Geen Bal an?
Platformers lijken weer helemaal terug te komen. Nadat we al bezig waren met onder andere Crash Bandicoot eerder deze maand, kunnen we nu weer een 3D-platformer gaan spelen. Het is een wat vrolijkere, en vooral toegankelijkere game, namelijk Balan Wonderworld. Het spel speelden we op de PlayStation 5, dus de verwachtingen zijn hoog.
In Balan Wonderworld trekken spelers met de schattige Leo en Emma door de magische landen van Wonderworld. Aangestuurd door de mysterieuze maestro Balan, moeten spelers helpen het evenwicht te herstellen in de harten van tien gekwelde zielen door af te rekenen met de Negati, fysieke manifestaties van zorgen en andere negatieve emoties. Om hierin te slagen, moeten spelers springen, klimmen, beuken en meer in vele unieke gebieden. Onderweg kunnen ze meer dan 80 unieke kostuums verzamelen die hen speciale vaardigheden geven. Het avontuur is geschikt voor een enkele speler, maar kan ook samenwerkend met een tweede speler worden doorlopen, waarbij ze de vaardigheden van kostuums op creatieve manieren kunnen combineren om vijanden te verslaan.
Het verhaal van de game is alleszins weinig bijzonder. Je hebt een platform waar je allerlei werelden kunt betreden, te beginnen met wereld 1. Je moet hierbij allereerst 8 Balan-beeldjes zien te verzamelen, waarna je wereld 2 en 3 vrijspeelt. Vervolgens moet je in totaal 25 beeldjes zien te verzamelen in de platform-werelden van het spel. En daar begint direct de frustratie. Je hebt in Balan Wonderworld namelijk constant nieuwe characters die je vrijspeelt, en waarnaar je kunt wisselen. Characters uit andere werelden heb je nodig in weer eerdere werelden om de Balan-beeldjes te kunnen bereiken. Zo kan bijvoorbeeld een character een stuk verder zweven, welke je in wereld 3 vrijspeelt, maar in wereld 1 heb je deze nodig om bij een Balan-beeldje te geraken. Hierdoor vereist de game veelal dat je werelden, deels of helemaal nogmaals gaat spelen. Dit verlengt dus de algehele gameplay van het spel, maar is wel frustrerend, aangezien de game vrijwel voor 90% lineair is en dus enkele simpele zijwegen te bieden heeft waar vaak je collectibles te vinden zijn. Dat het herspelen van levels saai is, zal ik verder toelichten…
Elke wereld bestaat uit 2 chapters en 1 eindbaas. Gedurende het platformen is het mogelijk om te wisselen van characters. Het spel biedt tientallen aan characters, waarbij sommigen dezelfde krachten hebben, en sommige ook unieke. De een kan hoger springen, de ander kan z’n nek hoog uitsteken en weer ‘n ander kan spinnenwebben beklimmen. Klinkt allemaal best interessant, en dat concept is ook zeker wel leuk en inventief. Ingame kun je vervolgens gebruik maken van platformen (letterlijk) waarin je een drietal characters (opnieuw) kunt samenstellen en kiezen. Hierdoor kom je dus op plekken waar je nooit eerder bent geweest. Echter moet je het level voor 90% hetzelfde uitspelen, al kun je gelukkig via de platformen ook direct transporteren naar de hoofdwereld. Je moet dus veel herspelen als je niet direct genoeg beeldjes vindt, en dat is vind ik vrij frustrerend. Waarom moet je persé die dingen verzamelen en kun je niet gewoon doorspelen? Het vormt wat mij betreft een klein blok aan het been, aangezien de vereisten voor de collectibles al snel flink opgeschaald worden, en je dus vaak gameplay moet herhalen en moet gaan zoeken. Het zorgt ervoor dat de motivatie minder wordt, en je het spel sneller neergooit wat mij betreft, terwijl het totaal onnodig is in my opinion. Vooral voor het jonge publiek maakt dit het spel vrij tergend omdat ze niet verder kunnen spelen in nieuwe werelden.
De gameplay zelf dan, hoe is die? Balan Wonderworld is echt een rete-eenvoudige platformer. Je kunt springen, schieten wellicht en dat was het ook wel zo’n beetje. Alle acties gaan zowat met de X-knop, wat het spel zeer toegankelijk maakt. Vijanden en eindbazen zijn vaak zeer eenvoudig te verslaan, waardoor het spel vooral voor het jongere publiek geschikt is. Als volwassene is het spel echter ook zeker niet overbodig, aangezien je best nog wel moet zoeken en nadenken om de Balan-beeldjes te kunnen vinden. Daarmee heeft het spel dus moeilijkheden, maar is het ook weer veel te makkelijk. Als je dood gaat door een tegenstander of geraakt wordt door een eindbaas, verlies je één van je 3 characters en kun je gewoon verder spelen. Door sleutels te verzamelen en deze in te leveren kun je echter weer characters tot leven roepen. Ingame zijn er checkpoints aanwezig die je automatische progressie opslaan waardoor je niet grote stukken hoeft te herspelen. Verder is het een kwestie van gewoon spelen, en je zult de gameplay snel onder de knie krijgen (zie ook onze video hierboven voor wat gameplay van Balan Wonderworld). Verder zijn er ook nog mini-games aanwezig in het spel. Hierbij moet je bijvoorbeeld een bal in de goal trappen of een golfbal in de hole zien te krijgen in zo weinig mogelijk slagen. Ook moet je schaduwen die voorbij komen zien te timen wanneer ze over Balan heen bewegen om zo een vijand te verslaan. Het zijn simplistische elementen in de game die wat mij betreft wel leuk vormgegeven zijn, en iets meer variatie weten te brengen. De spelwerelden zijn daarnaast ook vrij gevarieerd, waarbij je van een waterwereld naar een vrolijk ogende wereld met groen gras en bruin zand over zult gaan. Maar er zijn ook wat donkere werelden die een iets minder vrolijke sfeer weten op te wekken, al wordt de ambiance nooit grimmig. Leuk is dat je het spel samen kunt spelen, iets wat tegenwoordig lang niet altijd meer standaard in platformers mogelijk is.
PS3-waardige graphics
Daar waar de gameplay niet onaardig is, maar ook verre van uitdagend of boeiend, daar zijn de graphics een stuk matiger. Vooral de open-wereld (een zwevend eiland) ziet er zeer matig uit, met gras en zand dat een grote waas over zich heen trekt, en waarbij characters er allemaal vrij hoekig en statisch uitzien. Ingame ziet het er ietsje beter uit, maar indrukwekkend wordt het nooit. Voor een PlayStation 5-game van tegenwoordig betreft het hier dan ook maar een matige kwaliteit. Het oogt allemaal dan ook meer als een PS3-game of PS4-game ala Digimon of ander Japans vergelijkingsmateriaal. En dat is raar want men kan het wel, gezien de strakken kwaliteit van sommige tussenfilmpjes, die er dan wel weer uitstekend uitzien. De user interfaces zijn typisch Japans onlogisch, waarbij je elke knop in de menu’s gebruikt als bevestiging. Overal vind ke dansende characters die verdwijnen als je dichterbij komt, iets wat een beetje weird overkomt en alles vrij druk maakt. De O-knop is dan ook niet om terug te gaan, maar je hebt een speciale knop daarvoor waar je op moet klikken. Speciaal moet de audio in de game zijn. De muziek varieert sterk per wereld, en is op zich wel prima. Toch stond deze mij standaard wat te hard, en werd deze vrij overheersend na een tijdje. Toch mag gezegd worden dat het sfeerbepalend is om de muziek wel aan te laten staan, aangezien deze best wel prima in de oren klinkt, daar waar de geluidseffecten van de omgeving en characters vrij ongeïnspireerd is.
Balan Wonderworld is een platformer die best wel wat uurtjes, zo’n 15, van je toch al zuinige leven zal weten op te slokken. De herhaling van gameplay en werelden die je moet spelen maken het een stuk minder interessant. Het gaat z’n doel voorbij om je te verplichten om Balan-beeldjes te moeten zoeken, daar waar ze dit ook optioneel hadden kunnen maken wellicht. Daarmee blijf je soms tergend lang zoeken en in bestaande werelden hangen voordat je verder kunt. De gameplay van het spel is lekker toegankelijk en is voor zowel jong als oud, al zullen core-gamers weinig echte uitdaging vinden. De graphics zijn matig, de audio gaat dan wel weer, en op de PS5 wordt zo goed als geen gebruik gemaakt van de PS5-features, waaronder de haptic feedback van de DualSense-controller. Het spel krijgt het voordeel van de twijfel maar is ook niet meer dan dat.
