Column: Drie kerre niks

thumbnail

Eigenlijk zou ik dit stukje moeten voltypen over games. Het is tenminste, de laatste keer dat ik keek, een site over games waar ik mijn columpje op drop. Het is echter op een donderdag dat ik dit typ en terwijl ik van mijn terras de stad in kijk lopen de terrasjes en cafés van Neerlands mooiste studentenstad vol. Het ondergaande najaars-zonnetje geeft niet veel warmte meer af, maar gecombineerd met de terras-verwarming en een lekker dik vest is het een ideaal klimaat om met wat vrienden een biertje te drinken op het terras. De lucht is lichtrood, slechts een aantal witte wolken aan de lucht, en de weinige vogels die nog in de lucht hangen zijn ook opweg naar huis na een drukke dag. Hoe kan iemand, wie dan ook, op zo’n moment nog aan gamen denken?

Tentamens… Je ligt de hele dag op je kamer samenvattingen en cases te bestuderen. Je kamer stinkt naar… ja… jou. De geur van je eigen ruften, het eten van drie dagen geleden en de sigaretten die je in je kamer opsteekt om tijd te besparen is penetrant en menig persoon die ondanks het ‘niet storen’ bordje op de deur toch binnekomt is in no-time van zijn stokje af. Jijzelf ruikt het niet meer, je bent eraan gewend geraakt. Je gaat het niet halen, die studie van je, dat voel je. Je moet er alles aandoen omdat iedereen verwacht dat je het wel kunt en jij dat van jezelf ook wel weet. Waarom zijn er zoveel leuke dingen in het leven die je concentratie weghalen bij het enige wat op dit moment wel belangrijk is, leren?
Je weet niet welke dag het is, maar weet dat het de dag des oordeels is als je wekker veels te vroeg afgaat. Het tentamen van maandag ochtend lijkt je uit te lachen als je de deur door loopt. Daar komt hij dan, op weg naar de guillotine. Wie kan er op zo’n moment nog aan gamen denken?

Een van je beste maten is jarig. Hij bereikt een speciale leeftijd, laten we zeggen: 21, dus geeft een mooi feestje. Natuurlijk komen al zijn vrienden en geliefden. Het feest is gezellig en de drank vloeit rijkelijk. Als cadeau aan je vriend treedt je op met je bandje. Je speelt een uurtje of twee en als je aan de encore toe bent staat het hele huis te spring. Als je van het podium afstapt wordt je door al je vrienden en onbekenden begroet en geprezen. Je wuift ze aardig weg en zoekt je jarige vriend. Hem gevonden blijkt zijn vriendin uit het oog te zijn verloren. Als ze haar vinden, blijkt ze het verraad der verraaden, de daad der daden, te hebben gedaan met een andere vriend van jou. Wie, tell me fucking who, can think of gaming on moments like these?

Ik ben niet op deze aarde geroepen om iemand terecht te wijzen. Ik ben geen schijnheilige ‘wereldverbeteraar’. Sterker nog, ik breek elke regel die er is alleen omdat regels gebroken kunnen worden. Maar er zijn bepaalde dingen, normen en waarden, die je moet respecteren. Noem mij een oude lul, the fuck I care. Ik zie dingen gebeuren om mij heen. Mensen die gamen en gamen. Gamen en gamen. Niets anders doen. Mensen die hun studie zakken vanwegen spelletjes als World Of Warcraft, mensen die niet op de verjaardag van hun vriend kunnen zijn omdat ze een clan battle hebben, mensen die niet genieten van het leven omdat ze met hun vierkante oogjes op digitale vrouwen zitten te geilen. Er is een grens tussen gamen en de rest van je leven waarbij, als je die overschrijdt, het gewoon niet meer gezond is. Natuurlijk zijn de voorbeelden extreme gevallen maar denk je zelf eens in; kom jij nooit 10 minuten later bij een afspraak omdat je nog even een potje Call of Duty af moest maken? Als dit het geval is bedenk dan, voor de volgende keer, waar je nu eigenlijk mee bezig bent. Je bent mensen van vlees en bloed opzij aan het zetten voor een digitale code van enen en nullen. Now you know.

  • 0 0 stemmen
    Artikelbeoordeling
    Abonneer
    Abonneren op
    guest
    Vul je email-adres in. Dit veld is niet verplicht voor het plaatsen van een reactie.
    Vul hier een naam of nickname naar keuze in. Hiermee kun je zonder registratie reageren op Evilgamerz.

    5 Reacties
    oudste
    nieuwste meest gestemd
    Inline feedback
    Bekijk alle reacties
    Anoniem
    Gast
    Anoniem
    4 jaren geleden

    Bin there done that, Mooi verhaal en ooit komt dit hoe dan ook uit, bij iedereen:clap:

    Anoniem
    Gast
    Anoniem
    4 jaren geleden

    Hele leuk column! Gamen is bij mij altijd voor de rust, maar ik wil niet na het gamen meteen in de stress schieten dus ik hou ook rekening met de afspraken. Ik ben dus ook nog NOOIT ergens te laat geweest 😀 Om eerlijk te zijn vind ik een avond met vrienden uitgaan ook veel belangrijker als een hele avond gamen 😛

    Anoniem
    Gast
    Anoniem
    4 jaren geleden

    Leuke column, ik weet zeker dat er een aantal mensen zijn die zich aangesproken voelen. De drang om een potje af te maken ken ik wel maar dat is alleen als mijn vriendin thuiskomt, die wil dan graag dat ik stop maar ik vind het wel zo prettig om net even het laatste potje af te maken. Als ik een afspraak o.i.d. heb en ik ben van tevoren aan het gamen dan hou ik rekening met de tijd voordat ik een nieuw potje begin. Als ik weet dat ik nog een kwartier heb en dat een potje gamen langer dan… Lees verder »

    Anoniem
    Gast
    Anoniem
    4 jaren geleden

    Tja, voor gamen neem ik de tijd. Overdag werk ik aan school etc, en s’ avonds gamen. Straks met stage word het wel drukker waarschijnlijk, maar het zij zo. Ik moet elke dag minstens 2 uur niks kunnen doen, en dan doe je de leukere dingen van het leven zullen we maar zeggen. School is altijd klote natuurlijk, maar een goede indeling is vaak het belangrijkste, en prioriteit leggen bij andere dingen, ook al lijdt school daar soms ietsjes onder. Het komt altijd wel goed, zoiets heb ik altijd wel, en dat is meestal ook wel zo. Zonder gamen zou… Lees verder »

    Anoniem
    Gast
    Anoniem
    4 jaren geleden

    Hm erg mooi Column. Ik zie er wel wat in terug bij mezelf… zoals dat tentamen leren. Ik kan me nooit goed concenteren. En met dat gamen ook, meestal wil ik gewoon gamen omdat het leuk is, maar denk ik soms. hm waar ben ik mee bezig, maar kan ik gewoon niet stoppen weet je. Het is niet zo dat ik aan WoW verslaafd bent, ik vind het in tegendeeel een schijtspel:p dus last van clan battles heb ik niet, en als ik halverwege een potje cod zit en ik moet stoppen, dan maak ik het niet eerst af. Dan… Lees verder »


    Naar boven
    5
    0
    Klik hier om anoniem of als lid te reagerenx