het bijna tien uur (afhankelijk van hoe je speelt) durende hoofdverhaal meerdere vijanden tegenkomt met de kracht van het licht. De zogenaamde ‘lightbearers’ zijn vijanden die je grootste nachtmerries uit de crucible (de PVP modus) overhevelen naar de single player modus. Mocht je even niet opletten, dan heb je zo een stormgranaat tegen je harses. Iets wat voorheen enkel in de crucible mogelijk was. Uiteraard hebben deze vijanden ook de meeste irritante eigenschap die je maar kan bedenken. Ze kunnen net zoals iedere guardian respawnen, totdat je iets hebt gesloopt waarmee ze dit doen. Waarom de hive dat nog nooit bij een guardian heeft gedaan is mij een raadsel. Maar ja, we moeten ze wel op een manier kunnen slopen natuurlijk.

Dat kleine detail is zowat het enige wat de pret in het verhaal een beetje drukt. Dat de hive het licht hebben ontvangen is natuurlijk een referentie naar wat nou goed of kwaad is. Het hele morele kompas van de guardians wordt zo op het spel gezet. Waarom zouden deze duistere wezens het licht krijgen en zit er misschien iets meer achter? Dit zijn vragen die niet direct in de campagne worden beantwoord, maar gebruikt worden om allerlei zijmissies meer inhoud te geven. Het is niets baanbrekends. Het heeft wel genoeg verassingen om je bij de les te houden.

Mag ik alsjeblieft dat wapen maken?

Tweede grote toevoeging is een weapon craft systeem. Hier ben ik persoonlijk minder enthousiast over. Wapens verbeteren kan nog altijd door andere op te offeren. Nieuw is een systeem om echt nieuwe wapens te maken met grondstoffen. Afgezien van het feit dat het niet echt een noodzaak is, is het een langdurig proces dat meer op de achtergrond gebeurd dan dat je er bewust mee bezig bent. Er zitten te veel aparte progressies aan vast die alles onnodig vertragen. Normale wapens moet je gebruiken om ze te levelen. Dan krijg je een grondstof. Vervolgens heb je een “recept” meerdere malen nodig voor het maken van het wapen dat je wilt. Het zijn nog meer willekeurige gebeurtenissen die op de juiste volgorde moet gebeuren. Uiteindelijk kan je een wapen maken dat je misschien niet eens nodig hebt, want je kan niet echt kiezen. Je krijgt de recepten en succes ermee. Die boog die je misschien veel liever hebt? Ga nog meer even voor een paar uur grinden. Meestal zijn ze dan nog niet eens veel beter dan de uitrusting die je al hebt. Onnodig complex, niet veel anders dan willekeurige drops en daardoor totaal niet bevredigend. Het is in ieder geval een begin, maar er zijn nog wel wat radartjes waar aan gedraaid dient te worden.

Destiny is nog steeds een franchise waar je als nieuwkomer misschien niet eens meer aan wilt beginnen. Met deze uitbreiding is Destiny 2 wel op zijn best. Bungie heeft de afgelopen jaren snoeihard gewerkt om de game voor iedereen te maken. De campagne werd daardoor nog wel eens vergeten. Ik kan me voorstellen dat men de prijs nog steeds aan de hoge kant vindt. Het feit blijft, dit is een uitstekende uitbreiding voor zowel oude bekenden als nieuwkomers.