300
Na een pauze van 2 jaren heeft Ubisoft Assassin’s Creed een goede reboot gegeven. Inmiddels zijn we weer een jaar verder en heeft Ubisoft besloten om alweer om het jaar een nieuwe game in de franchise uit te brengen. Of dat weer de standaard zal gaan worden is afwachten, maar qua vernieuwing had de franchise ook wel een boost nodig. Na het oude Egypte bezocht te hebben gaan we nu naar de tijd van 300, de tijd van de Spartanen. Hoe dat uitpakte konden we veelvuldig bekijken in deze, vooral grootse game.
De nieuwe Assassin’s Creed vindt plaats in het oude Griekenland in de vijfde eeuw voor Christus. De Peloponnesische Oorlog vindt plaats tussen het aloude Sparta en Athene en we kunnen enigszins een beetje beleven hoe deze heeft plaatsgevonden. Natuurlijk zullen we bij Sparta al snel denken aan de film 300 en de game begint dan ook met een geweldig openingsgevecht dat rechtstreeks uit de film had kunnen komen. Daarmee wordt direct de sfeer benadrukt die de game wil neerzetten. Spelers kruipen in de huid van Alexios of Kassandra, een man of vrouw dus. Hij/zij is een huursoldaat met Spartaans bloed die door de familie ter dood is veroordeeld. Het doel is om uit te groeien tot held en de waarheid te onthullen van je mysterieuze afstamming. Hoewel het uiteindelijk niet goed is afgelopen met de Spartanen zul je merken dat ze in de game veelvuldig voor zullen komen. Gedurende het spel zul je ook grootse battles uit gaan vechten, zoals we die uit 300 kennen, en ik kan je zeggen; Deze zijn bruut, intens en vooral erg meeslepend!
Veel dezelfde elementen
Assassin’s Creed Odyssey borduurt vooral verder op z’n voorganger. In het spel heeft je gear weer bepaalde niveau’s en deze zullen hogere waarden krijgen naar mat je zelf ook aan het levelen bent. Ditmaal kun je echter ook je gear laten graveren, waarmee je extra, lichte voordelen kunt krijgen. Dit kan extra kracht zijn bij het verslaan van dieren, maar kan ook veel andere voordelen opleveren. Het gaat hierbij om kleine percentages als 3% of 4% verbeteringen. Natuurlijk kun je ook weer skill points bij het levelen uit gaan geven. Elke skill bestaat uit meerdere upgrade niveau’s, waardoor je skills die jij belangrijk vindt dus meerdere malen kunt verbeteren. Verder is de gameplay wat betreft stealth en freerunnen vrijwel hetzelfde gebleven. Bij het vechten kun je echter wel meerdere acties met de linker trigger gebruiken, om zo gif te betrekken bij je slagen, of om even een health boost op te vragen. Toch kon je vorig jaar alles vrij snel rushen. Dat is nu een stuk minder. Je zult namelijk vaak basissen moeten infiltreren, wat vaak een rustige, stealth aanpak vereist. De game lijkt ook een stuk pittiger te zijn dan voorheen, en dat komt vooral doordat je veel overvolle basissen moet infiltreren. Daarmee lijkt de duur van de game ook een stuk langer, en die is weldegelijk ‘lang’. Na zo’n 10 uren in de game gestoken te hebben had ik pas net level 12 bereikt, daar waar je gebieden hebt die je pas rond level 40 zult gaan bezoeken. Verder is ook het varen op zee een stuk uitgebreider geworden. Je zult geregeld de strijd aan moeten gaan met Grieken en Spartanen, en je kunt nu ook je crew zelf samenstellen. In de wereld van Assassin’s Creed kun je mensen voor je boot rekruteren, en dat kunnen zowel NPC’s zijn als bijvoorbeeld willekeurige Spartanen die in de wereld rondlopen. Daarmee breidt Ubisoft de RGP-elementen van de game lichtjes uit. Tevens heb je nu ook een scherm waarin je huurlingen kunt verslaan. Soms zijn deze brute mensen onderdeel van een missie, maar je kunt ze ook zelf opsporen om te vermoorden, het is aan jou. Verder kun je deze bruten ook afkopen, waardoor je geen last van ze zult hebben, althans voor een tijdje. Dit afkopen zorgt ervoor dat je niet opgejaagd wordt wanneer je in hun buurt komt.
Naast deze wijzigingen is Assassin’s Creed Odyssey veel meer van hetzelfde dan je misschien zult denken. Het spel is qua gameplay vrijwel identiek aan het vorige deel, al is de spelwereld wel wat minder open. Door het veelal infiltreren van basissen en kampen zul je merken dat het basisprincipe iets meer terug in de tijd gaat, daar waar je dit in eerdere Creed-games ook moest doen. Daarmee is het rushen wat meer beperkt gemaakt. Een andere toevoeging is dat je nu zelf kunt kiezen wat je zegt tegen characters. Dat kan soms leiden tot een opbloeiende liefde, maar je kunt met de dialogen ook forceren dat je hogere beloningen krijgt bijvoorbeeld. De dialogen zijn veelal niet diepgaand en hebben niet vaak consequenties voor het restant van het verhaal, maar baseren zich puur op het verloop van deze missie. Verder kun je ook diverse contracten aangaan via een bounty board, waarbij je bijvoorbeeld iemand moet executeren voor XP en gear. Jammer is dat deze contracten veelvuldig kunnen voorkomen, waardoor je meermaals dezelfde priester kunt executeren voor XP. De contracten kunnen daarnaast verlopen wanneer je deze niet binnen bijvoorbeeld ’n dag afrond, waardoor je in de gaten moet houden of je ze wel op tijd aan het afronden bent.
Minder rushen dan in Origins
Het spel bevat dus nieuwe als oudere elementen, maar voelt vooral erg gelijkwaardig aan haar voorganger. Ook de AI heeft weinig wijzigingen ondergaan. Deze is nog altijd vrij dom. Wanneer je een basis infiltreert en vervolgens opgemerkt wordt en een stukje wegrent, zullen ze je al snel weer kwijt zijn. Daarnaast zie je geregeld Spartanen naast de weg de aanval openen op een voorbijganger, waarbij ze vervolgens minuten lang met zwaarden op elkaar aan het inhakken zijn. Het realisme laat daarmee aardig te wensen over. Daarnaast is de gameplay ook nog altijd niet helemaal verfijnd. Als je weg wilt sprinten, zul je merken dat je soms weer op objecten gaat klimmen terwijl je dat niet wilt, iets wat er nogal stuntelig uitziet allemaal. Leuk is wel dat je de verkenningsmode kunt inschakelen of uitschakelen, waardoor je ervoor kunt kiezen of je zelf locaties gaat opsporen, of dat de user interface het waypoint aangeeft. Dit komt van pas bij het uitvragen van NPC’s, waarbij je ook vaak om locaties kunt vragen van bepaalde missiedoelen.
Ook grafisch is het spel niet heel veel vooruit gegaan. Hoewel het spel er vorig jaar al geweldig uit zag, is dat nu niet heel veel anders. Je kunt ver in de diepte kijken waardoor je echt af en toe kunt genieten van het prachtige landschap dat steeds weer blijft variëren. Je zult vooral actief zijn op eilanden, waardoor ook het water een grote rol speelt, en ook dat ziet er prachtig uit. De characters en NPC’s zijn verder prima uitgewerkt, en hebben allen hun eigen trekjes en kenmerken. De opponenten zijn zoals altijd wel weer allemaal redelijk hetzelfde en variëren weinig. Ook qua user interface oogt het spel redelijk identiek aan haar voorgangers. Je kunt zowel met een cursor met de analoge stick door de menu’s heen browsen als gebruik maken van de triggers om overal doorheen te bladeren. Dat werkt op zich prima en overzichtelijk. Ook het managen van je inventory en je lichaamsbepantsering en wapens werkt goed. Het is makkelijk om te zien wat voor voor- en nadelen bepaalde gear bevat waardoor je jezelf zo goed mogelijk kunt voorzien, en dat is ook wel nodig, want het spel is pittiger geworden dan vorig jaar. Qua soundtrack blijft vooral de menu interface muziek erg hangen. Deze klinkt episch en wordt geregeld herhaald in de game, waardoor deze al snel in je hoofd blijft hangen. Audiovisueel is de game niet zo bijzonder als bijvoorbeeld het net uitgebracht Shadow of the Tomb Raider, al benadert het spel qua landschappen wel redelijk de perfectie wat mij betreft.
Assassin’s Creed Odyssey is niet echt een vernieuwende game. Het borduurt vooral voort op hetgeen Origins vorig jaar al achter liet, en geeft je daarbij een compleet nieuwe omgeving om in los te gaan. De Griekse en Spartaanse sfeer en historie zorgen voor een geweldige setting waarop denk ik vele fans hebben gewacht. Qua combat gaat het spel iets meer terug naar de eerdere Assassin’s Creed-games aangezien je vooral veel basissen zult gaan infiltreren. Daarmee lijkt de duur van de game vooral daardoor langer aangezien je in Origins vooral missies kon gaan rushen. Dat is in deze game wat minder het geval. Toch is Odyssey qua content ook daadwerkelijk een stuk langer dan voorheen. Met minstens 50 uren aan content zul je ongetwijfeld lang zoet gehouden worden met alle missies, sekteleden, huurlingen, contracten en side-quests die je kunt uitvoeren. Leuk zijn de kleine toevoegingen waaronder de mogelijkheid om nu zelf keuzes te maken bij conversaties, intense veldslagen mee te maken en de mogelijkheden op zee, waaronder het enteren van schepen, het plunderen van Griekse vloten en het samenstellen van een crew. Daarmee verandert de game haar koers niet zozeer, maar borduurt het vooral verder op het succes van Origins, iets dat wat mij betreft een prima, maar minder innovatieve keuze is geweest. Tevens zou het mooi zijn als elementen als de AI en de gameplay mechanics hier en daar nog net wat meer opgepoetst zouden worden, iets dat eigenlijk al te lang in het stof is blijven liggen. Het mogen de pret niet al te veel bederven in ieder geval. Assassin’s Creed Odyssey is namelijk de volle mep volledig waard, en is misschien voor de liefhebbers en nieuwkomers nog wel meer dan dat.
