Electronic Arts. Zo heet de studio die wereldheerschappij heeft op gebied van videogames. Ze werden groter en groter door het opkopen van andere ontwikkelaars en eigen studio’s uit de grond te stampen; de geschiedenis van EA kent iedereen. Over EA gaat het volgende stukje tekst, maar over de EA games in het speciaal. Het begon allemaal een weekje geleden toen de eerste FIFA ’09 recensies verschenen. Stuk voor stuk gaven ze goede punten en stuk voor stuk stond er ergens in het artikel een zin als “schopt Pro Evo kont”. Wat is er gebeurd vraag ik me dan af, met de EA die games uitmelkte en licentie-games aan de lopende band uitpoepte? Elk jaar een nieuwe FIFA, elke paar maanden een Sims uitbreiding, voortboorduren op de goede naam van een game maar ondertussen een undercover schijtgame op het schijfje zetten. Ik snap best dat er een markt is voor games als “Disney Princess: De Betoverende Reis” en de nieuwe Harry Potter-game maar ik denk dat ik wel veilig kan zeggen dat dit tot nu toe niet erg vaak games van hoogstaande kwaliteit waren.
Het was een FIFA of drie geleden (één FIFA staat in het hedendaagse gameswereldje gelijk aan één jaar) dat EA inzag waar ze mee bezig waren. Ik zie de FIFA van dat jaar letterlijk als het startschot voor een nieuwe EA. De kwaliteit van de serie was al een aantal jaren aan het vertroebelen en na een aantal middelmatige games en de waarschijnlijk daaraan hangende lage inkomsten (face it, het blijft EA) maakte EA een 180 graden draai met een zin in de richting van “hiermee openen we de jacht op PES”. FIFA kan in dit geval gezien worden als de EA games, PES als de games die EA andere studios zag ontwikkelen maar zelden zelf in de schappen kon leggen. Nieuwe franchises werden verzonnen, kleinere studio’s werden aangetrokken tot het EA-emperium, oude franchises opgepoetst tot ze net zo blinkte als een fonkelnieuwe PS3 en zelfs tijd (wat voor véél veel belovende spellen van EA vaak de bottleneck bleek te zijn die daarom afgeraffeld werden) werd de ontwikkelaars gegunt. Natuurlijk gaat daar tijd overheen en het is ook niet zo dat EA vanaf FIFA 2006 alleen nog maar goede games op ons heeft gestort; ik herinner jullie maar al te graag aan zwarte pagina’s in de gamesgeschiedenis als Hannah Montana: The Videogame en High School Musical: Sing It! welke de uitgever onlangs nog op ons uitpoepte.
Tijd is er geweest sinds het door mij genoemde startschot en dat zien we aan de kwaliteit van de games die in 2008 uitgegeven zijn en nog uitgegeven gaan worden. FIFA is nu letterlijk PES voorbij (dit is niet mijn mening maar die van de critici, dus PES fans: ik hoef geen voetbal door mijn raam of dergelijke) en EA lijkt redelijk uit de slop te zijn gekomen. Ze produceren als een tierelier en geven kunstzinnige en innovatieve games uit waar ze vroeger alleen maar naar konden loeren. Dit alles naast de gewoonlijke hoeveelheid bagger, laat dat duidelijk zijn: zo’n goudmijntje, in dit geval de casual gamer, laat EA natuurlijk niet liggen. Het lijkt erop dat ze hun naam als Elektronische Kunstenaars eindelijk weer eer aan doen. Nou vraag je je misschien af of ze dit voor ons, de gamer, gedaan hebben. Waarschijnlijk niet nee. De concurrentie is moordend omdat het begrip videogame inderdaad een begrip aan het worden is. Puur uit eigenbelang heeft EA het over een andere boeg gegooid, bang om de mensen die haar groot gebracht hebben, wij: de vaste gamer, als doelgroep te verliezen. Is het erg dat ze dit niet voor ons hebben gedaan? Mij hoor je niet zeuren. Of ze die game nu met liefde of met een zweep op de rug hebben gemaakt voegt voor mij niets toe zolang het resultaat maar goed is.
Zo is de uitgever vs. ontwikkelaar ook ooit begonnen. Met liefde voor hun werk, games die misschien niet altijd geweldig waren maar in ieder geval geen uitmelking waren. Zo kozen ze hun naam, zo kozen ze hun slogan. EA kan nooit terug keren naar haar roots, daar zijn ze te groot en te invloedrijk voor. Maar vind ik dat erg? Zolang de games goed zijn niet echt. After all, it’s all in the game…
