Column: Het Dagboek Van…

Maandag – Hé, verdomme. Het weekend is weer voorbij. Weer elke dag verplicht naar school van mijn ouders. Who cares about school anyway? Het gaat toch allemaal slecht en dit jaar ga ik toch niet meer redden. Waarom kan ik niet een jaartje overslaan, dan doe ik het volgend jaar weer over? Nu gaat het immers ten kostte van mijn vrije tijd…. Weer minder thuis, weer minder gamen… Zo ga ik die quests nooit meer halen en dadelijk wordt ik uit mijn clan getrapt! Ik moet echt iets veranderen, ik moet prioriteiten stellen. Nu is het al te laat, maar morgen blijf ik ziek thuis, dan kan ik de hele dag gamen en de schade een beetje beperkt houden.

Dinsdag – Nou, ik weet vrijwel zeker dat mijn moeder het geloofde. Ik zie er ook niet echt blakend van gezondheid uit, dus dat zal ook wel hebben geholpen . Ach, een mens kan toch leven op magnetron maaltijden en energydrankjes, dus waarom zou je vitamine eten? Ze vond me in iedergeval zielig genoeg om mij thuis te laten blijven. Dat deed ik dus ook, en ik heb de heel dag gegamed. Ik ben drie levels omhoog gegaan en kreeg de complimenten van onze clan-leader! Het was wel even slikken toen mijn vader een uurtje eerder thuiskwam, maar toen ik zei dat ik de hele dag in bed had gelegen en dat ik me daarom nu goed genoeg voelde om nog even te computeren, geloofde hij me op mijn woord. Nu nog een oplossing voor morgen zien te vinden.

Woensdag – “Ik ben toch nog niet helemaal beter, mama”. Ha, ze slikte het zonder er twee keer bij na te denken. Een beetje bambix eten, en het in de WC spugen, net kots, net echt. Toen ik inlogde zag ik dat Martin ook online was, die was dus ook niet naar school gegaan vandaag. Dit was wel een fijn gevoel, want tot nu toe voelde ik me vrij eenzaam en appart, maar als ik niet de enige ben zal het wel normaal zijn wat ik doe. Ik heb vandaag met Martin die ene Instance gehaald waar ik je vorige week over vertelde. Ik had geluk bij de eindbaas en ik kreeg het Zwaard in plaats van Martin. Hij was in het begin even chagrijnig, maar toen ik hem beloofde dat hij het morgen wel mocht lenen sloeg zijn humeur om en hebben we de rest van de dag nog een aantal kleinere questjes gehaald.

Donderdag – Ik was er niet helemaal mee in mijn nopjes, maar ik had hem beloofd dat Martin vandaag het Zwaard mocht lenen. Ik logde om half vier in; mijn moeder stuurde me weer naar school vandaag en ik moest ergens de tijd vandaan halen om mijn 15 uur vol te maken vandaag. Op school heb ik in een tussenuur ingelogd en via mijn USB stick het spel gespeeld. Ik ben uit het computerlokaal gegooid, ach: dat gebeurd bijna elke dag wanneer ik rustig probeer te gamen. Die eikels snappen gewoon niet dat dit belangrijker is dan de debiele “opleiding” en “toekomst” die zij mij proberen aan te smeren. En fin, in het tussenuur logde ook Martin in, ik heb hem het zwaard gegeven. Hij was een beetje vaag over wanneer ik het terug kreeg maar zei dat het wel goed kwam.

Vrijdag – Kijk ik vanochtend op de verdomde Veiling, zie ik daar mijn zwaard op staan! Ik weet godver zeker dat het mijn zwaard is, want de combinatie van special powers die je er aan kunt toevoegen is oneindig maar die van dit Zwaard zijn verdomme het zelfde als die van mij! Ik heb Martin een bericht gestuurd ingame, maar ik kreeg geen antwoord. Toen ik naar zijn huis twee straten verderop rende om het hem te vragen deed hij de deur niet open, hoewel ik het geluid van het spel door zijn open raam kon horen. Je snapt natuurlijk wel dat ik door dit alles niet naar school ben geweest, ik bedoel: er zijn belangrijkere zaken! Toen Martin niet antwoorde heb ik naar boven geschreeuwd dat ik hem ging aangeven bij de politie. Met mijn ouders viel ook al niet te praten, die waren alleen maar boos dat ik school had geskipt! Ze willen gewoon de ernst niet inzien van de diefstal!

Zaterdag – De politie vond mijn verhaal maar onzin! Ze hebben werkelijk geen idee wat de waarde van dit Zwaard is! Ze zouden “ernaar kijken” maar we weten allemaal dat dat toch niets uithaald! De uitgeverij van het spel wil me ook niet helpen… Ze zeggen dat ik het zwaard vrijwillig heb afgegeven! Dat was ook zo, maar ik kon toch niet weten dat die oetlul het ding zou houden? Ik ben naar Martin gegaan, heb een vol uur op zijn deur zitten bonken. De deuren en krassen staan waarschijnlijk nog in het hout. Toen hij naar beneden schreeuwde dat ik moest oprotten omdat anders hij de politie zou bellen heb ik een steen door zijn raam gekegelt. De klootzak,.. wat dénkt hij wel niet. Ik schreeuwde dat ik hem nog een dag zou geven.

Zondag – 12 uur ’s nachts. Martin is online, maar hij spreekt me niet aan. Ik stuur het berichtje naar hem toe: “Je bent game-over”. Door mijn headset hoor niets, geen antoord. Ook op mijn scherm: geen reactie. Ik sta op en loop weg van de computer. Ik blijf ingelogd in het spel, zodat Martin niets in de gaten zal hebben. Ik loop naar zijn huis, niet denkend aan de daad die ik ga uitvoeren. Bij het verlaten van mijn huis ben ik door de schuur gegaan, ik heb daar een heggeschaar meegenomen. Het zijn maar twee straten lopen en voordat ik het doorheb sta ik weer voor het donkere huis. Slechts een raam, zijn raam, het tweede van recht op de eerste verdieping, vertoont nog enig licht. Enige flikkering. Logisch, toen ik Away From Keyboard ging was hij nog online. De sleutel licht altijd in de bloembak, en ik gebruik deze dan ook om makkelijk binnen te komen. Rechtstreeks loop ik naar zijn kamer. Na het openen van de deur gebeurd er niets. Mijn ogen fixeren zich in het donker, en Martin ligt voorover op zijn bureau. Ik loop naar hem toe, schop hem in zijn zij. Geen reactie. Ik raakte in paniek… Ik wilde weg! Ik kwam hiervoor naar hem toen, maar ik had niet verwacht hem dood aan te vinden! Ondanks dat ik niet weet hoe snel ik weer moet wegwezen, heb ik eerst nog even via zijn account het Zwaard van de Veiling afgehaald en naar mezelf gestuurd.

Nog diezelfde zondag staat de politie voor mijn deur. Martin had de dood gevonden door ondervoeding, te weinig bewegen, vitamine-tekort en een gebrek aan frisse lucht. Het was dus niet mijn schuld. Wat de politie wel raar vond was dat ze het tijdstip van overlijding vast hadden gesteld op zaterdagnacht, 22.30. Dit vonden ze raar omdat er om half één op zondag nog een berichtje was verstuurd. Van zijn computer naar de mijne… of ik hier iets vanaf wist…

(Don’t get me wrong, I love games. Maar ik hoop dat jullie snappen, je kunt het ook overdrijven ;))