Wat was het ook weer…
Relic Entertainment heeft zich de laatste tijd vast weten te bijten in een geheel nieuw project dat de originaliteit van het Real Time Strategy genre weer terug zou moeten brengen. Uiteraard is de 2e wereldoorlog hier weer een goed toneel voor en dit heeft men dan ook zo realistisch mogelijk weten te gebruiken om zo een goede impressie van bovenaf te kunnen weergeven. Je zult vanaf het begin starten op de stranden van Omaha Beach en komt zo steeds moeilijkere missies tegen, al mag het eerste obstakel natuurlijk ook niet als ‘makkelijk’ gerekend worden. Je begint dus bij de D-Day invasie van Normandië waar spelers hun troepen (lees: squads) moeten leiden in moeilijke tijden.
Maar wat maakt deze game zo bijzonder? Eigenlijk hebben we sinds de komst van Ground Control niet veel nieuwe games meer te zien gekregen die een beetje vergelijkbaar zijn met Company of Heroes. Het is namelijk de bedoeling om je troepen, die verdeeld zijn in groepen van bijvoorbeeld snipers, engineers en paratroopers, op een tactische manier door de levels heen te slepen. Het is hierbij niet de bedoeling dat je unit voor unit gaat mee sleuren, maar je werkt in companies, platoons, groeperingen, squads, hoe je het ook wil noemen. Het is hierbij de bedoeling dat je de dergelijke functies van de groepen ook gebruikt zoals het hoort. Engineers bijvoorbeeld gebruik je uiteraard bij het opsporen van mijnen of het opblazen van een gebouw, daar waar je troopers gebruikt in gevechten. Maar is dat alles zul je denken? Nee, zeker niet. Je kunt namelijk op allerlei tactische manieren je tegenstanders benaderen. Zo zul je groepen verdekt moeten opstellen achter bunkers en dergelijke objecten, maar leer je ook hoe te flanken en wanneer je het beste granaten kunt gooien naar groepen. Tijdens de gevechten kunnen je units ook weer upgraden waardoor scherpschutters bijvoorbeeld een betere accuraatheid zullen krijgen. Het mooie aan dit spel is de onafhankelijkheid van de groepen. Als je ze naar een bepaalde plek stuurt, en ze komen onderweg een groepje Duitsers tegen, dan zullen ze niet als een stel halve zolen door gaan rennen, maar schieten ze natuurlijk het nodige lood terug in die verdomde arschlog van onze overburen.
Dat Company of Heroes een echte instapgame betreft mag gezegd worden. Elke idioot zal weten hoe de game werkt en de tutorial is dan ook niet echt iets dat persé doorgelopen moet worden. Je kunt je units laten liggen, laten aanvallen, rocket launcher upgrades geven en dergelijke andere opdrachten geven zoals mijnen leggen en bunkers innemen. Het spreekt allemaal voor zich en ook gedurende de game wordt je goed op gang geholpen. Het wordt je dan ook niet al te moeilijk gemaakt wat dat betreft. Met de oplopende resources is het bijvoorbeeld mogelijk om nieuwe airborne troepen aan te roepen wat natuurlijk weer voor meer mankracht zorgt. De eerste paar missies zul je dan ook veel hiervan gebruik maken en zal tactiek niet echt nodig zijn. In feite borduurt de gameplay een beetje voort en is het vergelijkbaar met een RTS als Ground Control, zoals eerder gezegd. Neem wat sector punten over, ga dan weer naar een volgend punt, neem die sector over, en schiet iedereen aan flarden die je tegenkomt. Heel veel tactische vaardigheid komt er niet bij kijken eigenlijk, maar het niveau stijgt gelukkig al snel. Irritaties wekt deze game soms wel. Zo bewegen squads zich vaak tergend traag voort en rennen/tijgeren ze tegen objecten aan wat weer veel draai- en stuntelwerk tot gevolg heeft. Als je dan ook snel een aanval wilt plegen of via de flank een gebouw wilt aanvallen zal dit niet altijd goed werken. Wel leuk is het feit dat je in dit spel bijvoorbeeld kerken kunt gebruiken om een barrack te ontwikkelen waarin je weer mortyr squads, snipers etc. kunt kweken.
Natuurlijk wordt het alsmaar moeilijker, en heb je de keuze om tussen 4 moeilijkheidsgraden te spelen, maar als je dat liever wilt overslaan, dan bestaat er altijd nog een multiplayer mode. Zo kun je online en lokaal via een LAN aan de gang. Met de standaard Victory Point Control en Annihilate modes kun je het opnemen tegen spelers in zo’n 15 verschillende maps. Als dit alles nog niet genoeg is heb je nog een skirmish mode waarin je natuurlijk tegen een bot kunt spelen. Wat dat betreft is er meer dan genoeg te beleven in dit spel.
The way it’s meant to be played
Bij het opstarten van het spel valt direct op dat Nvidia weer een leuke bijdrage geleverd heeft aan de game. Company of Heroes draait dan ook uitstekend op een GeForce 6800 GT welke ik tot mijn beschikking had tijdens de speelsessie. Als je dan ook nog eens na gaat dat dit alles op een hoge resolutie gespeeld kan worden met uitstekende graphics als resultaat, dan mag dit toch wel een klasse game genoemd worden. Explosies, units, zoom-in functies etc., het ziet er allemaal goed uit. Wel moet ik zeggen dat de graphics wat stoffig overkomen, maar dat hoort bij oorlog natuurlijk. De vale beelden worden afgewisseld door veel variërende locaties die goed de sfeer weten te bepalen. De bijkomende animaties daarnaast zijn ook een interessante bezigheid voor de ogen.
Kan ik direct overstappen naar de laatste punten, het geluid, en tevens de conclusie over deze game. Dit is op zich goed in elkaar gezet. Weinig soundtracks, maar wel goede geluidseffecten. Explosies, maar vooral geweren, heavy machine guns enzovoort klinken goed in de oren en zorgen dan ook voor een levendige omgeving. Met dit laatste aspect kan ik concluderen dat Company of Heroes absoluut een aanrader is voor de Real Time Strategy fans. Met het toch al lage aanbod van RTS games is dit echter geen grootse vernieuwing, maar wordt vooral het opwekken van realisme gezien als een belangrijke doelstelling. COH is er dan ook in geslaagd om een indrukwekkend verhaal neer te zetten, en toch een vrij origineel concept te realiseren. Mensen die dit spel met de Command & Conquer reeks vergelijken op dit moment hebben het goed mis want dit streeft naar een geheel ander doel, maar is helaas niet op alle punten heer en meester… Voor de RTS fans dus een must-play game met een hoge replay waarde en op alle fronten meer dan een voldoening voor de normale gamer.
