Square Enix staat natuurlijk bekend om de volwassen Final Fantasy spellen, waarin diepgang, magie en fantasie elementen samen komen in de geliefde RPG serie. De serie heeft dan ook een aantal bekende personages voortgebracht met Cloud, Vivi en de Moogles als enkele voorbeelden. Maar vraag je enig Final Fantasy liefhebber aan welk schattig karakter ze als eerste moeten denken dan is daar maar één antwoord op en dat is de vrolijke gele vogel Chocobo! Square Enix heeft de Chocobo al vaker de hoofdrol gegeven in een game en in 2008 was dit in Final Fantasy Fables: Chocobo’s Dungeon op de Nintendo Wii en Nintendo DS. Doordat de titel alweer flink wat jaartjes oud is, is het nu tijd voor een remaster met een paar nieuwe toevoegingen. De originele game was mij volledig voorbij gegaan, dus dit is een mooie kans om tien jaar later deze game nog eens goed aan de tand te voelen.
Kweh, kweh, kweh!
Jij bent Chocobo en ondanks zijn schattige uitstraling is hij een collega van schattenjager Cid. In de eerste paar minuten volg je Cid en Chocobo op hun speurtocht naar schatten en rijkdom, waardoor ze uiteindelijk uitkomen in de wereld van Memoria en het stadje Lostime. Zoals de naam al doet vermoeden hebben de inwoners wat problemen. De bel van vergetelheid heeft ervoor gezorgd dat iedereen zijn geheugen is kwijtgeraakt. En om het verhaal nog gekker te maken vinden ze een ei, waar een mysterieuze kleine kleuter uitrolt, die blijkbaar de speciale krachten heeft om het geheugenverlies om te zetten in kerkers. Aan jou, Chocobo, de taak om op zoek te gaan naar de verloren herinneringen, terwijl je door verschillende verdiepingen heen wandelt en diverse vijanden een kopje kleiner maakt. Het is niet anders het verhaal heeft een typisch Japanse stijl en daarmee ook zijn gekheid. Het is raar genoeg om je geïnteresseerd te houden, maar meer hoef je er ook zeker niet van te verwachten.
De game is naar de moderne tijd gebracht en ziet er daardoor scherp en strak uit voor zover je kunt verwachten van een remaster van een Wii titel. Zo zul je snel zien aan de 3d modellen dat dit een game is van een paar generaties geleden en met name de cut-scenes, waar er niet al te veel van zijn, hebben de transitie niet goed doorstaan. Er zijn ruwweg 2 soorten omgevingen die je zult verkennen, het dorpje Lostime en de diverse kerkers die je tijdens het schatten jagen tegenkomt. Het dorpje ziet er van een afstand degelijk uit, maar alle animaties en de close-ups van de inwoners ogen erg blokkerig. De kerkers doen het ook niet veel beter en dat zorgt er helaas voor dat er een enorm groot verschil is tussen het menu wat je bijvoorbeeld tegenkomt als je de game opstart, wat er super vrolijk, strak en mooi getekend uitziet en de rest van het spel. Deze stijl is totaal niet terug te vinden en ik had eigenlijk gehoopt dat ze een soort gelijke 2d stijl hadden gebruikt in plaats van de achterhaalde 3d modellen te behouden. En dit is vooral pijnlijk omdat de wat saaie beelden het nu erg lastig maken om van een erg leuke, verslavende en diepe rogue-like ervaring te genieten.
Een Chocobo met vele petten
Je zult je door het eerste uur heen moeten worstelen voordat je daadwerkelijk in het diepe wordt gegooid. Want ondanks de schattige uitstraling heeft het geen moeite om zo alles van je af te pakken na al je harde werk, wat volledig past in het rogue-like genre. Gelukkig is er een makkelijkere moeilijkheidsgraad waarbij het spel iets aardiger is wanneer jij het leven laat in een kerker. Elke kerker is random gegenereerd en jij kunt hier stap voor stap rondkijken. Met elke actie zullen de vijanden in de kerkers ook een stapje of aanval doen. Het loont dus om na te denken voordat je iets doet. In de eerste paar kerkers kun je zonder al te veel zorgen de vijanden aanvallen, maar daarna zul je elke keer moeten berekenen of je een speciale aanval wilt doen, een voorwerp wilt gebruiken of een stapje te zetten. Doordat alles in vakjes is opgedeeld en wanneer je aanvallen tot je beschikking krijgt met verschillende afstanden en aanvalsgebieden, wordt plaatsing en timing ineens super belangrijk. Je gelimiteerde HP, SP en energie niveau zorgen ervoor dat elke stap ook de juiste moet zijn. De voorwerpen die je kunnen helpen zijn schaars en worden niet al te vaak door verslagen vijanden gedropt. Bovendien is je tas die je mee kunt nemen belachelijk klein, waardoor je constant moet nadenken welke spullen je wel en niet wilt meenemen. En om het dan nog lastiger te maken zitten er in de kerkers diverse vallen verstopt en zijn er ook nog eens speciale kerkers waarbij je alle vijanden moet verslaan zonder de standaard voorwerpen of zich alles in het donker afspeelt. Gelukkig heb je dan wel de mogelijkheid om elke keer voordat je een kerker ingaat een andere rol aan te nemen. Dit begint met een ridder rol, maar wordt uiteindelijk uitgebreid met diverse andere rollen elk met een bijpassende hoed voor op de Chocobo. Het speelt daardoor allemaal erg vlot en lekker en heeft enorm veel diepgang, het kan hooguit soms iets te repetitief aanvoelen doordat alles er erg hetzelfde uitziet. Twee grote nieuwe toevoegingen moeten ervoor zorgen dat spelers van het origineel ook iets nieuws te ontdekken hebben. De naam ‘Every Buddy’ staat niet voor niets in de titel. Het is nu mogelijk een buddy op te roepen die je vergezelt in de zoektocht door de kerkers. Je kunt deze verkrijgen door vijanden te verslaan en daarmee voldoende Buddy punten te verzamelen. Dat je een vijand als een buddy kunt gebruiken maakt het iets makkelijker, maar ook weer tactischer. Bovendien zijn er veel verschillen in effectiviteit en loont het dus om na te denken over welke buddy je wilt meenemen. De tweede toevoeging is dat een speler op de bank de rol kan aannemen van deze buddy. Dit is leuk, maar ik zou de game zeker niet een co-op titel noemen.
Chocobo’s Mystery Dungeon Every Buddy is een erg ruw pareltje. Je moet flink door de gebreken heen kijken om van de gameplay te kunnen genieten. De herhalende gameplay helpt hier dan ook niet en de langzame start maakt het lastig voor nieuwe spelers om meteen al dat moois, wat dit spel te bieden heeft, te kunnen ervaren. Het verhaal is erg typisch Japans en de gameplay is erg ouderwets. Dit is zeker geen slecht iets, maar blijft daardoor helaas wel in de middenmoot hangen.
