Nadat Iceberg interactive kort geleden de nieuwe Dark Fall game (Lost Souls) heeft uitgebracht, komen ze ook met een heruitgave van deel twee uit de Dark Fall serie: Lights Out. Nu klinkt het misschien een beetje als mosterd na de maaltijd om een bijna vijf jaar oude game opnieuw uit te brengen, maar het betreft hier wel de Directors Cut.
Ouderdom
Dark Fall: Lights Out is gebaseerd op het gedicht Ballad of Flannan Island van Wilfred Gibson. Dit gedicht gaat over een vuurtoren waarvan alle drie de vuurtorenwachters op mysterieuze wijze zijn verdwenen. Het is 1912 en jij bent ene Benjamin Parker, die in het plaatsje Trewarthan is om de kustlijn in kaart te brengen. Wanneer hij ontdekt dat de vuurtoren op geen een van de bestaande kaarten aanwezig is, en hiernaar informeert bij zijn baas, wordt hij compleet genegeerd. Wanneer de volgende nacht de vuurtoren niet aan gaat, is het aan jou, de speler, om op onderzoek uit te gaan.
Dat op onderzoek uitgaan is jammer genoeg niet meer van deze tijd. Waar Lost Souls nog enige vorm van animatie biedt is het bewegen in Lights Out wel erg chaotisch. Er bevindt zich geen enkele vorm van animatie tussen verschillende gezichtspunten en wisselen tussen verschillende omgevingen kan dan ook voor de nodige chaos zorgen. Daarnaast is het navigeren ook erg lastig vanwege de kleine cursor en de vaak kleine raakvlakken om je te verplaatsen. Dit samen met de resolutie van 800×600 zorgt ervoor dat je zo nu en dan nogal eens aan het pixelhunten bent, wat voor de nodige frustratie zorgt.
Een pixel in een hooiberg
Het manoeuvreren door de speelwereld is echter niet het grootste probleem: dat is het puzzelen. De puzzels zijn niet per se lastig, maar doordat de raakvlakken van je cursor vaak zo klein zijn, zie je lang niet altijd welk item op te pakken is en welke niet, wat ertoe leidt dat je iedere camara-angle als een zoekplaatje gaat beschouwen en dit haalt de game nogal uit zijn tempo, zeker wanneer je er na een tijdje achter komt dat die hark niet op te pakken is en je daar niets te zoeken hebt.
Gelukkig is de game niet helemaal prut. De sfeer is prima en hoewel deze door de zwaar verouderde graphics (die zelfs voor een game uit 2004 lelijk zijn) niet altijd even goed uit de doeken komen, krijg je wel het gevoel door het oude Engelse platteland te wandelen. Ook is het verhaal lang niet zo slecht, met heuse sprongen in de tijd, van 1912 naar het heden en zelfs naar de prehistorie. Jammer genoeg is de manier van vertellen wel erg verouderd, vooral bestaande uit het doorploegen van verschillende dagboeken en brieven.
Dus, wat krijg je eigenlijk voor je geld als je Dark Fall: Lights Out haalt? Je krijgt een technisch zwaar verouderde game, met slechte graphics en middelmatig geluid. De besturing is tergend en het pixelhunten kan voor de nodige frustratie zorgen, maar toch zet de game een goede sfeer neer. Ben je dus een diehard adventure fan en vind je de Dark Fall serie helemaal geweldig, dan is het verstandig deze op te pakken. Als je op zoek bent naar een andere adventure, dan is Dark Fall: Lost Souls meer iets voor jou en als je eigenlijk helemaal niets met adventure games hebt, kun je deze directors cut beter laten liggen.
