Wild Hearts

Anders dan je misschien zult verwachten

Toen Electronic Arts in 2022 Wild Hearts aankondigde waren we direct onder de indruk van het artwork van de game. De huilende wolf maakte diepe indruk op mij en dit leek mij een game om in de gaten te houden. Nu in begin 2023 is het spel al uit en moet het de strijd aan gaan met vergelijkbare RPG’s als Monster Hunter. Het genre was wat anders dan in eerste instantie verwacht, maar wie weet wat deze titel ons brengt. Wellicht hebben we een nieuwe, langlopende franchise te pakken die zowel het Oosten als Westen kan aantrekken.

In Wild Hearts reizen spelers door Azuma als eenzame wolf of vormen ze roedels met maximaal twee vrienden dankzij de coöp- en crossplay-features van de game op alle platformen. Spelers kunnen hun gevechtsplannen uitbreiden en speciale missies aannemen, terwijl ze in roedels jagen, zich aansluiten bij andere jagers in de wereld of het alleen tegen Kemono opnemen. Vanaf het begin van het spel zul je merken dat de gameplay uitgebreid is en dat je veel kunt customizen. Dat begint al bij het customizen van je character. In-game zul je vijanden en veel boss-fights moeten uitvoeren en dat begint al direct wanneer je het spel start. De gameplay is een variatie van hack and slashen maar hangt ook veel af van timen. De combat is namelijk erg log en voelt typisch Japans aan. Simpelweg hakken en zagen is er dan ook niet bij en je moet echt met gevoel je slagen timen. Ook is afhankelijk van je wapen wat voor slagkracht je zult hebben en hoe snel of traag dit zal verlopen. Zo had ik bijvoorbeeld een enorme hamer die aardig wat impact had en damage deed, maar kon ik wel goed merken dat deze veel energie vereist en traag qua handelingssnelheid functioneert. Deze damage is niet het enige want elk wapen heeft zo zijn of haar eigenschappen en het is aan jou welke voor- en nadelen je voor lief neemt.

Naast de combat zul je veel moeten ontdekken. De spelwereld van Wild Hearts is verdeeld over gebieden welke deels lineair zijn, maar je ook enige vrijheid bieden. De waypoints staan echter redelijk vast en je kunt basissen creëren waar je naar kunt fast-travelen en enkele aanpassingen kunt doen aan je gear. Deze gear bestaat uit elementen voor je lichaam, waaronder body armor, hoofddeksels en allerlei andere elementen die zo hun eigen details kennen. Daarnaast heb je ook nog eens skill-trees die je kunt upgraden waarmee je steeds sterker kunt worden. Dit alles is niet ala Borderlands ingericht, maar is typerend Japans ingedeeld. Het zijn dus veel cijfertjes, veel details en vrij onnodig gecompliceerd. Het is niet mijn stijl, maar het is hanteerbaar zullen we maar zeggen. Qua mogelijkheden is deze game verre van beperkt. Zo kun je in je eigen basis die je zelf kunt opzetten onder andere campfires opzetten, een hunter’s tent plaatsen en gebruik maken van allerlei andere objecten waarmee je de spelwereld beter kunt ontdekken. Met een campfire bijvoorbeeld kun je andere hunters toelaten tot de game, met een hunting tower kun je pulses uitzenden vanuit een turret om het landschap te verkennen, maar je kunt ook je skills upgraden, wapens forgen en armor laten maken die je aan je lichaam kunt vastzetten om wat minder impact te hebben van stoten van tegenstanders. Bij het forgen van wapens heb je verschillende wapen types, waaronder Karakuri Katana, Nodachi’s en Bows. Deze hebben vervolgens weer allelei forge trees waarin je verbeteringen door kunt voeren. Het vormt bijna een studie om alles uit te zoeken en elk uur ontdek je weer nieuwe opties, mogelijkheden en gameplay-aanpassingen. Je krijgt daarnaast steeds meer mogelijkheden waaronder helikopter-achtig vliegen met propellers. Je kunt daarnaast eten en allerlei grondstoffen verzamelen waarmee je health kunt regeneraten of jezelf kunt verbeteren.

Log maar wel met enig gevoel

Om er ook weer niet te diep op in te gaan, wil ik het graag hebben over de boss-fights in de game. Zo zul je immens grote beesten tegen gaan komen waar je het tegen op zult nemen. Al in het begin zie je direct een grote wolf waar je het onderspit tegen zult delven maar die later in de game de revue nog zal passeren. Dit soort boss fights zijn er overigens veel en door te jumpen, te dodgen en door je wapen goed te gebruiken, zul je jezelf moeten vechten door deze brute gevechten. Slaan kan single-handed maar je kunt ook combo’s maken die goed uit de verf moeten komen. Je kunt zelfs visuele blokken neerzetten om jezelf zo meer hoogte te geven en om zo van bovenaf in te slaan op de vijanden. De gameplay is zoals gezegd log en is niet vergelijkbaar met bijvoorbeeld een Diablo of andere hack and slasher. De controls zijn ook even wennen. Klimmen, sprinten, rollen, de triggers gebruiken om de omgeving te scannen, de triggers combineren met de D-pad om objecten te plaatsen of om juist weer andere elementen te gebruiken. De D-pad omhoog klikken om te healen, het kent allemaal een lichte leercurve om het onder de knie te krijgen. De manier van spelen en de Japanse stijl moet je dan ook leren waarderen en kost enige tijd. Het is de vraag of je hier het geduld voor op kunt brengen…

Is dit alles vermakelijk? Ja best wel eigenlijk. Hoewel de kwaliteit van de game te wensen over laat, blijft de variatie in de game toch wel aardig aanwezig. Dat komt door de omgevingen die lekker wisselend blijven maar ook door de steeds nieuwe gameplay-mogelijkheden die worden toegepast. De controls worden hierdoor nogal onoverzichtelijk, maar naar mate je went aan alle toepassingen, is het wel te doen. Het spel kent amper laadtijden en er is helaas zo goed als geen prominent gebruik gemaakt van de DualSense-features. Daarentegen valt er genoeg te doen in de wereld van Wild Hearts en kun je steeds jezelf zien verbeteringen door betere wapens en aangepaste gear. Het is verrassend hoe aantrekkelijk de game blijft, ondanks zijn beperkingen.

Naar mate de game vordert zul je meer mogelijkheden krijgen en zul je meer omgevingen ontdekken. Deze omgevingen zijn best wel groot maar ook weer aardig beperkt, aangezien je meestal toch bepaalde richtingen op gestuurd wordt. De locaties variëren best wel sterk, van sneeuwachtig tot kleurrijk groen, tot ook weer vrij donker en grauw en vuurachtig. Dit alles wordt echter belemmerd qua sfeer door de tegenvallende grafische kwaliteit. Je kunt kiezen voor een performance mode en quality mode. Op zich draait de game prima in de quality mode, welke mijn voorkeur toch wel heeft, vooral wanneer het er toch al matig uit ziet. Echter ziet het er ook in deze modus zeer matig uit. Textures zijn van slechte kwaliteit, er heerst veel blur, de kleuren zijn flets en alles lijkt er een beetje ‘wazig’ uit te zien. Gezichten van NPC’s hebben geen enkele uitdrukking en staan zelfs stil en objecten als kleding en gitaren bijvoorbeeld ontberen enige vorm van detail. Ook schaduwen, steen en zand en gras zijn uitermate grof uitgewerkt waardoor je soms de indruk krijgt alsof je een game van een generatie terug aan het spelen bent. Het artwork maakte dan ook veel meer indruk dat de game zelf. Ook de UI van dialogen ziet er matigjes uit en maakt dat het voeren van gesprekken vaak langdradig saai kan zijn en weinig echte impact heeft.

Begrijp me niet verkeerd; Wild Hearts is een game die je moet liggen. De sfeer is typerend Japans net als de logge gameplay en combat. Ook grafisch zul je weinig geïmponeerd raken van deze game net als het verhaal dat redelijk vervaagd in de gameplay. Wel is deze interessant en redelijk tactisch. Ook qua RPG-elementen kan het spel aardig diepgaan en moet je je echt verdiepen en ertoe aan zetten om niet zomaar na ‘n uur alles uitgevogeld te hebben, want dat kan niet. Je zult dan ook vele uren bezig zijn met het ontleden van alle mogelijkheden en details. Als je daar geen zin in hebt, dan is dit niet de game voor jou. Het is leuk dat je online kunt spelen, zelfs cross-play, waardoor je geregeld zult hebben dat je geholpen wordt in boss-fights, of waardoor bosses afgeleid kunnen worden door andere medespelers. Dat het spel er grafisch vrij gedateerd uit ziet nemen we voor lief. Met tientallen uren aan content zul je in ieder geval zeker genoeg te doen hebben met deze vrij lineaire game-ervaring. Daarnaast kun je echt wel zien dat de ontwikkelaar veel tijd in het ontwikkelen van de spelwereld heeft gestoken, want deze blijft lekker gevarieerd en best wel groots. Echter, spreekt de setting je aan, en heb je het geduld om je te verdiepen in de uitgebreide wereld van Wild Hearts, dan is dit een gedegen Japanse game die de strijd aan kan gaan met menige andere Japanse combat RPG.